256. bu ayla artıq bir ilə yaxın olacaq ki, sənlə bir-birimizə qarşı kinli, əsəbi, ayrıyıq, bəlkə də heç biri deyil, amma ikimizin də 1 ilə yaxındır bir-birimizə qarışıq duyğular bəslədiyi gerçəkdir. bayaq bilirsən nə oldu, siqaret çəkdiyim yerdə sənin bir sözün yadıma düşdü, "elə etmə ki, kimsə gəlib mənə oğlunu siqaret çəkən yerdə filan tərəfdə görmüşəm". bunu yadıma salan kimi, düşüb o qədər yolu basıb 2 baltika aldım marketdən, indi onun verdiyi qazla yazıram, açığı.

üstündən 3-4 illik bir vaxt keçir uje, sənin məni siqaretlə ilk tutmağından. neçə illər boyu çəkmişdim, amma heç xəbəriniz olmamışdı. ən yaxın dostlarım belə bilmirdi ki, bəs filankəs siqaret çəkir, nə bilim nə. indi biz sənlə bir-birimizə çox uzaq yol ayrıclarındayıq, amma bu yollar nə burda, nə bundan əvvəlki ayrımda ayrılmadı. sənlə bizim ayrılmağımız çox-çox öncələrə dayanır. bilirsən nə vaxta? ümumiyyətlə sənin bir fikrin yoxdur, mən haçandan çəkirəm. çəkməkdən də bu qədər danışmağımın səbəbi, sənin bunu nədənsə özünə qarşı edilmiş ən böyük hörmətsizliklərdən biri olaraq görməyindir. yoxsa, açığı mənim çox da vecimə deyil, kim nə çəkir, nə edir. sənin də mənə yanlışların olub, amma mən sadəcə kənara çəkilib, otağın qapısını bağlamaqla kifayətlənmişəm. nə isə məsələmiz o deyil.

sən bizim yollarımızı birləşdirməyə çalışmadın. sadəcə özünün istədiyini, özünə uyğun olanı, ya da ən qısa şəkildə, özünə sərf edəni istədin. dedin, bu yaxşıdır. halbuki deyildi. nə istəklərini qəbul elətdirməyin, nə mənimlə öz əsgərlərini qarışıq salıb mənə əmrlər yağdırmaq, məndən bir missiyanın uğurla bitməsini gözləmək. bitmiş missiyada "bu sənin eləməli olduğun bir şey idi" demək, ümumiyyətlə, bilirsən, balaca uşaq kimi hiss etməyə başladım lap. sən heç vaxt məni təqdir eləmədin heç nəyə görə. ən böyük(daşşaq ən böyük) uğurlarımdan biri, universitetə yüksək balla qəbul olanda belə, qayıdıb bir kəlmə, təqdir eşitmədim səndən. əvəzində hər gün daha çox dava, daha çox qırğın olurdu ki, nəyə görə mənim istədiyim o ixtisasa girmədin? halbuki sənin dediyin ixtisasa hazırlaşanda da, 1 il sonra ayılıb, o yaxşı deyil gəl qrupu dəyişək buna ver zad. yəni belə osduraq-osduraq söhbətlərdən sonra, gəlib mənə bir kəlmə də deməməyin mənə çox qoyur da. mən çox çalışmadım, amma nə bilərdim ki, hər şey elə fırlanacaq ki, əldə partlayacaq. sən buna qarşı zərrə tolerans göstərmədin, əksinə hər poxda mən daha çox günahkar çıxırdım. "eləməlisən də?!". sorry but what?!

eləməli olmadığımı özün çox yaxşı bilirdin. hər nə isə.
uşaqlıqdan bəri çox yaxşı ata olmusan, elə bir ata olmusan ki, öz atası ilə fəxr edən hər uşağın edə biləcəyindən daha çox fəxr edirdim mən sənlə. qardaşım da həmçinin. sən gələndə qabağına hələ də balaca uşaq kimi qaçırdıq biz.

amma iplər elə bir formada qopdu ki, heç yerinə oturmasını həqiqətən istəmirəm. sadəcə səndən şikayət edəsim var. etdiyin atalıq və bəslədiyin düşmənçilik bir-birini tutmur. mən hələ də sənin tərəfini hər yerdə saxlaram, amma bu içi boş zirehdən başqa heç nə deyil.

1 həftə əvvəl sənin peşə bayramın idi, mən sənə yazanda, sən heç mesaja baxmayıb, "imtahan nə oldu?!" deyə yenə açot gözləyəndə mən hər şeyin necə qopduğunu başa düşdüm. ola bilsin ki, indi boş-boş çərənləyirəm, amma bir onu bilirəm ki, mən səni heç vaxt bağışlamayacam. bu təkcə mənə qarşı təktərəfli olaraq bir gözlənti içində olduğundan deyil, nə bilim, nə sənin işinə başının qarışıb bizi həmişə dala atmağında zadda deyile məsələ. bunların hamısını birləşdirəndə problem ortaya çıxır. necə deyirdilər, "bir bütündür, bütünsə bir"

bu tapmacanı bir neçə gün əvvəl görmüşdüm, cavabı da verilmişdi təbii ki, amma ilk görəndə mənim ağlıma bu kodumun həyatının mənim qabağıma çıxardığı hər cür anlamsız şeylərlə, dərindən yaralayan şeylər bir-bir bütünləşib qara rəngli həqiqət tablosu gəlmişdi.

mən də özümdən narahatam, amma bunun səbəbi nə qədər özüməmsə, bəlkə ondan qat-qat çox keçmişdəki mənəm. keçmişdəki mən də sırf sənin müəyyən istəklərinlə hərəkət edib indiki mənə çox yanlış təməllər atdığından bu sənsən.

bilirsən, gələcək filan mənim heç bir daşşağıma deyil, bu günü yaşamağın tərəfdarıyam mən daha çox, sadəcə bu gün belə göt-baş bir duruma düşürəmsə, bunun səbəbini bir az da səndə axtararam mən. səndən sevgi filan diləmirəm mən, sevginin də kralını görüb, onun da bir poxa dərman olmadığını anlamışam çox erkəndən. təəssüf ki.
ya da indilik belə çərənləyirəm.

belə də götürəndə, ətrafımda doludu atasının balası deyə ata adlı qəfəsin qorumasında öz azadlığını yaşadığını düşünənlər, heç bir paxıllığım yoxdur. sadəcə çox əsəbiyəm. heç bir fikrimi də indi ifadə edə bilmədim düz-əməlli, amma çox əsəbiyəm sənə çox.