10. bəzən çox siyasi olsa da, gözəl şeirlərin müəllifi.

cəlladla üz-üzə

siqaret kötüklərinin
bol olduğu,
bircə külək həmləsiylə
yox olduğu,
qəbirstanlıq mollasının yorulduğu,
ən tənha məzarı seçib,
üzərində oturduğu,
uzaq sarı işıqların ac,
zülmətin tox olduğu,
lüm-lüt qış ağaclarının mənə
bahar fəsli
boyun olduğu,
insanların öz kölgəsini
fahişə kimi soyunduğu,
divarlara
yad kölgələrin qonduğu,
küləyin sait, ağacların samit
səs olduğu,
səfehliyin mənə aid olduğu,

it-bat bir yerdə,
harda, “makdonalds” dükanı hələ açılmayıb,
hələ təmirdədi,
təmirdə…
harda, bütün millət qeybə çəkilib,
soruşsan “hardadılar?”
deyərlər əsnəyə-əsnəyə-“dövlət tədbirinə gediblər,
dövlət tədbirinə”…

yerdə oturmuş tumsatan bir qarı gördüm…
siqaretimi söndürdüm…



gözlərində meyid vardı bu qarının
kirli dırnaqlarında
ölüm,
aygün kazımovanın mahnısını oxuyurdu
vücudundakı zülmət - “qoy işıqları söndürüm!”

arxasında isə yetim kitab dükanı…

əli altında -
- fizika - riyaziyyat dərslikləri,
kafkanın gündəlikləri,
quran təfsirləri,
ümmülbanunun “paris günləri”…

müştəri gəldimi,
cibini eşələdimi,
ağzına gələni çərənlədimi,
beşcə qəpik ələ dəydimi,
o qarı, bir səhifə qoparır
həmin bəxtsiz kitablardan,
vaxsey, marks “kapital”ının
düz ortasından!

dürmələyib, içinə qara tum tökür…
dildə, hökuməti söyür,
müştərinin dərdini alır,
başına dönür,
işdə, hikmət dünyasını sökür,
çökür, nizaminin “sirlər xəzinəsi”…
ütülür, “kapitan nemo”nun
bütün fəlsəfəsi.


allah, nə qədər ümüdsüzdür
önümdəki kitab dükanı…
hə, burda yeyib doyar,
hıçqırar
rəssam rembrantın
tünd boyaları…
allah, bu qarıdan it kimi qorxar
paris milli kitabxanası!

satdığı şəki halvasını,
o, gör necə bükür
bulqakovun masterinə, marqaritasına…
hə, burda mən uduzdum,
udqundum…

oturdum,
yer üstə deyil, daş üstə deyil,
elə öz üzərimdə…
bütün tunc heykəllərin
ağır əlini hiss etdim
öz zəif çiyinlərimdə…

belə hallara düşən vaxt
şairlər şer yazar,
nənələr corab toxuyarmış,
mərsiyələrin sait səsləri uzanarmış
uzaq kərbalaya qədər…

indikilər isə bu halında ancaq
ucuz dezedorant fısqırdarmış
öz dərin qoltuqlarına…

de, axı kim?
hansı münəccim,
sifətlərdəki hansı zəhm,
oturtdu bu tumsatan qarıları
kitab dükanlarının
qarşısında?

eh, süfrədəki duzumuz çoxdan bərkiyib,
ona yüz il kimsə əl dəyməyib…
əyri sifətin güc gəlib
eynəyini də əyib…

eh, göndər bu qarını
hind, misir məbədləri önünə…
vaxtı gəlib bunun,
vaxtı gəlib…

isveçrə saatsazları əqrəbi xeyli geriyə çəkib,
zamanı,
yaxşı tənzimləyib…