əjdahalar googlla psevdoelm - 2017-ci il nobel tibb mükafatı - adnan oktar - insan torpaqdan gəlirsə indiki torpaqlar niyə insan olmur - dindar insanların daha az savadlı olması - danışılan əfsanəni elm deyə sırımaq - sosial darvinizm - populyar elm - the red pill 57. ibtidai şorbanın(molekullar çoxluğu) içərisində bir çox molekul var idi. Bəziləri bir tərəfilə suya, bəziləri isə digər tərəfləri ilə fərqli kimyasallara bağlanmışdı. Bu onları bir-birinə itələyərək sabun köpüyünə bənzəyən kiçik kürə şəkilli qoruycu bir qın altında bir araya gəlib, birləşmələrinə səbəb oldu. Qabarcığın içərisində isə DNA'nın ilk atası yerləşdi. Və axır ki ilk hüceyrə əmələ gəldi. Kiçik bitkilərin isə təkmilləşərək oksigen verəcək vəziyyətə gəlməsi milyonlarca il çəkdi. Amma bunun bizlə heçbir əlaqəsi yoxdu. Bakteriyaların oksijeni tənəffüs etməsi üçün isə bir milyard ildən çox zaman lazm idi. Çılpaq bir özeydən içində özey olan bir hüceyrə əmələ gəldi. Bu amöb oxşarı tiplər bitkilərin ataları oldular. Digərləri isə kaloniyalar əmələ gətirərək daxildəki və xaricdəki hüceyrələrinə fərqli funksiyalar qazandırdılar. Polip(polyp) olub özlərini okean dibinə sabitləyib qidalanmaq üçün suyu filtirizasiya etdilər. Daha sonra kiçik uzantılar inkişaf ettirib qidaları birbaşa ibtidai ağızlarına ötürə biləcək tamponlar əmələ gətirdilər. Bu eybəcər forma həmdə dərisi tikanlı və iç orqanları inkişaf etmiş bir qohumumuz olan dəniz ulduzlarının atası idi. Amma yenə də bunun bizə aidiyyatı yoxdu, bizim kökümüz ordan gəlmir)) 550 milyon il öncə filtirizasiya edərək qidalananlar daha təsirli tənəffüs yarığlarını inkişaf ettirdilər. Bunlar soxulcanların ataları idi. Digəri isə larva (larvee) (həşəratların embriyonik inkişafı müddətində görülən forma) mərhələsində sərbəstcəsinə üzüb, yetkinlik mərhələsində isə özünü okean dibinə sabitləyən bir şaxəyə ayrıldı. Bəziləri isə borularının içində yaşamağı seçtilər. Bəziləri də larva mərhələsini görmədən həyatları boyunca sərbəst üzə bilən tipləri meydana gətirdilər. 500 milyon il əvvəlki atalarımız çənəsi olmayan və filtirizasiya edərək qidalanan kiçik bir ilan balığına bənzəyən formada idi. Bu balaca balıqlar yavaş-yavaş göz və çənəni inkişaf ettirdilər. Balıqlar daha sonra bir-birini yeməyə başladılar. Yemək üçün çənələri olsa suda nəfəs ala bilmək üçün tənəffüs yarığlarını daha rahat istifadə edə biləcəklərdi. Müasir balıqlar bu şaxədən gəlirlər. Yazda göllər və bataqlıqlar quruyanda, bəz balıqlar yağış yağana qədər başının çarəsinə baxmaq üçün ibtidai ağciyərlər inkişaf ettirdilər və buna paralel olaraq beyinlərini də inkişaf ettirdilər. Quraqlıq zamanı yağış yağmayanda özlərini bataqlıqa tərəf sürünmək olduqca faydalıydı. Quyruqları olduğu halda ilk suda-quruda yaşayanlar təkamüllə inkişaf ettilər. Suda-quruda yaşayanlar ilk başda digər canlıların rahatlıqla yeyə biləcəyi yer olan suya yumurtalayırdı. Sonra gözəl bir icat kəşf elədilər, əgər yumurtaların qabığını əvvəlkilərə nisbətdə daha sərt eləsələr və digər suda yaşayan canlıların çata bilməyəcəyi sudan kənar bir yerə yumurtlasalar şansları artırdı. Sürünənlər və tısbağalar bu mərhələdə yarandılar. Birçox sürünən yumurtadan çıxdıqdan sonra suya qayıtmadılar və bununla dinazavrlar meydana gəldi. Bəziləri isə tüklənib qısa uçuşlarla uçmağa çalışdılar. Dinazavrların nəslindən bugünə sadəcə quşlar qala bildi. Nəhəng dinazavrlar başqa bir şaxədə təkmilləşdilər. Dünyada gəlmiş-keçmiş ən böyük ət yeyənlərdi özləri. Amma 65 milyon il əvvəl müəmmalı şəkildə kökləri kəsildi. ilk dinazavrlar isə başqa bir şaxədə təkmilləşdilər. Anasının qarnında balası böyüyən balaca məxluqatlar
Dinazavrların nəslinin kəsilməsi bir çox yeni çeşidlərin yaranmasına zəmin yaratdı. Doğan balaların həyatda qala bilməsi üçün mütləq ata və anaya ehtiyacı olan kisəli heyvanlar kimi. Beyinləri hələ də böyüyürdü. Sıçana bənzəyən bu hevan həşarat yeyənlərin atası ola bilər. Məharətlərini və cüt görmələrini(insan gözü kimi) inkişaf etdirmək üçün bir hissəs ağaclara çıxıb ətrafı marağla nəzərdən keçirdilər. Bir hissəsi əntərləri meydana gətirdi ki, bunun da bizə aidiyyatı yoxdu. Meymun və insanın atası isə çox daha sonra meydana gəldi. Sümük, qan, əzələ tərkibi qarşılaştırıldığında insanla meymun arasında o qədər böyük fərq yoxdu. Atalarımız şempanzelərdən fərlqli olaraq ayaq üstə durub, əllərini və qollarını sərbəst buraxdılar. Daha ağıllı olub danışmağa başladıq. insan ailəsi sinifinə paralel inkişaf edən bir çox tip bir neçə milyon il ərzində yox oldular. Beyinimiz və əllərimizlə biz həyatda qalanlardanıq.
)