7. mamam həmişə deyirdi ki qış kasıblar üçün deyil.
mənim uşaqlığımda çox çox çətin keçərdi. ayqaz adlanan soba var idi, bir çox evlərdə zəhərlənmə və ölümlərə səbəb olmasına baxmayaraq ondan başqa əlac yox idi.. bizdə isə neftlə işləyən bir balaca plitə vardi, üstündə yemək bişirirdik, işıqlar sönəndə onun ətrafına yığışırdıq. neft lampalarının iyi evi başına götürürdü.
işıqlar hər 2 saatdan bir sönərdi naxçıvanda. bəzən saatlarla yanmırdı. yerimə girib xəyallar qururdum, uşaq kitabları oxuyurdum, ən böyük xobbim isə mamamla söhbət eləmək idi. əynimizi nə ki var geyinirdik və yorğanı örtürdük üstümüzə, söhbət eləyirdik. işıq yananda dərs zad oxuyardım.
su da gəlmirdi evə qış boyu. bir neçə yer var idi binanın ətrafında ki, oralara su gəlirdi arada. biz də su daşıyırdıq. mən balaca, mamam böyük vedrələr ilə. su növbələrinə dururduq. yerlər buz olanda sürüşməmək üçün diqqət eləmək lazım gəlirdi. elə də olurdu ki günlərlə su gəlmir, ac-susuz qalırdıq. çirkli qablar yığışıb mətbəxlə bir olurdu. çox axmaq günlər idi. buna baxmayaraq xoşbəxt hiss edirdim özümü.
sinfimizdə də peç yandırırdıq, bilmirəm nə ilə işləyirdi, amma onu bilirəm ki yanacağı almaq üçün pul yığırdılar. 5-ci sinifdə oxuyanda təzə klyonka kurtkamı o peçə yapışdırmışdım. ağlamaqdan az qalmışdım özümdən gedim. sonra ağız-ağıza tikdilər ustalıqla onu, görsənmədi yanıq.
indi də qış gəlir. sevinirəm. noyabrın axırlarında həm yaşadığım şəhərdə, həm də ətraf şəhərlərdə yeni il yarmarkası başlayacaq. çox sevirəm bu yarmarkaları, uşaqlar oynayır, böyüklər yeyib-içir, hər yerdə xoşbəxt insanlar, qovrulmuş badam qoxusu, sən də baxıb şənlənirsən.
ankarada da gözəl keçərdi qış. onlar şabalıd qovururlar hər yerdə, qarla qarışıq yağış yağır, tunalı hilmi caddesində qar yağanda gəzmək istərdim indi.
nəysə yenə gəlir ömrün növbəti qışı. neçə gözəl qışlara...