5. sultans of swing mahnısı uzun yollara və xoşbəxt günlərə əla yarayan qrup. uzun yollara yaradığını sadəcə təsəvvür edə bilirəm. hələlik yoxlamamışam. ancaq xoşbəxt anlarda o gitar solosu adamı ağlada bilər. ani olaraq ətrafınızdakı hamını qucaqlamaq, onları nə qədər çox sevdiyinizi demək istəyirsiniz. ilk dəfə eşitdiyim an indiyə kimi yadımdadır. klubumuzda 50 yaşlı bir ağsaqqal öz rocker dostlarını ad gününə dəvət etmişdi. sərin pivə, yaz istisi və bu mahnının yaşlı rockerlər tərəfindən coveri. araya təbii ki, bir gün əvvəl 17-18 saat dayanmadan işləməyin gətirdiyi yorğunluq da gəlir. o gün ki, böyük bir proyekti artıq bir ailəm olan dostlarımla bir yerdə uğurla sona yetirdik. son 1-2 saatda artıq beyinlər çalışmır, mənim şit zarafatlarıma məndən başqa heç kim gülmürdü. ancaq sağollaşıb evə gedərkən, dostlarının hörmətlə əlini sıxması nəyə desən dəyərdi. məncə iki kişinin hörmətlə əl sıxması insanlığın repertuarındakı ən saf, ən qüvvətli hisslərdəndir. bundan başqa aramızda bir ilə yaxındır romantik-seksual gərginlik olan bir qız, məni kənara çəkib öpmüşdü o gecə. deyəsən sevgilisindən ayrılmışdı. ümid edirəm həmin ad günündə özümü nə qədər rahat və xoşbəxt hiss edirdim, təsəvvürünüzə gətirə bildiniz. indi bütün bunlardan sonra sultans of swing məni uçurtmasın neyləsin. hər dinlədiyimdə bənzər bir xoşbəxt gün arzulayıram, dərdsiz, məsuliyyətsiz, bekar bir gün.
son bir neçə aydır, bakalavr işimlə dəhşət məşğul idim. az yatır, çoxlu səhvlər edir, özümə şüphə edirdim. bakalavr işimi qazandıqdan sonra bu mahnıya qulaq asıb özümü yenə xoşbəxt hiss edəcəyimi hər gün təsəvvür edirdim. ancaq elə olmadı, blin. bəzi şeylərin uzaqda arzu olaraq qalması daha gözəldir. xoşbəxt olmaq üçün plan qurmaq olar, ancaq planlar həyata keçəndə istənilən effekti almayanda məyus olmaq mənasızdır. orqanizminiz sizi uzun müddət xoşbəxt saxlaya bilməz. davamlı olaraq razı, xoşbəxt bir canlı düşünün. təkamül nöqteyi nəzərdən bu canlının digərlərinə görə üstünlük qazanması mümkün deyil. bədənimizin həmişə narazı qalmağa bir səbəb tapması çox vacib bir instinktdir. nəyə nail oluruqsa olaq, mütləq bir şeylər bizi narahat edəcək. işin ən bərbad tərəfi çox şeyə nail olub, arzulanacaq bir şeyin qalmamasıdır. nəyə görə inkişaf etmiş ölkələrdə, intihar halları daha çoxdur?
narazılıq hissini həmişə basdırmaq da yaxşı olmazdı məncə. nəticədə bizi inkişaf etdirən o hissdir.
ancaq hər halda həyat yoldaşınızı, yeni, daha cazibədar partnyora dəyişmək, daha bahalı maşın almaq, daha çox pul qazanmaq istəyərkən, bütün bunların əslində bizim xoşbəxtliyimizi artırmayacağını ağlımızda tutmaqda fayda var məncə.
və son olaraq yaxşı və ya pis nəsə hiss etdikcə yaşayırıq. əslində hər ikisi dəyərlidir.
sayğılarla.