83. ən xırda jestlərdən belə yarana biləcək hisslərdir. əslində kiçik xoşbəxtlik deyil, amma yazıram. hər yadıma düşəndə məni həyəcanlandıran, sevindirən, ani olaraq keçmişə qayıdıb həmin hisslərə dönməyimə və üzümdə biixtiyar gülümsəmə yaranmasına səbəb olan hadisəni yazacam, dursun burda bir kənarda.
baxçaya getdiyim illərdə-xatırladım ki çox aktiv baxça dövrü keçirmişəm. camaatın uşağı hani. annadınız siz.- hardasa 5 yaşım olar maksimum, baxçada bir ulduz kimi parladığım dövrlərdə-*, harda nə tədbir zad olurdusa məni aparırdılar, çox uşaq gedəndə də mən ön sıralardaydım yəni, nəysə sözüm onda deyil, bizim qəşəng musiqi müəlliməmiz vardı, maya müəllimə, özgüvənimin fundamentlərini o atıb, haqqını ödəyə bilmərəm, həmin o müəllimə bizi neçə ay məşq etdirib, hazırlaşdırıb aparmışdı lenin sarayına. bəli lenin sarayı. not "heydər əliyev adına saray". televizora çıxacaqdıq-* yerim lan. rəqs edirdik bir qız bir oğlan olmaqla cütlüklərlə. elə maraqlıydı ki. rəqsin hərəkətləri hələ də yadımdadı. deməli hazırlaşdıq mamalar zad yığışdıq getdik bir yığın adam. o boyda adamın qarşısına çıxmışıq indi rəqs edirik. bir də baxdım ki mənim oğlanım yoxdu-* mən də heç oralı deyiləm də, hərəkətlərimi edirəm, oğlan varmış kimi əlindən tutub fırlanıram zad, mahnının ortasından oğlanı səhnənin arxasından göndərdilər axır. camaat burda oynuyub qutarır, bu uşaq da səhnənin arxasından müəllimə deyirmiş ki müəllimə bəs mən harda dayanım?-* nəysə oynadıq qutardıq indi hamı əl çalır zad necə həyəcanlanmışıq. düzülmüşük əl zad çalırıq, tamaşaçılardan bir neçə nəfər çıxdı səhnəyə uşaqlara gül verdi. bir qız yaxınlaşdı mənə qızılgüllər verdi. o vaxt çox evdə olurdu süni güllər, onlardan. ayda necə sevinmişdim-* gözlərim dolur fikirləşəndə, yazanda. çox yaxşı şeylər, uğurlarım olub, amma heç birində o cür hiss etməmişəm. qız da qəşəng sözlər dedi mənə getdi. bir yandan da güllərə baxıram dəhşət tanış gəlir mənə. fikirləşmirəm amma təbii olaraq orasını. tədbir bitdi. müəlliməm indi məni bir qucaqlıyır öpür ki özünü itirmədin halaldı zad belə dəhşət də. mən də sevinirəm-* çıxdıq ordan analarımıza qovuşduq, anama sevinə-sevinə danışıram ki, ana, qız mənə gül verdi elə dedi belə dedi. birdən dınq elədi amma hələ çatmıyıb tam, deyirəm ana, bu güllər bizim evdəki o filan yerə qoyduğumuz güllərə oxşuyur hə? anam da canım anam iki dünya bir olsa yalan danışa bilməz, dedi ana qurban, elə o güllərdi.* entrynin bu hissəsi yarım saat uzaqlara dalınıb qayıtdıqdan sonra yazılmışdır. fazla duygu içerir bir an təkərə düşmüşdüm orda, amma sevincimin üstünə başqa yaxşı hisslər də gəlmişdi. anam ya. yaşamaq üçün ən birinci səbəbimdi. hər il, hər dəfə yadıma düşəndə daha çox təsir edir mənə bu hadisə. ola bilər adi bir şey kimi görünür, başqası danışsa bəlkə deyərəm, anadır da, həmişə uşağını sevindirmək üçün nə bacarırsa edir, bu da onlardan biri. amma işte yaşayanda o hissləri keçirəndə elə olmur. indi fikirləşdim bəlkə entryni ana başlığına yazmalıydım. fərqi yoxdu amma. uşaqlıqda bu cür şeylərin olması mənə elə gəlir ki, insanın gələcək həyatına və psixologiyasına təsir edir. konkret desək valideyn-övlad münasibətləri. mövzudan daha çox çıxmadan entryni burda tamamlayıram. bizimlə qalın.