576. çox maraqlıdı tanımadığın, kim olduqlarını belə bilmədiyin birilərinin etiraflarını oxumaq. adamlar bura yazanda divana uzanıb, tavana baxan, rahat hər şeyi danışan 'pasiyent' təsiri bağışlayırlar. içdən içə sevinirəm ki, belə bir ortam var. sırf bunun üçün belə bu sayta təşəkkür edə bilərəm.
hər dəfə də fikirləşirəm ki, mən nəyi etiraf edim və bayaq tarkan bölümündən ağlıma gəldi. uşaqlıqdan bütün məktəb xərcliklərimi tarkan sticklerlərinə versəm də, nə bilim hər səsin eşidəndə həyəcan sarsa da, hər klipinə vhs-ə record edib geriyə-iləriyə sarıb-sarıb izləsəm də, evə ilk alınan komp.a telefon xəttinin cızırtısıyla bağlanıb, 54kb sürətlə mahnıları bir-bir endirsəm də hələ də konsertinə getməmişəm bu adamın.

birinci dəfə bakı konsertində 10cu sinif idim, sonra 11 və qardaşımın israrlarına baxmayaraq dedim yox eee o xaraba univ.ə girməsəm həmişə başıma vuracam ki, baax getdin konsertə girmədin. oturudum dərs oxudum o gün.
sonra yeni ilə gəldi buta palace'a ora da çox tərs yerdədi, üstəlik evimizin yazılmayan kuralı var, ''saat 12də ailə bir arada olmalıdır''.

sonra gəldim türkiyəyə dedim hooooppp bekle beni harbiye açık hava tiyatrosu))) zırt! 2 ildi gedə bilmirəm. pulsuzluqdu desəm yalan olar, kapı gibi burs alıram. qızlar getmədilər birinci il, ikinci il də mən həvəs göstərmədim.
ama sevirəm mi?? hələ də! ilk dəfə ölürüm sana, şıkıdım, şımarık dinlədiyim gün kimi sevirəm. hələ də şımarık izlədiyimdə deyirəm, o axırda balaca qız var eeee, kaş o mən olardım.