93. Biraz öncə çatmaq üzrə olduğum level idi. Duşda ikən dəm qazından zəhərləndim. Və evdəkilərin qışqırığına oyandığımı xatırlayıram. Qəribə idi əslində. Mən heç nə edə bilmirəm, reaksiya verə bilmirəm, anam isə başımın üstündə qışqır bağır salıb. Hər kəsin təlaş içində bağırtılarını eşidirdim ama tək mimika oynada bilmirdim. ilk reaksiya ağlamaq oldu. Səbəbsizcə ağlama başladığımı xatırlayıram. Nə üçün idi bu? Ölümlə üz üzə gəldiyim üçün? həyatdan canımı qurtara bilmədiyim üçün peşmanlıq? ikinci versiya düzgün olmazdı məncə. Çünki planlamamışdım bu səfər. Oyandıqda isə ayaqlarımı hərəkət etdirə bilmirdim.
Mamanın şok vəziyyətindən çıxandan sonra mənə danışdığı belə oldu:
"Nə yaxşı kuxna tərəfə keçdim, yoxsa yıxılan moment tappıltını da eşitmiyəcəkdim. Allah göstərməsin gec gəlsəm nələr olardı, allah uzağ eləsin gedirdin uje, * öz özünə şok içində mırıldanmağa davam etdi sonra "

Not: vəziyyət get gedə yaxşılaşır, hər şey yolunda. Bunu öyrəndik ki, ölümdən qayıtmaq başını divarlara vurmağı istəyəcək qədər başağrısı verir.