30. mənimdə içində olduğum boşluqdu. o gedəndən sonra yarandı.əvvəldə də, elə də maraqlı həyat deyildi.orta sıranın 3cü cərgəsində oturan qaqaşla həyatım arasında elə də fərq yox idi.amma o, həyatıma məna qatırdı.hər dəfə onunla danışanda hələ nələrinsə yerində olduğunu düşünürdüm.sonra nə elədi ? heçnə çıxdı getdi.mənidə boşluğun kənarından itələdi.və hələdə oralarda bir yerdə uçuram.bunları niyə yazdığımı da bilmirəm.hər dəfə içkimin, siqaretimin önündə oturub saçlarını sığalladığımı fikirləşirəm.gözlərin yadıma düşür.gözlərimdən də nələrsə düşür.boğazıma atdığım hər tikə gedib o zəhrimarda ilişir.daha getmir.yenə səni xatırlayanda siqaretimə təşəkkür edirəm.kent 8in o tüstüsü arasından baxırsan mənə.səni qiyabi də olsa beynimdə canlandırdığı üçün ona təşəkkür borcluyam.nə mahnılar, nə yollar, nə kitablar bu boşluğu doldurmağa qadir deyil.