111. amma əslində gördükləri halusinasiya deyildi. məzi həqiqətən olanları görürdü. onlar adada tək deyildilər. samalyot əhli adaya səpələnmişdilər. şəlalə arabir meşəyə qaçıb məzahirin sevgisini yoxlayırdı ki görüm məzi məni axtarmağa gələcək ya yox. amma məzahirin qozuna belə deyildi şəlalə. bütün günü 13dərəcəli hasan və hasri rojen adlı 2 şəxslə danışırdı. söhbət əsnasında hasri rojen bunların söhbətinə diqqətlə qulaq asır və arabir replika atıb onları yönləndirməyə kömək edirdi. söhbəti kəsib ortada da bitişik də ayrı deyib orfoepiya qaydalarına uymağı xaiş edirdi. hasri rojen erməni diasporasının üzvü idi. uzun illər idi ki fransada işləyirdi. erməni tarixini sevirdi. məziylə biliklərini bölüşür və ermənistanı məziyə sevdirirdi. ruquş adlı bir qız da sakitcə gəlib bunların söhbətinə qulaq asırdı. şəlalə isə meşədən gizlincə məziyə baxıb onun bu cür qoz qoymamasına görə məzinin var yoxunu gəzdirirdi okeanın dərinliklərində. şəlaləni yandıran əsas da ruquş idi.
limidus isə təmkinli bir şəkildə insanları dinləyir və onları dəstəkləyirdi. onları bu adada mənfi ruhlanmağa qoymurdu. birdən gözü qara kostyumlu uzun boylu bir cavana sataşdı. oturub biraz söhbətləşdilər gəncin adı qan don budenmayer idi. limidus sevmişdi bu gənci. qan don budenmayer ona yatdığı qızlardan danışır limidus isə zövqlə qulaq asırdı.
şəlalə isə meşədən məzi ona qoz qoymuyana kimi çıxmayacağı barədə özünə söz vermişdi. bir gənc ona yaxınlaşıb məzəli söhbətlər edirdi. şəlalənin kefi xeyli açılmışdı gəncin məzəli söhbətlərindən.