168. bunu görən məzi, heç təəccüblənmədi. mənim yaşadığım həyatı kim yaşasaydı təəccüblənməzdi deyə düşündü. qulağını şəkləyib, dayıya qulaq asmağa başladı. dayı məziyə yaxınlaşıb:
-bilirəm ölmək istəyirsən. ama başa düşməlisən ki, bu dünyanın səninlə olan işi hələ bitməyib.məzi əsəbləşdi:
-bəs nə vaxt bitəcək hə? nə vaxt bitəcək axı bu yaşadığım pox həyat. dünyanın mənimlə olan işi bitməyibsə, mənim bu dünyayla olan işim bitib!
yatağın yanındakı 10 ml lik şprisi götürdü. mən burdan gedirəm. artıq məzi olmayacaq deyəndən sonra gözünü yumub iynəni ürəyinə sancdı. heç bir şey hiss etmədi. ölüm dedikləri bumuydu məgər? buna görə mi qorxurdum mən həmişə ölməkdən? lakin qəfildən bir səs eşitdi. az öncə gələn day-dayın səsinə bənzətdi. gözünü açdı və iynənin qırılıb yerə düşdüyünü, bədənində qan olmadığını gördü. bumalanın gülümsədiyini gördü. bumala məziyə tərəf baxıb:
- sənə dedim axı bu dünyanın səninlə olan işi daha bitməyib. axtardığın bütün sualların cavabı məndədi. indi getməliyəm acımışam. məni harda tapacağını bilirsən ve fcyuu gözdən itdi.
məzi nə edəcəyini, hara gedəciyini bilmirdi. tələm-tələsik paltarlarını geyinib xəstəxanadan çıxdı. taksiyə minib hava limanına gedəcəyini bildirdi. bir yerə getməli idi həmin yer hara idi bilmirdi. havalimanına çatdı. pulu ödəyib düşdü. türk hava yollarının kassasına yaxınlaşdı. kassanın arxasında oturan qızın bir mahnı zümzümə eledəyini gördü. diqqətlə qulaq asanda "acıkınca kafa dominosa gider" dediyini eşitdi. sanki ildırımla vurulmuşdu. artıq hara gedəcəyini bilirdi. öz vətəninə, azərbaycana gedəcəkdi. "ah mən necə də axmağam, bumala mənimlə azəricə danışırdı" deyə düşündü. azərbaycana, bakıya gedən ilk təyyarəyə bilet aldı. amma aktarmalı gedəcəkdi. əvvəl istanbula ordansa, bakıya. bəxtindən uçuş 30 dəqiqə sonra idi. başına gələcəklərdən xəbərsiz halda, sonunda mənim də bəxtim gətirdi deyə düşündü. vaxt itirmədən getməli olduğu qapıya tərəf yaxınlaşdı. təyyarəyə mindi. yerini göstərən stüardessaya təşəkkür edib yerinə əyləşdi. əvvəlcə istanbul atatürk hava limanına gedəcəkdi. 5 saat vaxtı var idi. bütün bunlar məzini çox yormuşdu və yatmağa ehtiyacı var idi. elədə elədi. sadəcə yemək üçün ayılmış ve yeməyini yeyib yenidən yatmışdı. gözünü açanda təyyarə artıq istanbuldaydı. vaxt itirmədən təyyarədən düşüb, bakıya uçan təyyarəyə mindi. yenə də uçuşu yuxuya verdi. bakıda gözlərini açdı. hava limanından çıxıb, badımcan taksiyə mindi. ölkəsindən sarı çox darıxdığı üçün taksini sürən əlövsətnən söhbət edirdi.
-hardan gəlirsən bala? çoxdandı qəribçilik çəkənə oxşsayırsan.
-deməyə əlövsət dayı, başıma gələnləri danışsam inanmarsan.
-noluf ki? ölüb təzədən dirilmisən həhəhəhəəh. bunu eşidən məzi şok olmuşdu. bu gijdıllax hardan bilir ki, nə olub mənə deyə düşündü.
-gijdıllax atondu osdurağ..
-nə? başa düşmədim?
-deyirəm gijdıllax atondu.
-sə.. sə. sən hardan bildin ki səni söydüm?
-elə bilirsən bidənə sənsən bomba oğlan? bunu deyib çöndü. əlövsət dayı bumala idi. məzi təkərə düşmüşdü. bumala sözünə davam elədi.
- gördüm sən gələn pox deyilsən, mən də gəldim səni qarşılayım. bərk tut gedirik dedi. maşın havaya qalxdı və uçmağa başladı. məzi hələ də nələrin olacağını bilmirdi.
-hara gediriy dalbayob?
-gedəndə görəssən osdurağ
not: bekarçılıqdan yaza bilmədim. yəni yazmağa çalışdım. bunu oxuyan olsa, inboxa + qoysun davamın yazım. beynimdə çoxlu fikirlər var ama birini tutub yaza bilmirəm kaş ki, beynimin içində olaydız.