46. bu qədər çox seçənəyin olduğu halda bütün qızların eyni paltarı geyindiyi ölkədir amerika. bu cümlə yəqin ki amerikanın özətidi. yəni həqiqətən də konsyumerizmin bu dərəcədə mərkəzi olasan ancaq bütün qızlar məsələn, hamısı eyni formada geyinir. cins şirtik və ağ mayka məsələn. hamısı bir birinin eynisi. sadəcə platar mənasında yox əlbətdə, beyinləri, arzuları, yaşamları, hamıaı eyni. inkubator kimi. maraqlıdı görəsən klonlamanı yapsalar yəqin bunların hamısı bir birinə oxşayacaq ya da taylor swiftə. bu adamlar məhşurların geyimi hətta həyat tərzi ilə durub otururlar. məhşur dediyim də taylor swift falan.
əlbətdəki hamısı elə deyil. ancaq amerikalıların böyük çoxluğu heç də inkişaf etmiş ölkə təsiri bağışlamır. ən azından şüur olaraq. bəlkə də özləri istəmirlər. bəlkə də yaşama sənətini daha yaxşı bilirlər. ancaq elə olsaydı statistikalar balaca boy çirkin və kasıb meksikalıların amerikaıılardan daha xoşbəxt yaşadığını da deməzdi. yəni bu adamlar xoşbəxt də deyillər. ancaq elə deyirlər.
"xoşbəxtəm" deməyən qız nadir görərsiniz. yaponlardakı kimi sanki burda da depresiyadayam demək ayıbdı. elə deyil ama elə görünür.
süni xoşbəxtlik yaşayırlar və bunun nə dərəcə də işə yaradığından əmin deyiləm.
təsəvvür elə bir adam sırf "son oxuduğun kitabın adı nə idi" sualına cavab vermək üçün kitab oxuyur. gülməli. kitab oxu demirəm. brlə heç sikinə də olmaya bilər kitab. ancaq belə gülməli hərəkət, yalan çox mənasız görülür. məsələn qara dərili amerikalılar daha dobro'dular. onlar xoşbəxtliyi ya intelektuallıöı imitasiya eləmirlər. nədi odu. onlar daha dürüstdürlər. düzdü qara dərili qadınların da ciddi yaşam tərzi problemi var. ancaq yenə də. ama onları başa düşmək olar bəlkə də, gözəllik cinsinin ən çirkin nümayəndəsisən və əzilirsən. və daha da pisi, afrikada yox amerikada gözəl irqlə birlikdə haşayırsan. hal belə olanda 85 iq'lü bir insanın hər tərəfinə makiyaj sürtüb iki metr kiprik taxıb daha da çirkinləşməməsi mümkün deyil. 85 iq. onları qınamıram. ağ amerikalıları qınayıram. onlar afro amerikalılar kimi bərbad kasıb ailələrdən gəlmirlər, onlar çirkin deyillər onlar hətta gerizekalı da deyillər, ama elə dururlar.
başda bu qədər geyim seçiminə sahib olub eyni geyinmək demişdim. eyni şey biçgi üçün də keçərlidi. ala amerikalısan, bütün bilgi əlinjn altında, hər şey lan, hər şey. kitabxanalar. 55%i ingilis dilli qaynaqdan ibarət internet, ensiklopediyalar və.s ancaq içni sikim bildiyin heçnə yoxdu lan. normal ünsiyyət qura bilmirsən. daha doğrusu qurursan. ancaq bilgi zəif olduğu üçün ancaq öz həyatından arzularından, işindən, alacağın yaxtadan ya evdən. ya da internetdə sənə intelektual olmaq üçün hər gün bir məqalə yeridən sikik favorit veb saytındakı son oxuduğun məqaləni danışacaqsan onuda götünlə anlamısan.
sonra düşünürəm ki bəlkə də özləri istəyirlər belə olmasını. çünki həqiqətən də məsələn oxumaq, bəlkə də işə yaramır. bəlkə həqiqətən də cahillik xoşbəxtlikdir. ancaq elədirsə, bu adamlar cahil olduqlarına görə necə bilə bilərlər ki bilməmək, oxumamaq cahillikdir? pardoks yaranır.
