48. heç olmamış birinə bütün bu olmuşları, dizlərindəki qum dənələrinə tutunan uşaq həyəcanı ilə danışmaq, çiyinlərimin arasına gizlədib , dünyaya ağlımı, kürəyimi dönmək ,zamana kiçik addımlarla uzun yollar fəth etmək, bir tikişdə və hər nəfəsdə açılan paraşütlər kimi döş qəfəsimin sümük barmaqlıqlarını zorlamaq; amma əlimi rütubətli divara sürtüb tökülən boya kimidir bədənim, sürtündükcə zamana tökülürəm, yorğunluk və xəstəliklə.