79. ürəyindəki boşluğun heç vaxt dolmayacağını bilməkdir, hisslərinin bir mənasının qalmadığını anlamaqdır. nəfəsi ilə hüzuru tapdığın insanın yoxluğuna boyun əyməkdir. bir cüt yaşıl gözə, bu günündən xəbərsiz gülümsəyən dodaqlara həsrətlə sadəcə şəkillərdən baxmaqdır. onun yox oluşu ilə yox etdiyin telefonu uzun müddət sonra yenidən hər əlinə aldığında ona zəng edə bilmədiyinçün özünü çarəsiz hiss etməkdir. yox olmağı arzulayacaq qədər ürəyinin yanmasıdır. üzünün gülməsi, içinin qan ağlamasıdır.