4. (baxma: balaca qız uşaqlarının dilənməsi)

Keçən ilin yay sonu idi, Gecə yarısından keçmişdi. mən də yata bilməmişdim deyə dostuma dedim çıxaq maşınla fırlanaq, söhbətləşərik. Nəsə, bir az dolaşandan sonra gəldik ağ şəhərə, kofe alıb oturmuşduq maşında, asta səslə musiqiyə qulaq asırdıq. Birdən mən tərəfdən pəncərə döyüldü. Baxdım ki, hardasa 6-7 yaşında bir qızdır. Əlində balaca, yumşaq kuklası vardı. Pəncərəni endirəndə: "əmi, məktəb üçün kitab-dəftər almalıyam. Bu kuklanı alarsız?", - dedi. "Neçiyə satırsan?", - dedim, qayıtdı ki: "10 manat". Diqqətlə uşağı süzdüm, gözləri masmavi idi, əynindəki geyim də cırıq-sökük deyildi. Qaraçılara oxşamırdı deyə başladım sorğu-sual eləməyə. Adın soruşdum, yaşını-filan soruşdum. Sonra dostumu göstərib həlim bir tonla: "bax, qızım, bu əmi polis deyil, polisdən də yuxarıdı. polislər onu görəndə qorxurlar. Gecənin bir yarısıdı. Sən hələ balacasan, indi yatmalı idin. Bizdən qorxmağa ehtiyac yoxdu, əgər səni dilənməyə kimsə məcbur edirsə, mənə denən. Mən sənə yaxşı ev, məktəb tapa bilərəm". Uşaq dayanıb baxırdı üzümə. "sən həqiqətən də kitab-dəftər almaq üçün satırsan bunu?", - soruşanda başıyla təsdiqlədi. Sonra anasının harada olduğunu göstərəndə dostum qoluma toxunub astadan dedi ki: "qardaşım, uşaq qorxur, üstünə getmə. Bunların arxası gedib elə adamlara çıxır ki, sən-mən bata bilmərik". Nəsə bu sözü çox pis toxundu e mənə. Qaraçıları başa düşərdim, amma bu uşaq qaraçıya oxşamırdı, həqiqətən ehtiyac sahibi imiş kimi görünürdü. Üstəlik, o qədər gözəl və məsum üzü var idi ki...

Gecə vaxtıydı, açıq yer yox idi, yoxsa aparıb hər şeyi özüm alardım ona. Məcbur dostuma dedim ona pul versin, məndə kartda olur. Bu da "gözdə görüm xırdam hardadı" deyəndə bir anlıq acıqlandım ki: "ala gijdıllağ narmalniy pul ver uşağa, atacam kartıva". bardaçokdan da kağız-qələm tapıb nömrələrimi yazdım. Pulla birlikdə verdəndə tapşırdım ki: "bunlar mənim nömrələrimdi. Aparıb verərsən mamaya, pul lazım olsa, telefon tapıb zəng eləsin mənə. Bu maşını da yadında saxla, nə vaxt görsən, yaxınlaş, əmi sənə pul verəcək". Uşaq götürəndə kuklanı uzatdı. Uy bləə, necə pis təsir elədi ala o hərəkəti, bir anlıq gözlərim doldu. Dedim paltar, kitab-dəftərə çatacaq pulun var artıq, saxlasın özündə, satmasın onu. O da sakitcə: "çox sağ olun, əmi", - deyib getdi. Dostum niyə dilənçiyə o qədər pul verdiyimə deyinəndə içimə bir şübhə düşdü deyə uşaq Bir az uzaqlaşan kimi düşüb xəlvəti dalınca baxdım. Bizdən əlavə də adamlar vardı stayankada, amma o uşaq bizdən sonra heç kimə yaxınlaşmadı; düpbədüz anasının göstərdiyi tərəfə doğru axıracan getdi.

Növbəti 1 həftə, 10 gün boyunca hər axşam getdim ağ şəhərə, o uşağı bir də heç vaxt görmədim. Məncə, həqiqətən də, ehtiyac üçün dilənirdi, amma nömrələrimə də heç vaxt zəng gəlmədi. Arada fikirləşirəm görən o qızın axırı noldu, indi haralardadı? Ümid edirəm uşaqlığını doyunca yaşaya biləcək...