32. əsgərliyim o dövrlərə düşmüşdü. cem yılmaz demiş ben anti militaristim tipli insanam. ümumiyyətlə bu aprel söhbətinin aşağı yuxarı nece olacağını da bilirdim. ama məşhur ifadədə deyildiyi kimi uşaqlar gölə elə-belə, əylənmək üçün daş atırdılar, ama qurbağalar doğrudan da ölürdü. məni ən çox yandıran bu idi. o gərginliyi tam yaşayırdıq. gecə ilə hazırlıqlar, təlimlər filan. güclü propaqanda gedirdi. hücum edəsi tərəf idik. hücumda da itki təxmini 1ə 3 nisbətdə olur qarşı tərəflə. öləcəyimizi açıq-açıq üzümüzə deyirdilər. belə ölmək istəmirdim. həmin günlərdə beynimdə ancaq teomanın çoban yıldızı mahnısı gedirdi. amma digər tərəfdən söhbətlər davam eləsəydi, sırf əsgər yoldaşlarım üçün sonuna qədər döyüşərdim. ölənlərin də ruhu şad olsun. müharibə çox iyrənc bir şeydi. 21-ci əsrdə müharibə istəyən insanı heç vaxt başa düşə bilməyəcəm.