32. bibimgilin evindəki qırmızı mütəkkə. hər gördüyümdə, yaman qorxudardı məni. o qədər qorxardım ki, mütəkkəyə yaxınlaşa belə bilməzdim. bəzən sırf bu mütəkkəyə görə o evə girə bilmədiyim də olub. bir dəfə bibim evin qapısını açanda, necəsə mütəkkənin divanın üstündə olduğunu görüb, qorxmuşdum və bibim nə qədər israr etsə də, evə girməkdən imtina etmişdim. bir gün bibim məni yenə evlərinə aparanda, getməmişdən qabaq ondan mütəkkəni soruşdum. o isə mütəkkənin artıq olmadığını, onu balkondan yerə atdığını, zibil yığanların da onu yerdən götürüb apardığını dedi. beləliklə apardı məni evlərinə və mütəkkə doğrudan da yox idi. artıq özümü rahat hiss edirdim, çünki məni qorxudacaq bir şey də yox idi. sonra bibim mətbəxdə yemək hazırlarkən, divandan qalxaraq balkonun qapısının pərdəsini açıb, qarşıda yerləşən hərbi məktəbin divarına rəsm edilmiş, dayımın cavanlıq şəkillərindəki halına oxşatdığım, o çox sevdiyim əsgər şəklinə baxmaq istəyirdim ki, bir də gördüm həmin o mütəkkə balkonda köhnə, toz basmış əşyaların arasında durmaqdadır. dəhşətə gələrək, bibimi çağırdım. heç özüm də bilmirdim ki, məni əsəbləşdirən daha çox bibimin mənə yalan danışmış olmasımı, yoxsa mütəkkəyə olan qorxumu udmağı heç cürə bacara bilməməyimmi idi. yazıq bibim qaça-qaça gəldi ki, görsün nə olub. ona hirsli-hirsli məni aldatmış olduğunu, mütəkkənin hələ də orada, balkonda olduğunu dedim. o isə cavabında, balkondakı bu mütəkkənin həmin mütəkkə olmadığını, bunun o mütəkkənin xalası oğlu olduğunu söylədi * glş . yadıma gəlmir, ona inandım, yoxsa yox. çox güman ki, inanmamışdım, çünki o mütəkkənin nəyə oxşadığını çox yaxşı xatırlayırdım. məni aldada bilməzdi * glş