59. bele biri olmaq herden çox pis hiss eletdirir adama. bilirsiz niye? çünki insanın hem sosioloji, hem de bioloji yönlerini düşüne bilme qabiliyyetine sahibsen.

sen hermafrodit deyilsen. ona göre sevgilin, partnerin, qarşı cinsden özüne uyğun çox yaxın hiss elediyin birine sahib olmalısan. çox qoyur bu mecburiyyet adama. o xronoloji cedveller, geniş açıqlamalar olur e, nece kiçik zerreciyik kainatda, eslinde çox da mühüm olmayan, zamanın axarında dexlisiz bir planetde heyatın davamı üçün sadece bir inqredientsen sen. fikirleşdiyin şey bele qeribe gic utancvericilik verir adama.

teessüf ki, duyğulara ve tekamülün bizi getirdiyi bu nöqtede sosial varlıq olmağa mehkumuq, izolyasiya olmamaq üçün. herden "insan içine çıxmağınız" teleb olunur sizin üzerinde qayğıkeşlik, mesuliyyet veya selahiyyet hiss eden bezi diger önemsiz "yaşayanlar" terefinden. şahidi olunan sehneler adeten alış verişle xoşbext olan insanlar, birilerinin mesajıyla heyecana qapılıb atlanıb düşen civiler, içinde olduğu pox veziyyetin ferqinde olmayan serf elediyi oksigenin haqqını vermeyen mexluqlar, meşğul varlıqlar ve saire. bir de senin kimi insanları görürsen. biraz yaxın hiss eliyirsen onları özüne. ancaq her hansı diskussiyanızın çox menasız olacağının ferqindesen, o da ferqindedi ve uzun müddet baxışmalar, düşünceler sonrasında bele ardına baxmadan yoluna davam elemek hissi bürüyür insanı. en pisi bilirsiz nedi? bu insanları görmemek de incidir adamı, çünki sene en uyğun ele onlardı, görüb öz halına acımaq da incidir.

sevgi qavramına nece yanaşmalı olduğumuzu heyatdan az çox nese öyrenmiş insanlara xitaben demek isteyirem ki, bilirik de, gözel insanlar. psixoanalizden bixeber obsessiyalarına qapılmış cahil ve dünyagörüşünden mehrum insanlar deyilsiniz ki. en böyük paradoks mence burdadır ki, birine sahib olmaq isteyi qarşılıqlı olanda mence hissler zirvede olur ki, bunun adı bele sevgi deyil. meselen o manpasıda var e, qaqaş deyir nenem 20 manat verdi oynadım zad, o qaqaşa sevginin 20 manat olmadığını başa salmağın ne qeder çetin olduğunu ikimiz de bilirik. sevgini yaşamaq üçün müeyyen kriteriyalar var, hansı ki onlardan müasir dünyamızın teleblerine göre başımızı alıb miriş qaçan kimi qaçırıq.

çox düşünüb çox danışmaq olar bu mövzuda, amma xülase keçmek isteyirem bir cümle ile men ve menimle birlikde bu yazıdakı hisslerimi anlayan insanlara. eziz insanlar, bize yazığım gelir, amma eliyecek heç ne yoxdu. sağolun.