(youtube: 
)
)Bir gün. Metrodayam. Pilləkənləri tələsik düşürəm. əgər düşməsəydim, qaçırırdım, qatarı. Bir yeniyetmə idi, qapını tutan. Çox həvəslidir. həyatda elə anlar var ki, hər şey mümkün görsənir. Bax o anlardan birindədir bu oğlan. Vaqona girəndən sonra minnətdarlıqla üzünə baxıram. Sağol deyirəm. etdiyi yardıma görə o məndən də çox xoşbəxt olur. Keçib otururam. Qarşımda bir qız var. bir az baxıram, gözlərinə. Hələ ki, o baxmır. Birdən baxır, gözlərimiz sataşır. Böyük həyəcan dalğası keçir üzərimdən. Gözlərimi çəkmirəm. O da çəkmir. Həyəcan zirvədədir. daha sonra istər-itəməz gözlərimi tez-tez qırpıb, baxışlarımı aşağı endirirəm. bir az keçir. sonra yenidən baxıram. o da baxır. Elə baxırıq ki, bir-birimizə. Artıq, onunla gələcəkdə keçirəcəyimiz günləri, evliliyimizin necə olacağı, xoşbəxt günlərimizinmi yoxsa bədbəxt günlərimizinmi çox olacağı haqda fikirləşirəm. Gözlərindən onun məndən də çox fikirləşdiyini görürəm. Sanki, bir-birimizə yalvarırıq. Baxışmaq üçün, danışmaq üçün, toxunmaq üçün, bir yerdə olmaq üçün. Növbəti stansiyaya çatırıq. Həyəcanla bir-birimizə baxırıq. Bir-birimizin düşməsindən qorxuruq. Heç birimiz düşmür. sərnişinlər minir. Qatar hərəkətə başlayır. Qatara çox cazibədar bir qadın da minibmiş. Bayaq baxışdığım o yeni tumurcuqlamış gül kimi olan qızdan bir az yaşlıdır. bədəni də yaxşıdır, iridir. ən sevmədiyim xasiyyətlərimdən birinə qaptırıram özümü. Bayaq bütün yol boyu baxışdığımız qıza yox, bu birisinə baxıram. O ləzzətli görünüşünə baxdıqca domapin ifraz olunur. Baxdıqca ifraz olunur. Sonra birdən beynimdə şimşəklər çaxır, o biri qızın da burada olduğunu qavramağa başlayıram. Çevrilirəm önümə, qız mənə baxır. Bir az əsəbi, bir az qısqanclıqla. Bu qısa müddət ərzində bunlardan danışmaq absurddur axı. Necə ola bilər?! amma onun gözləri bunlardan başqasını demir. Üzrxahlıqla gözlərinə baxıram. Demək istəyirəm ki, əslində o birisi mənim üçün heçnədir, o sadəcə bir əşyadır mənə görə. Amma hər şey bitmişdi. Bayaq, böyük bir alov halına gələ biləcək gücdə olan qığılcım, indi sadəcə tüstülənir. Sadəcə tüstülənir. Elə bunlar olarkən isə sürətli qatar növbəti stansiyaya çatır. Qız üzümə belə baxmadan, ayağa qalxır, sakitcə vaqondan çıxır. Arxasından baxıram, bəlkə, çevrilər, bəlkə, baxar. Amma yox. Qərarlı addımlarla uzaqlaşır. insanlar tezcə qatara doluşur. Qatar isə sanki, həmişəkindən tez tərpənir. Bütün hər şey əlbir olub məni ondan uzaqlaşdırır. Sonra çevrilirəm ki, heç olmasa o birisinə baxım, lakin qatarda onu da görmürəm.