56. oxuduqca burdakıların əsgərlik etmədikləri qənaətinə gələ biləcəyiniz bir başlıq.
söyüşmüş,qəhbəxana imiş,peysərxana imiş,sukaymış. sikdirr edin hamısını. 1200 oğlan götüpoxlu manqa komandirinə gizirinə,maxeyə,zabitə bata bilmirsə elə evdə otursalar yaxşıdı.
molodoy vaxtı sıranı bir yerə yığmaq çətin olur deyə baş verir bu hamısı. pisin güdazına yaxşı da gedir. yeməkxanada otur qalx və s.
biz tovuzda yeməkxanadan çıxıb çöllük bir yerdə irəli geri getməkdən gic olmuşduq. axırda neynədik ? 120-130 əsgər idik 4 manqa komandiri nə sikimizi yeyə bilərdi ? irəli-geri dur,çök-qalx yediyimiz yolda burnumuzdan gəlib ac qalası deyildik əmri icra etmədik heç birimiz tərpənmədik. manqa komandirləri girdilər tağımları itələməyə heçnəyə nail ola bilmədilər. o-bu bir daha nə söyüş nə də əziyyət görmədik. yox sən içinə soxduqca daha da qudurardılar. bölünüb döyüş bölgəsinə getməyi beyninə qoymuş adamlardıq çoxumuz, anasının əmcəyindən atasının boynundan pul kəsib hansısa bicbala komandirə yedirib manqa komandiri olan çurbana tabe olacaqdıq ? olmusuzsa deməli lox bir kruqa düşmüsüz. nəysə.

yadıma gəlir 2 il əvvəl noyabrdan iyula qədər yuxu nədir bilmədim. yatmayan əsgər idim deyə bütün idarəçilik mənə həvalə edilmişdi postda. nə pox olsa səndən bilirlər bütün zibillərin hesabını səndən soruşurlar. yatmırsan axı bütün hər şey səndən bilinir. hələ o 43 gün dalbadal yağış dolu falan yağmağını demirəm səngərə daimi heyət olmuşduq vedrə- vedrə su atardıq səngərdən baxma da ən son post bizim post idi. olası hücumda 3 tərəf erməni geriyə gedəcək tək yolun o səngər o da su olsa əlvida həyat. geriyə gedəcək dedim də ağlıma əsgər yoldaşımı itirdiyim o lənət olası gün gəldi. həmin gün -15 dərəcə şaxtada buzlu səngəri işıqsız çiyində 2 silah beldə 8 daraq əldə pkm 200lük sinklə getdiyim gecə gəlir. getsin bir də gəlməsin.
bizdə komandir məndən 4 yaş böyük idi,maxelər biri mənlə yaşıd,biri 1 yaş.böyük idi.yoxlama gəlmədikcə bəzi axşamlar mən axşamlar post çıxmazdım ancaq kart falan oynardıq uduzan kimdisə,press falan vurardı. komandirlə maxelər presdən qalxmazdı hərəsinə ən az 250 pres,jim vurdurardım düzdü özüm də vurardım amma uduzduğumdan deyil onlar yorulurdu fasilə etsinlər deyə -* hələ turnikdə üstümə əsgər maxe,zabit tanımazdım. həmişə bizim post briqadada seçilərdi idman normativlərinə görə.

çörək,yemək çox uzaqda olardı. yaz yay qış demədən 4.5 km aşağıya kəndə düşüb 72 çörək çiynimizdə qalxardıq. hələ o gecələr ərzaq günləri demiyim. 3-4 abarod çiynində kartof,konserv,kələm,kök daşımaq həyatın bəlkə də ən çətin günləri idi. suya getmək də ki, heç də gündə 2 dəfə qar zad yağanda 1 dəfə suya gedərdik. adama 2 dənə 10lt baçoklarda su gətirərdik. paltar zad yuduğumuz,çimdiyimiz günlərdə 3-4 dəfə suya gedərdik. çox yorulurduq deyə aylarla çimməyimiz gecikərdi. hər dəfə gətirdiyimiz suyla biri çimirdi deyə çimməyimiz də gecikərdi -* bir fağır bərdəlimiz vardı həmişə axırda o çimərdi.
gələk saça başa saçların başların da mən qırxardım. arada bezirdim deyə komandir qırxardı hamımızın başını. axırıncı post idik deyə ən uzun saç bəlkə də milli orduda bizim saçımız idi.
bir dəfə təzə bölük komandiri gəlmişdi hamının saçını keçəl(0) qırxdı bəxtim gətirdi yuxarıda postda idim -* düşdüm gördüm hamının başına şram atıb :/ məcbur uşaqların saçını keçəl edəsi oldum. həmin gün çox söymüşdük o zabiti.
tərxis olduğumuz gecə bizi aşağıda düzmüşdü. növbəylə hamıya şillə-şapalaq girişirdi. sən haralı idin? hansı postun əsgəri idin? falan soruşub vurub yola salırdı öz aləmində. mənə çatanda haralısan sualına rayonumun adını deyil də xidmət etdiyim postun adını demişdim şok olmuşdu bircə məni vurmamışdı :d
eh o günlər nə günlərdi amma. əsgərlik çətin amma şərəflidir. bacaran şərəfli də xidmət edir,bitirir. haşa getməyənə şərəfsiz demək də bizə düşməz. şərəfsizliklərin, ölümlərin heçnədən baş verdiyi orduda xidmət etməmək hərkəsin doğal haqqıdır.
amma gedib o təcrübəni keçmək də maraqlıdı həyatın ən cındır günləri ilə bərabər ən maraqlıları da elə orda keçir.