16. bu başlıq altında yazdığıma görə mən də xaricdə yaşayıram deməli. əziz yoldaşlar amerikada yaşayıram. bura necə gəldim, neyniyirəm onu başqa vaxt yazaram bəlkə ama istədim burda 5 dəqiqə qabaq gördüyüm birşeyi yazım. yazıma uyğun başlıq tapmadım, ona görə bura yazıram. hər nəysə mətləbə keçsək;

burda amerikalı bir ailədə qalıram. qaldığım ailədə amerikalı bir qız var hansı ki mahnı oxumağı çox sevir, elə belə deyil yəni hər allahın günü mahnı oxuyur. oxusun oxusun, eyvallah da bizimki də qulaqdı yəni. bu səs bir zuhal topaldəki songüldə var bir də bu qızda. indi siz fikirləşin nə dərəcədədi. maraqlı olan nöqtə bu deyil, maraqlı olan odu ki indi bu qıza bu yaşına kimi deyən olmuyub ki qızım sənin səsin yoxdu?! yox olmayıb. bu ölkədə dəyəsən belə birşey yoxdu. çünki, nə qədər elədikləri işdə, məşğuliyyətdə pis də olsalar ancaq dəstəklənirlər. təkcə ailə üzvləri tərəfindən yox, həm də dostları-tanışları tərəfindən. o vaxt mən evdə məlahətli * ciddiyə almön səsimlə oxuyanda bu dərəcə dəstək görməmişdim.

qızımız sabah teatr üçün bir səhnədə mahnı oxumalıdı və onun üçün səhərdən hansısa bir musiqi üstündə çalışır, oxuyur. qulağımda qulaqcıq, musiqi son səs yazıram bu sətirləri. bacısı bu qızımız oxuduca deyir, yaxşısan, əlasan belə davam et. bir də mənə soruşan olsa. qıssadan hissə deməyə çalışdığım şey yoxdu vallah. qulağımın ağrısından yazıram elə, siz canı umbaylamıyın.