3. nəhayət ki, yapon yazarımız haruki murakami ilə ilk dəfə görüşmək imkanımız oldu. görüşümüz hər kəsin bildiyi, dillər əzbəri etdiyi və the beatles eyni adlı musiqisi olan norveç meşəsi idi. həcm olaraq 440-450 səhifə olsa da həddindən artıq axıcı olduğu üçün səhifələr uçur. amma uzun müddət sonra azərbaycan dilində oxuduğum bir roman olduğu üçün tərcümənin bərbatlığı haqqında deməsəm olmaz. tərcümə hər dəfə popularizm olarkən onları daha çox tənqid edərək cool göründüyü sanan yazarfason günel mövlud tərəfindən həyata keçirilib. tərcümənin nə dərəcə naqolay olduğunun əyani sübutu : “people are strange when you are stranger” (qəribə insanlar, qəribə simalar). kitabın türk dilindəki tərcüməsi isə nədənsə imkansızın şarkısı adlanır. nə əlaqə desəniz onu mən də bilmirəm. 



romanın məncə bir yaş həddi var və oxuya biləcəyiniz modern zamanların ən yaxşı gənclik romanlarından biridir. lakin dediyim kimi yaş həddi var və həmin yaş çərçivəsində oxunduğu zaman daha mənalı, daha maraqlı olur. çalışın 22 yaşından sonra oxumayın. nə qədər axıcı olduğunu dilə gətirsəm də yer-yer sıxıldım. bəzi mövzular həqiqətən də artıq idi. amma nə də olsa bu yazarın avtobioqrafik kitabıdır və kitab roma şəhərində bitib. roman, yazarın hotaru adlı romanına əsasən yazılıb amma hadisələr daha geniş, əhatəli yer alıb. hekayənin qəhrəmanı watanabe adlı gəncliyə yeni addım atmış biridir. lakin hələ yeniyetməlik dövründə qarşılaşdığı hadisələr onda hələ də psixoloji izlər buraxmışdır. 

kitabı oxuyarkən daxilində o qədər viski sözü istifadə edilmişdi ki, dözə bilməyib viski aldım. lakin kitab, məni o qədər sərxoş etmişdi ki, içkinin qədərini tutdura bilmədim və günümün bir hissəsini hangover kimi keçirdim. təbii olaraq oxumağı da dayandırdıb çünki viski sözü ilə üzləşəndə ürəkbulantım başlayırdı. bundan savayı daxilində həddindən artıq cinsəlliyə yer verilib. bu nüans kitabın daha populyar olmağına səbəbdir. lakin bu cinsəllik kimi incidir ? oxuyan bir sizsiniz. hər hansı bir məclisdə ayağa qalxıb oxurmursunuz. ona görə həzz alın, bir kənarda sakit tərzdə mahnı ilə oxuyun. həyatımız o qədər dərindir ki, bəzən o dərinliyi ölçmək üçün xətkeş belə kifayət eləmir. 



haqqında 2010-cu ildə filmdə çəkilib. film haqqında heç bir fikrim yoxdur amma yazarın jazz musiqisinə olan heyranlığı təəccübləndirdi. oxuyarkən bir şey qazanmayacaqsınız amma ən azından da sıxılmayacaqsınız.

kitabın adının isə norwegian wood olmasının səbəbi isə watanabe-nin aşiq olduğu və bu kitabı yazmasına bir növ səbəb olan naokoya olan sevgisidir. belə ki, naokonun ən sevdiyi mahnı məhz the beatles-ın ifasında səslənən norwegian wood-dur.