14. Yaşım lap çox olmasa da, bir şey öyrənmişəm. Heç kimi, xüsusən də dostları mənimsəmək lazım deyil. insanlarla bir gün gedə biləcəkləri ehtimalını nəzərdə tutub, münasibət saxlamaq lazımdır. Gedib, gedəcəkmiş, gedəsisi varmış. Özümün də kiminsə həyatından getdiyim olub. Bəzilərinin hələ də xətirləri olsa da, araya məsafə girib. Bəzisindən özüm uzaqlaşmışam. Çünki ruhunun məhrəm hissəsini paylaşanda dinlənilmədiyini hiss etdiyin yerdə durmayacaqsan. Mən də durmadım. Amma etiraf edirəm, ilk uzaqlaşmağımızı hiss etdiyim dostum travma qoymuşdu məndə. Uzun illər də hiss etmişdim o travmanı. Nəticədə 8-də oxuyan və intovert bir uşaq idim. Məncə, əsas iz qoyma səbəbi də dost deyə biləcəyi biri olmayan, özgüvənsiz uşaq olmağım idi. Düzü, geri baxanda dost olduğumuza şübhə edirəm. indi heç ad günlərini belə təbrik etməz olmuşuq. Hərçənd ki, anası hələ də edir. Yenə də həyatımda bir parça olduğuna görə minnətdaram.