25. bugün etibarıyla məni eski günlərimə qaytaran klub. o gün yaşadığım bir anı paylaşmaq istədim sizlərlə.

yuventus axırıncı dəfə finala çıxdığı vaxt 2003-cü ildə idi. deməli o vaxtda hələ bugünkü kimi xatırlıyıram yarımfinalda real madrid - juventus digər yarımfinal da inter - milan idi.

9-cu sinifdə oxuyurdum səf eləmirəmsə, həmən gün də məktəbdə müəlliməynən dalaşmışdım ərgən vaxtlarım idi müəllim orda oturma burda otur demişdi ora sənin yerin bura mənim yerim nağılvari söhbətlərdən sonra şilləni yapışdırmışdı sifətimnən. mən də sinifin ortasında rəzil olmuşdum bilmədim neyniyim qışqırdım bağırdım müəllimə itələdim qapını çırpdım çıxdım sinifdən. müəllimə çox pis pərt olmuşdu sinifdə uşaqlar sonra deyirdi ki, gözləri dolmuşdu və s. ( hələ də onun vicdan əzabını çəkirəm) sonra direktora gedib demişdi qısacası məktəbdən qovmaq səviyəsinə gəlmişdi, o gün də atam işlə əlaqəli rayona getmişdi. məktəbdən zəng eləyib atamı səhərsi gün məktəbə çağırmışdılar. o gecə də juve-real var idi.

nəsə başızı ağrıtmıyım. gecə oyunu izliyə izliyə papamı da gözdüyürdüm. papam gecə gəldi, başladı mən boyda kişini məktəbə çağırtmağa utanmırsan, nəbilim yekə oğlansan sənə yaraşır felan filan deyəndə mən də başımı sallıyırdım ki, trezeguet gol vurdu orda bir anlıq necə sevindimsə atam, mənə qulaq asmırsan deyib şapalağı yapışdırmışdı. atamın vurduğu tək şillə o vaxt idi. o gün juventusun qələbəsinə sevinəmməmişdim səhərə qədər məktəbdən qovulsam necə olacaq deyə düşünə düşünə yatammamışdım. an etibarıyla o günü yenidən yaşamış oldum.