+14 əjdaha
6. michael haneke 1942-ci dünyaya gəlmiş alman rejissordur."kitablar hər zaman filmlərdən daha təsirlidir. çünki oxuyucuya bir şey göstərməz, hekayəni sizin öz xəyal gücünüzlə səhnələşdirməyə şərait yaradar. kinoda da bunu etmək mümkündür əslində. filmlərdə, həmin andakı səhnə hökmən göstərdiyi şeyi anlatmaq məcburiyyətində deyil. bəzi rejissorlar var ki, bundan bixəbərdir. nə anlatmaq istəyirlərsə onu da göstərirlər, nə göstərirlərsə onuda demək istəyirlər. sənət bu deyil."
(baxma: the seventh continent) filmi ilə ilk ciddi , uzun metrajlı filmini çəkir. lakin bu film istənilən uğuru vermir və bu film indi belə sadəcə haneke sevənlər üçün uğurlu hesab edilir. amma bilmirəm hanake filmlərinə olan bağlılığım yoxsa başqa bir şey mənə görə ilinə görə çəkilmiş ən əsəbpozuvu və gözəl mesajlarla dolu filmdir. film bitdikdən sonra işlətdiyim ilk cümlə "i.skm bu nə idi ? " izlərkən bir çoxumuza sıxıcı gələ bilər. amma sıxıcı gələn elə filmdəki kimi bizimdə sıxıcı həyatlarımızdı. haneke səbr istər.
(baxma: benny’s video) ikinci filmi ilə izləyicilərin sözün əsl mənasında amına qoyan filmdir. (baxma: arno frisch) hələ burda uşaqlıq çağlarını yaşayır. uşaqlıq çağında benny ilə əsəblərimizi sınağa çəkən arno gələcəkdə funny games filmi ilə ağzımıza sıçacaq. hələ gözləyin... fərz edin soyuq qış havasında aldığınız soyuq suyun təsirini sizə bağışlayır. soyuq suyun təsiri yaydakı kimi tez keçmir. iz buraxacaq qədər incidə bilər. real həyatda mənə oxşadılan arno frisch amına qoyum. film bitdikdən sonra öldürmək istədim...
(baxma: 71 fragments of a chronology of chance ) 19 yaşında bir uşaq banka daxil olar və 3 nəfəri öldürdükdən sonra özünü öldürər...film burdan başlayır...sonra isə hanake geri qayıdar və hadisənin səbəblərini göstərməyə çalışar. çünki məqsədi sizə action yaşatmaq deyil, psixoloji gərginlik verib nəticələr çıxarmağınızdır. amma bu film benny's video kimi uğurlu alınmayıb.
(baxma: the castle ) kafkanın eyni adlı əsəri əsasında çəkən rejissorun bu filminə baxmamışam. amma oxuduğuma görə kafka sevərlər bu filmidə çox bəyənib.
(bax: funny games ) nəhayət gəlib çatdıq məqama. filmə başlar-başlamaz hər kəsin diqqətini çəkən xoş ailə porterti var idi, həzn musiqi. dedim nəhayət haneke haqq yolunu tapıb. çay götürüb əlimə içməyə başladım ortaya qoydu rammstein-in hansısa mahnısını. (yəqin ki, bir çox insandan fərqli olaraq rammstein-i bəyənməyən mənəm.) qulaqlıq ilə baxdığım üçün qışqırıq səsi məni qorxutdu və çayı üstümə tökdüm. cinsiyyət orqanım az qalsın yanmışdı. bu formada əsəbi-əsəbi başladım filmə qarşıma yenə benny çıxdı. söyə-söyə baxdığım yerdə. sanki hanake diqqəti yalnız bizi əsəbləşdirməyə fokuslanıb. bu filmi çox insan bəyənməsədə məndə buraxdığı izlərə görə hanakenin ən yaxşı iki filmindən biridir. (digəri isə piano teacher filmidir) rejissor daha sonra lağa qoyduğu amerikan qorxu kinoları üçün 2007-ci ildə amerikanlılar üçün çəkdi və istədiyi kimi film amerikanlılar tərəfindən bəyənilmədi. amma mənim üçün 1997 ci il şah əsərdir.
(bax: the piano teacher ) hanake -nin ərsəyə gətirdiyi film sektorunun şah əsəridir. dostoyevski izləsə filmi ssenarisinə görə paxıllıq edər. onsuz məni burda bu qədər uzun yazmağa vadar edən məhz bu filmdir. bu filmə baxmayanlar üçün deyəcəyim tək şey - kaş sizin yerinizdə olardım filmi tamamilə unudardım və yenidən izlərdim. funny games qədər məni narahat etməyi bacarmışdı. filmi başa düşmək lazımdır. ssenarisi qətiyyətlə asan deyil.
(baxma: caché) keçmişdə yaşadığımız yaraları və vicdanımızı sorğulamağa başlayan hanake artıq dayanmalıdır bir nöqtədə. amma , rejissor, mıxını dirəyib ki, dayanmaram. eyni sürət dəvam edəcəyik. bir çoxlarına hanakeni tanıdan filmdir və bir çoxlarına görə ən yaxşı filmidir. mənə görə isə ən yaxşı filmi deyil amma ən yaxşılarından biridir. təbbi ki, prestige və bu tərz filmlər sevirsinizsə uzaq durun. sizə görə film deyil, sizi təəccübləndirməyəcək. məsələn uşaqlar fight club filminə baxır. gəlib deyir ki, sonluğunu anlamadım. deyərmisən ki, a kişi, söhbət sonluq deyildi, sonluğa olan hissələr idi..
(bax: the white ribbon ) bir uşağın gözündə anladılan hekayələr hər zaman diqqətçəkicidir. eynilə burdakı uşağında verdiyi suallar çox diqqətçəkici və düşündürücü idi. amma mənə görə pik nöqtəyə qalxdıqdan sonra bu film ilə biraz yavaşlayıb.
(bax: amour ) bu filmi izləmək istəyən gənclərə tək tövsiyyəm . səbr edin gələcəkdə həyat yoldaşınızla izlərsiniz və ya bir 5-6 il sonra nəzər atarsınız. hanake-nin oskar almağına səbəb olmuş tək filmdir. (bax: alexandre tharaud) ilə bu film vasitəsilə tanış olmuşdum və pulsuz bilet alıb müftə saatlar yaşamışdım.