doctor who
əjdahalar googllayazarların baxdığı seriallar - sherlock - yazarların favorit serialları - zamanda səyahət - netflix - steven moffat - tardis - intiqam soyuq yeyilən bir yeməkdir - anime
--spoiler--
ilk olaraq the ghost, yəni super qəhrəmanımız iki populyar qəhrəmanımızın tam hibridinə oxşayıb. ilk olaraq əlbəttə ki, clark kent/superman, ikinci olaraq da, istər tipi, istərsə də maddi-mənəvi dünyası ilə peter parker/spider-man. yəni doctor əslində komiks dünyasının ən populyar 2 qəhrəmanı ilə ortaq bir bölüm çəkdi.
ilk səhnədə the ghost'un orijin hekayəsi çox gözəl və yaradıcıydı. doctoru gördüyüm ilk səhnədən etibarən bişmiş kəllə kimi sırıtmağa başladım onsuzda.* glş nardole da əlavə olaraq gözəl idi bu bölüm. bu sezon bill ilə birlikdə gözəl bir üçlük izləyəciyik, deyəsən. russel t. davies'in dövründə də, steve moffat'ın dövründə də 3-lü və daha artıqlı macəraları həmişə sevmişəm onsuzda. həm də nardole'un tardisdən başının çıxması bir az olsun river song'u xatırlatdı. inşallah moffat bunun da poxunu çıxartdıb nardole-un doctorə trip səhnəsi yazmaz. ax moffat ax! hər hərəkətin maraqlı, hər hərəkətin potensial sıçma ehtimalı.
bölümdə baydığım 2 səhnə oldu. ilki əlbəttə ki, klişe super qəhrəman gizli kimliyi və sevdiyi qız səhnələri. bilirik, gözəl məzələniblər, lakin dozunda olmayıb sanki, artıq olub. 2-cisi də villain-lar. hacı, o nə iyrənc, nə qədər necə deyim, sönük obrazlar idi. planları və ya motivasiyaları yaxşı yedizdirilib, o heç, amma hər saniyəsi təxmin edilə bilən, belə artıq klişe olmuş, kaşarlanmış bir hekayəydi. yadplanetlilər dünyanı işğal etməsi temasını milyonlarca dəfə izlədiyimiz üçün, ( daleklərdən tutmuş hörümçəklərə qədər) artıq səbrim çatmırdı həmin hissələrə. o cərrah qılıqlılar, beyinlərindən silah çıxartmalar. ufff. offf. allahım nə iyrənc səhnələriydi onlar. yəni düşüncə baxımından. çox ucuz və mənasızıydı. çox danışmaq istəmirəm bu haqda.
bir də 24 il teması bir az mənasız idi. yəni, bildik river-lə gözəl 24 illik bir gecə keçirdiblər. anladıq, ona görə yoxuydu. amma bu time lordu. time lord. adam istəsə, 5 dəqiqə əvvələ qayıdar, istəsə milyonlarla il əvvələ. yəni birbaşa 24 il sonraya qayıtma məsələsini tam anlamadım.
son səhnə əlaydı. doctorun "things end, that's all. everything ends. that is always sad. but everything begins again too. and that is always happy. be happy" sözü adeta bir həyat fəlsəfəsi ediləcək cümlədir. son olaraq, nardole'un river song'un öldüyünü dilə gətirməsiylə, yəqin ki, bir də bu xarakteri heç vaxt görmüyəcəyimizə işarət idi. moffat özündən sonra bu xarakterin işlənməsini istəyib böyük ehtimalla. son səhnədə də bu beyinlərin hələ yaşadığını gördük. osgood-un adını eşitdik. bir də super qəhrəmanımız bu qəhrəmanlıq işini qurtardığını elan etdi. amma bunu etdisə, yəqin ki, yenə də görəciyik.
--spoiler--
çox gözəl bir bölüm idi. bu il son ilidi həm capaldi, həm də moffatın. ikisinin də performanslarının limitinə çıxmasını gözləyirəm. sezon sonunda osgoodlu, the ghostlu, unit-li master-li gözəl bir bölüm və regeneration səhnəsi gözləyirəm. hadi bakalım.
üzv ol