bilirsən bu adamların avropalılar kimi, almanlar kimi, ingilislər kimi fransızlar kimi yetişdirənləri olmayıb. filosofları, yazarları. onlara bir şeylər göstərən. əvvəl deyirdim bəlkə də ondandı. bunun təsiri var həqiqətən də. ancaq amerikan düşüncə keçmişi də azəmsanacaq qədər deyil. 68 inqilabının öndərləri və iştirakçıları hələ də aramızdadılar. onların uşaqları da. zatən onlar da olmasa çəkilməz amerika. ama mənə çatmır belə iki fərqli insan tipi necə birlikdə yaşayıb da bir birinə təsir etməyib. 350 milyonluq amerikanın 30 faizidir yəqin bu insanlar, bəlkə də az. əmin deyiləm. bütün ştatlarda nə olub bitdiyini bilmirsən nə də olsa.ancaq bir şeyi bilirsən ki ortalama bir ölkədə ağıllı və axmaq insan nisbəti nədirsə amerikada da elədir nə az nə çox. sadəcə burdakı axmaqların pulu olanda elit göründükləri üçün gizlənə bilirlər yəqin. onlar hətta humanizm, anti-rasizmi belə imitasiya edirlər. diskriminasiyaya qarşı durmaq belə dəb səbəbilədir bəzilərində. south park izləyənlər bilər. dedim yadıma düşdü, əzələli qaqaşlar. hara baxırsan, bizim daqestan köynəkli güləşçi qaqaşların inkişaf etmiş forması kimi. fitnes salonlarında boş yer tapmırsan, hamı şişirdir. qaçmağa gedirdim bir ara fitnese, gördüm ala hamı şişirdir. dedim sikəllər. sizdən əskiy oğlanam amk, getdim iki üç daş qaldırdım. dedim mənim ağzımı sikələr amk, ərinirəm, siktir et ala qardaşımsan. acından ölərkən belə divandan soyuducuya yeriyib yemək götürə bilməyən adamam amk nəyin kafası. sonra da başladım qaqaşların bədənlərinə baxmağa. az qala içimdəki gizli homoseksualı çıxaracaqdım çölə. oturmuşam yerdə gəlib gedən qaqaşlara baxıram deyirəm vay be amk, nə adamlar var. adamlar var bədəni antik yunan heykəllərindəki əzələlər kimi, sim simmetrik, şiş, əlləmək istysən tabiri caizsə.
tamam deyirsən, bomba görünür okey. zatən əzələ görünüşü insanı daha da seksi, ehtiraslı göstərir(qarşı tərəfə sağlıqlı olduğu mesajını ötürdüyü üçün) . bu adam da seksi görülmək istəyir, tamam. ama ya vaxt deyirsən? mən məsələn 5-6 ay əvvəl gedərkən deyirdim blət bunun yerinə başqa şey edə bilərəm. ancaq qaçmaq istəyirdim biraz bəlkə depresiyaya kömək olar deyə bəlkə. onu belə qaçarkən qulaqlıqda kitaba qulaq asa asa qaçırdım ki vaxt boşa getməsin.
ancaq bu qaqamgil məsələn vaxtını ayırır hedir şişirir bədən, sonra getdin civi tutmağa, yaxşı da görünür təbii ki. seçim məsələsidir sadəcə, kimisi vagina üçün bədən şişirir kimi beyin. ama bu bədən şişirənlərin normal ünsiyyəti olmur, söhbətləri aıxıcı ya mənasız.
beyinlərə yeridilmiş bir "müvəffəqiyyət" delluziyası var. hə bir də onun formulası var əlbət də. xoşbəxt həyatın formulası, yaxşı iş, yaxşı pul, yaxşı ailə və.s ailə hə. uşaq məsələn. amerikalı qızların evlilik yaş ortalamasını görəndə təkərə düşmüşdüm, 23-25 və.s. sonra da hamısının qabağında kalyaskada gələcəyin amerikalısı. doğub tökürlər. medianın təsiridi ya nə bilmirəm.

