134. Sikim sənin ağzını. Mənim də ağzımı ki, sənə bu qədər anlam verirəm.
Ruh ekizimsən, ama heç sənin qozunadı mı? Bəlkə də realist olaraq düz edirsən, sən orda mən burda...
Düşünürəm bəlkə də mənim yalnızlığımdı məni belə düşündürən. Ama inan hər şey yolunda olsaydı belə, mən yenə fikirləşəcəkdim ki, mənim bir yerlərdə uzaqlarda ruhumun əkizi, o biri yarım var və yenə də sənin qəmini çəkəcəkdim ara ara (əslində həmişə). Düzü bu halda özümü günahlandırmayacaqdım alınmadığına görə, ama içimdəki özləm duyğusu, səninlə danışmaq istəyi, sənə verdiyim mənalar... bir olsaq nələr ola bilərdi?
Ama sən?! Getdin başqasını, başqalarını tapdın, sevgili dəyişdin və heç sikinə* də olmadım. Bilirsən yadam sənə bilirəm, ama sən qəhbə mənə yad deyilsən. Bunu bil! Eyni candan, qandan, ruhdanıq və sən bunu bilirsən. Ama hubby'nlə uğurlar, get s-i-k-d-i-r!! Ürəyin istəyən qədər.....

Edit: bilirəm ruhdan olmadı bunlar. Hamıya qarşı empat ən dəyər verdiklərimə gələndə isə bunu edə bilmirəm, emosiyalar havada uçuşur. Yenə sənə öküzlük edirəm, elə yaxşıdı alınmayıb, çox qəlbini qırardım istəməsəm də, it balası kimi peşman olsam da buna görə.
Sənin də vəziyyətin çətin idi, məni də daşıya bilməzdin, hə mənimlə münasibətdə olsan nolacaqdı?... amma bilmədiyim bilirsən nədi? Bu postu sonunda "səni həmişə sevəcəm gözümün işığı" deyə mi bitirməliyəm, yoxsa sənnən betər sikdir mi eləmiyəliyəm səni beynimnən? Bax bu bilinməzlik məni viran qoyur.
Bilirəm, uje sənə yadam...