hər şey yaxşı gedərkən və daha da yaxşı olacaqkən necə bacarırsız bunu? niyə adamın sevincini qursağında qoyursuz, hə? heç olmasa bir səbəb deyin, sonra gedin, a kişi. niyə adamı bütünlüklə sizdən gələcək olan bir bildirişdən, bir mesajdan, bir zəngdən asılı qoyursuz axı?
gedəndə tək getmirsiz, əziz dostlarım, gedəndə ağıl-fikrimizi də, özgüvənimizi də söküb aparırsız özünüzlə. adamın ağlına on min cürə dəxlisiz, narahatedici fikir gəlir. özü haqqında hər cür mümkünsüz şeylər düşünür. əskik, dəyərsiz hiss edir adam özünü, bir səbəb, bir xəbər vermədən tərk ediləcək qədər dəyərsiz.
(bax: düşün ki o bunu oxuyur)
entrylərin birində bu insanlar "siz fərqində olmasanız belə xətrinə dəydiyiniz dostlar" kimi tanımlanır. bax, canım-gözüm, demirəm məndə hər şey yerindədi, demirəm məndə səhv yoxdu, ola bilər, kobud eşşəyin yekəsiyəm, bəlkə nəsə səhvim olub, görməmişəm, xətrinə dəyib bundan xəbərsiz davam etmişəm münasibətə. fərqi yoxdur e, nə olur-olsun bunu mənə deyib getməliydin, ən azından incidiyini, küsdüyünü, nəsə bir problem olduğunu hiss etdirməliydin, gizli bir mesaj buraxmalıydın. bu qədər xətirsiz olduğunu bilmək və düşünmək adamı dəli, gic edir qoyur ora.
bilirəm, hər şey kimi buna da alışacam, fikrimi yayındırmaq üçün, yaşadığı, işlədiyi yeri tapıb qapıya dikilmək kimi boşdan şeylər etməmək üçün hər cürə dəxlisiz şeyləri eliyib birtəhər gələcəm öz öhdəmdən. nə bilim e, eh, bəlkə də həqiqətən dedikləri kimi "heç gəlməmiş gedənlər"-dənsən, amma gəlsən yaxşı olar,
(youtube: 
)
)