14. tansu çilərin adamı idi. daha doğrusu onun əliylə burdakı hakimiyyəti ələ keçirtmək istədilər, alınmadı. səbəbi isə... mart ayında 16-si səhv oxumamışamsa, bir gün qabaq. süleyman dəmirəl heydər əliyevə zəng edib deyir ki, sabah səni devirəcəklər. təyyarə ilə qayıdanda bakıya hava limanında enmə, vuracaqlar səni. (baxma: bir pezevengin tarihi).bu sözlərin üzərinə, heydər əliyev, namı diğer "baba", bir gün öncə ayın 16-sı indiki heydər əliyev adına, zamanında binə hava livamı idi, enmir, tam əksinə hövsanda yerləşən hərbi məqsədlər nəzərdə tutulmuş meydançaya eniş edir. rövşənə sonradan dəstək gəlmir. üsyanın sonlarına doğru, atışma zamanı omonçular artıq təslim olmuşdular, ağ bayrağı qaldırdılar. amma, baba qəzəbli idi və hamıya görk olsun deyə, üsyançıları məhv eləməyi əmr eləmişdi. guya ki kommunikasiya kanallarında problem olub, hər iki tərəfin arasında anlaşılmazlıq filan meydana çıxıb. məhşur köhnə ans-in kadrlarında da eyni səhnələri görmək olur: ağ bayraq qalxıb, amma döyüş gedir. sonra rövşən cavadovu vururlar, yaralanır. bilərəkdən xəstəxanaya gec çatdırılır. qanaxmadan elə yoldaca keçinir. belə. sonralar qardaşını da sürgün edirlər, gedir. bir xeyli zaman keçəndən sonra pıttığı bizə qurban olan tansu çilərdən soruşandakı, "bəs rövşan cavadovla aranızda bir şey olub?", "dəstək filan?".(baxma: ahmet kural: eskiden sevdiğim kadin). nə deyəcək ?! deyəcək dəstəkliyirimdim? üsyanlar həmişə belədi: "ya dövlət başa, ya kuzğun leşə!". burda da dövlət başa oldu. və bununla da süleyman dəmirəl və heydər əliyev can bratlığı başladı.
off the topic: türkiyə bizi həmişə, istinasız, tarix boyu arxa bağçası kimi görüb. qardaşdı, candı filan eyvallah da, 82 nahçivan, 83 moğul fikri ilə yaşayırlar elə. çox küçümsəyirlər bizi, çox. ona görə forever heydər əliyevin azərbaycançılıq məfkurəsi. yalnışı və doğrusu ilə buyuq. azərbaycanlıyıq. azəri də deyə bilərsiniz qısaltma olaraq. (baxma: qatıq bu dəfə ağdır )