15. Sırf Yüksək gəlirinə, iş zəmanətinə, rahatlığına və s. görə insan cəlb edən peşələr hörmətə layiq ola bilməz, heç bir mənəvi dəyərə və müqəddəsliyə sahib ola bilməz; buna görə də cəmiyyətin ən alçaq peşəsi olar. Cəmiyyətdə özünə yer tapa bilməyən, həyatın üzünə gülmədiyi, şil küt etmək üçün bir cüt qola və itaətkarlığa münasib dar bir beyinə sahib olan hər kəs üçün pənah nöqtəsi. imkanlarını nəzərdə keçirdikdə də nə qədər münasib bir iş olduğu məlum olur: yüksək gəlir, rüşvət, rahatlıq, qanunlara qarşı immun, yüksəlmək şansı, heç bir intellekt, xüsusi bacarıq tələb etməməsi və könüllü olması.

Hörmətə layiq olmaması iki səbəbə əsaslanır: 1) iqtisadi imkansızlıq şəraitində yeganə alternativ olması; artıq cəmiyyətdəki resessiya o həddə çatıb ki, yeganə münasib maddi və sosial imkanlara sahib peşə olmaq səviyyəsinə yüksəlib (yoxsa alçalıb deməliydim?). insanlar ancaq maddi mənafe üçün adını çəkər olub, nəticə etibarilə heç bir qayğı və dəyər görmür (səhiyyə də bu qəbildəndir, mənfəət qarşısında necə sındığı göz qabağındadır). 2) zorakılıq vasitəsi olması; xidməti vəzifəsinin vətəndaşların təhlükəsizliyini, əmlakı və ictimai asayişi qorumaq adı altında dövlət aparatının və hakim sinfin güc strukturu olduğu, yəni rəsmən burjuaziyanın beşinci təkəri olduğu obyektiv həqiqətdir. Məcburiyyətə yox, könüllülüyə əsaslanır və polis olacaq şəxs gələcəkdə haqqını tələb edən kütləyə qarşı güc tətbiq edəcəyini bilə-bilə işi xoşluqla qəbul edir.

Belə bir insana və onun peşəsinə heç cürə hörmət etmək mümkün deyil. Bir halda ki, varlığının səbəbi hakim sinfin maraqlarını ona qarşı təhdid təşkil edən ünsürlərə qarşı qorumaqdır. Azərbaycanda və dünyanın bir çox ölkəsində polisə hörmət edən insan demək olar ki, sıfır həddində olduğu halda türkiyədə necə bu qədər polis apologeti var başa düşə bilmirəm.