170. akademik işimi yazarkən verdiyim siqaret fasiləsində, ki çəkən biri deyiləm, amma arada guilty pleasure olur (baxma: kiçik çaplı nəsə ) (baxma: başlığı tapa bilməyən yazarın son halı ). ağır cigarella dumanı məni düz 20 il əvvələ, 2000-lərin başındakı məktəbli və ps1-li günlərimə apardı. 4-cü sinif uşağı hər dərsdən çıxandan sonra, qaçırdı komputer kluba. içəri girən kimi adamı ağır bir siqaret dumanı qarşılayırdı. və həmişə içəri qaranlıq olurdu. sonra tanış simaları görürdün. həmişə də demək olar ki, eyni adamlar. yaşca bizdən böyüklər, 10 və ya 11-ci sinif uşaqları. 99 ya da 2001-2 oynayırdılar. biz üç nəfər idik. mən, əhməd, emin. emin hündür toppuş, tam amerikan filmlərindəki şerif tipi varıydı, əhməd arıq, balaca, eynən nerd və mən orta boylu, orta çəkili. ilk başlarda futbol oynamırdıq. bizim sevimli oyunumuz "syphon filter" biz ona şipyon filter deyirdik. modern cs və call of duty qarışımı bir şey, amma oynuyanlar bilir, onlardan zamanına görə daha maraqlı, ki sonralar mən cs-nin mubtəlasi oldum.daha sonralar isə futbol oymağa başladıq. ps1-də memory stick deyilən yaddaş kartı vardı, istədiyin oyunu yazırdın, qalırdı yaddaşda. futbolda isə komanda filan yığmaq olurdu, bəzən də öz adına oyuncu filan. hamısını da 9 edirdik -*. kəndin mərkəzində iki dənə məhşur klub var idi. eldar və elxan. elxan görünüş olaraq da birəbir aydın xirdalanliya oxşayırdı, elə həyatı da ona bənzədi. 40-lı yaşlarında maldan getdi. elxanda yer olmayanda, eldara qaçırdıq. içəri girən kimi soruşurduq ki, " elxan əmi, çox var?" cavab isə çox vaxt belə olurdu: " bunu gözləyən var ( oturanı göstərirdi), onu da sonra gözləyən var) biz ilk rus dilini məktəbdə yox, elə orda öyrəndik ( начало açdırmışam) eldar isə marginal biri idi, sözlük dili ilə umbay. atam yaşında olardı, indi də işlədir. amma kim niyə gedir bilmirəm. bir də görürdün, gəlib səninlə dost kimi danışır, deyib gülürdü, sonra iki dəqiqə keçməmiş beyni çönürdü. müharibədə yanında qranat partlamışdı, eşitdiyimə görə. ona görə, damarı tutanda gözünə görsənmə. onda pulun pul vaxtında, saatı bir məmmədə və ya 1500 manata oynayırdıq. dəhşətli günlər idi. geriyə dönüb baxırsan, bilmirəm, kasıblıq, guya qayğısız, əslində qayğılı uşaqlıq həyatı. tək əyləncəsi dərsdən sonra komputer klublar, məhlədə futbol olan biri. nastolgiya da məhz budur. hərfi mənası evə acı dönüş. yəni evə, köhnə xatirələrə dönürsən, o günlərin nisgilini çəkirsən, amma acı xatirə olaraq. nəysə, "moods" bitdi.