bu qədər pisləməyimə baxmayaraq amerika candır yenə də. mən sadəcə ağ, elit, axmaq amerikalıları nəzərdə tuturdum. bunun köhnə hippisi var, bunun əjdaha imiqrantları var. bunun zəhlə töksələr də çinliləri, hindiləri var. hamısı birlikdə kiçikd dünya yaradır. əsas məsələ budu. yəni amerika bildiyin dünyanın balaca formasıdı. və mənə məsələn ləzzət edir. ölkələri, fərqli irqləri çox sevdiyim üçün ancaq eyni anda bütün ölkələrdə yaşaya bilmərəsən deyə onun əvəzinə amerikada yqşaya bilərsən. bir gün ərzində istədiyin qədər fərqli ölkədən adamla danışa bilərsən və hamısı birlikdə yaşayır bu insanlar. heç kim heç kimə qarışmır. çoxları elə bilirlər ki amerika küçələri qanqster qaynayır. yox. müvafiq ştat və şəhərlər var. məsələn bizim qonşu şəhər var, 10 dəqiqədi aramız. orda küçədə xoşuna gəlmədisə kiminsə silahla adam vurur amk. ama sağolsunlar biz tərəfə keçimirlər öz aralarında şellənirlər özləri üçün. mən bura gələndə getdim azərbaycana ki evdəkilərlə görüşüb çıxım gedim. birdən birə qərar verdim universuteti buraxıb gedirəm deyə hamı təkərdə falan. bacım bi axşam məni tək tuta bildi axır ki. deyir gedirsən hə, deyirəm hə. deyir qorxmursan? yo dedim. keçən gün yadıma düşdü bu sözü. sonra xatırladım ki mən əslində azərbaycanda daha çox qorxurdum məsələn. polis belə söz atırsa sənə görünüşünə görə, vəssalam da. ya təsveh qaqaşlar. allah qorusun iraq iraq. amerikada təhlükəsizlik fərqlidi. dəyib dolaşan olmur əgər əlbətdəki hara getdiyini bilirsənsə.
avropanı buraxıb bura gələrkən mən avropanı amerikadan daha çox sevdiyimi bilirdim. yanılmadım da. avropa insanı, avropanın şengeni, gəzmə imkanı, ölkələri, qızları məsələn bu arada, daha çox bilgili və oxumuşdular, ünsiyyətə girərkən odunla yox gözəl şəxsi-təhsilli biri ilə danışdıöını hiss edirsən, söhbət etmək terapiyadır. bəs yaxşı nə danışasan işi gücü məhşurlar, magazin, geyim olan biri ilə? seks obyekti deyil də nədir o qız o zaman səninçün? çox mənada üstün tərəfləri var. amerikanın da öz üstünlükləri var əlbətdə. əslində sadəcə ikisindən birini seçmək zorunda olduğun üçün yaxşını aztarərsan yoxsa hər şey özünə görə yaxşıdı.
hə birdə, amerikan dream bitmiş olmasına baxmayaraq hələ də yazıq, zavallı, çiçəyi burnunda böyük ümdilərlə gəlmiş imiqrantları var amerikanın. məsələn azərbaycanlı imiqrantlar. xüsusilə rusiya bazarı baölandıqdan sonra bura axışanlar var, işləmək səbəbilə. orda nə eşidirlər bilmirəm, ancaq böyük ümidlər bəsləyirlər. yer əsib qoz tökülüb sanırlar. sonra bura gəlib o tipik əziyyət dolu imiqrant həyatını görüb pərt olurlar. yəni daha doğrusu bunu görmələri 6 ay bir il çəkir. hər şeyin çox bomba olacağını sanır bu insanlar. necə də rahatdılar. yəni insan bu qədər səhv gözlənti içinı girər? optimizm sikib atır bu adamları.
amerika ölkə deyil çünki şirkətdir, 80ci illərdən sonra rəsmi şirkətdir amerika reagan siyastlərindən sonra əsas da. qapını açır ki gəlin işləyin amk. 30 milyon illeqal imiqrant var a kişi. ölkədə hər gün yeni adam görürsən. ciddiyəm. işim aəbəbilə hər gün yüzlərlə adam görürəm. baxırsan ki aha qaqam bangladeşdən təzə gəlib tipinnən tutursan. bu qədər adam girir ölkəyə. iş yerləri də dolur. gələn imiqrant da iş tapmır ya da pis iş tapır. siğortası yox sənədi yox sabah xəstələnsə siktirmisən yiyəsizsən. buna görə də bəzən defansiv pessimizm tətbiq etmək lazımdır ümidlərə. gözləntiləri aşağıda saxlamaq lazımdır. gözəl olsa lap yaxşı, olmasa üzülmərsən.
nəysə siktir et soxdum imiqrantına da amerikasına da. dünənin paxmeli keçsin deyə işdə oturub bi entry yazım dedim, başqa heçnə edəsim yox idi. o da ayıldım deyəsən sənöl.
fikirlər çox yarımçıq və mövzu geniş olduğu üçün ikinci hissə davam entrysi yazaram bəlkə sonra bu başlığa.