7. Rejissor *Tofiq Tağızadə*nin yerli TV kanallarda yayınlanması (qeyri-rəsmi) qadağan edilən 1994-cü il istehsalı filmi. Fikrimcə, hər bir gəncin mütləq və mütləq izləməli olduğu, azərbaycan kinematoqrafiyasının *underrated* şedevrlarından biri.

Bir qarın yemək üçün "Qul bazarında" toplanmış, iş axtaran bir qrup şəxs aldadılaraq qul kimi işlədilmək üçün daş karxanasına gətirilirlər. Daş karxanası xüsusi şəkildə mühafizə edilir və buradan qaçış demək olar ki, qeyri-mümkündür. Buranın sahibləri istədiyi adamı it kimi hürdürə biləcəyini iddia edən varlı biznesmenlərdir. Buranın qaydaları isə tamam başqa cürdür. Ya qaydalara tabe olaraq səsini çıxarmadan işləyəcəksən, ya da ki ölmək bir yana, ölməkdən betər günə salınacaqsan. Ölmək isə ən rahat yol olardı. Səhərdən axşamacan it kimi işləyib, itin önünə atılan yeməklərdən yeməlisən. Susmalısan. Qaydalara qarşı gələnləri isə bax əsl it zülmü gözləyir.

Burada rahat yaşamaq üçün alternativ yol da var. it kimi hürməlisən. Bəli, it kimi. Bu biznesin sahibi olan varlı iş adamının önündə it kimi hürməli, ona yaltaqlanmalı, sadiq qalmalı, digər iş yoldaşların barədə "işverənlik" etməlisən. Bax bu zaman sən "itlər cəmiyyətinin" fəxri üzvü adına layiq görülürsən və boynundan xaltayabənzər "medal" asılır. Vaxtı-vaxtında yaxşı yeməklər yeyə bilirsən.

Filmin baş personaji ya rejim qarşısında diz çökərək digərləri kimi "quyruq bulamalı", ya da ki hər cür "sındırılmağı" göz önünə alaraq öz əqidəsindən heç vaxt dönməməlidir.
Spoiler vermək niyyətində deyiləm, amma filmdəki dialoqdan bir hissəni paylaşmaq yerinə düşər deyə düşünürəm:

"...Elə mən də səni kimi güclü idim. Sonra əydilər, alçaltdılar. Mənə elə baxma! Heç kəs bu dünyada anadan satqın, əclaf doğulmayıb. inadkarlıq heç kimə xeyir vermir. Ehtiyac məni bu günə saldı. Varlığımı, mənliyimi, arzularımı itirdim. Məcbur elədilər..."