4. gece tek oturanda.

blet bir de görürsen 1 saat keçib, ağzıayrıq oturursan. çox qeribe bir hüznü olur. eger robot olaraq proqramlandırılmış kimi belli bir düzeniniz ve planınız yoxdursa, pullu fealiyyetlere qatılacaq imkanınız yoxdursa, heç kim de telefonunu size tercih etmirse, bir an ferqinde olmadan boş ve gereksiz deye adlandıra bileceyin bir zaman kesiminden keçmiş olursan. meselen her hansı bir gündemde olan hadise ve ya ideologiyalar ve inanclarlar bağlı qarmaşıq fikirleri özlüyünde analiz edirsen, oxuduğun, gördüyün ssenarileri tehlil edirsen ve neticeye gelmeli olduğunun ferqinde olursan. axı zamanını serf edibsen deye, o an yaşadığın hezzin içine pox qoyursan.

odu, budu, vıdı vıdı, bu fikirlerden geldiyim netice olaraq ya gedib ders oxuyursan ya da oxumursan, ya işe gedirsen ya getmirsen, ya kimese vereceyin cavabı gecikdirirsen ya da ondan heç neyi gizletmeyeceyin qerarına gelirsen ve saire. bu derin düşüncelerin besit neticelere gelmeyi biraz qoyur adama. ulan kimlerinse ani verdiyi qerarlar dünya düzenine tesir edir sen kiçik şeyler üçün düşünüb daşınırsan.

bir müddet de bunu fikirleşib, o boş anları özümden esirgememeyi qerara verdim düzü. gedib bir parkda gijdıllağ kimi oturub gic gic şeyler fikirleşe bilersen. ya da tek play station salonuna gedib açarsan kompyuter özü oynasın mal kimi baxarsan. ya da toyuq hipnoz eliyib kese bilersen. ne bilim bunların boş düşüncelerle keçirdiyin zamandan ele çox ferqi yoxdu axı. o boşluqdan neticeye gelmek ehtiyacı hiss elememek bambaşqa bir zövq verir. xoşbext hiss etdirir, boş vaxt keçirmek. kimse soruşanda neynirsen? heç ne cavabını rahatlıqla verirsen. çox vaxt yuxuya da aparır, amma onu saymayın. qatıqlamağın dayanılmaz ağırlığını uzaq tutduqca rahat hiss edir adam.

ne ise.