84. insan öz ölümünə heç vaxt tam şahid olmur. buna görə bizə ən çox dəhşətli gələn həm də yaxın kiminsə ölümüdür. əsas da yersiz ya ədalətsiz ölüm. gladiator filmində maximusun oğlu və həyat yoldaşını romalıların öldürməsi kimi. ya spartakusun sevgilisini itirməsi.
ya Krzysztof Kieślowskinin Three Colors: Blue filmində julie-nin oğul və ərini qəzada itirməsi kimi.
maraqlısı da kənardan müşahidə edərkən bu qədər böyük bir itkidən sonra insanın necə sağ ya ağlı başında qala bilməsidir. nə olursan olsun insan yaşamaq üçün səbəb tapır. ən yaxın insanların yerli ya yersiz, adi ya dəhşətli ölümündən sonra belə bəlkə də onların xatirəsini ayaqda saxlamaq üçün insan yaşayır. çünki əks təqdirdə, intihar etsə, bu dünyada sahib olmuş olduğu o ailə ya əlaqədən geriyə heçnə qalmayacaq.
sevgili, ailə ya uşaqlarının ölümündən sonra fərd yaşayaraq, onları yaşatmış olur. onların yeganə mövcud olduğu yeri, yaddaşını qorumuş olur. hence the nostalgia.
zamanda səyahət əslində mümkündür, sadəcə mental olaraq, fiziki olaraq yox.
kölə olaraq romalılara satılan spartakusun sevgilisin xatirəsi onunla birlikdə qalaraq onu tarixin ən böyük gladiyator və azadlıq üsyançılarından biri edir. sura ölməmişdi.