əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
uşaqlıqda alınan travmalar
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+13 əjdaha
14. Həyatımın heç bir anında məndən əl çəkməyən qorxu.
Özümə görə səbəblərim var təbii ki. Balaca olanda itimiz mənimlə oynamaq istəmişdi ( böyük it idi ), ayaqlarımın arasından keçdi getdi bağa. Ayaqlarımın arası qıpqırmızı idi, dərim soyulmuşdu elə bil. Ondan sonra it sürüsü arxama düşüb bir dəfə, götümün qorxusundan çölə çıxa bilmirdim. Bir dəfə də az qalsın götümü dişləyirdi ( mən olsam mən də dişləyərəm bu götü ), yaxşı ki arxa cibimə keçirdi dişlərini.
Mənə bir şey çatmır. Bu itlər məndən nə istəyir aq? Yolda gedirik uşaqlarla, yanımızdan it keçir və gəlib mənə cumur. Bunların mənə qarşı simpatiyası var, ya nədi?
Nə isə, pişiklər candır, itlərin aq.
+10 əjdaha
1. insandan-insana dəyişən qorxudur. normaldır. şəxsən məni uşaqlıqda dəfələrlə it dişlədiyi üçün qorxuram. və bugün öyrəndiyim maraqlı bir məlumatı deyim, eşitmişdim ki itlər qorxan insanı hiss edirlər və onda hücum edirlər, ama elə sanırdım ki insanın o an ifraz etdiyi hansısa qoxunu hiss edib elə anlayırlar, deyilmiş. bilindiyi üzrə itlərin gördüyü rənglər fərqlidir, onlarla biz eyni rəngləri görmürük, bax o gördükləri rənglərdən biri də insanın qorxarkən bədənindən yayılan istiliyi göstərən qırmızımtıl (deyəsən) rəng imiş. öyrənən də götüm başım oynadı, cahilliyimdən indiyə qədər it yanından keçəndə fikirləşirdim ki ala iyi necə gizlədim bu it oğlu itdən, indi gəl qırmızı radiasyonvari işıqları gizlət blət.
(bax: öyrənildiyində təəccübləndirən məlumatlar)
+5 əjdaha
10. (bax: kinofobiya)
öz adıma, göt qorxusu kimi bir şeydi.
təsəvvür edin, sanki ətimin *
o da varsa artıq
qoxusunadırmı nədirsə gəlməkdən bezmirlər. nə cəzbedici qüvvəm varsa artıq sanki itlər üçün seçilmiş insan filan kimi hiss edirəm artıq. kiçik yaşlarımdan pelvik bölgəmin ətrafından düz 3 dəfə dişləyiblər, özü də nə bohdana itlər!
bir neçə gün əvvəl gecənin ortası, qulaqcıqla tək qaranlıqda yeriyəndə 6 it hücum eliyə mi? eliyə.
nağaraşdan?
anaa, sışdıx.
ala, yanımda daş maş zad da yoxdu ki, qorxudasan filan. əhatəyə alıblar məni, lap özümü survivordakı kimi hiss elədim.
ala, bidənə səs çıxdı məndən, itlər qaçdı, sonra bir də gəldi. ayağını yerə döymək zad, özü də mənim boydadı hamısı, boş yerə hücum eləməyə də davam eliyirlər!
ala, dedim taktika seçməliyəm. əvvəl bir cinahı zərərsizləşdirdim. digəri baxırdı, axmaq kimi. yavaş-yavaş əmanətlə qaça biləcəyim yer görənə qədər itləri 2-3 metr uzaqda tutmağa çalışdım. belə..belə..axır qaçdım.
ala, itlər də dalımca qaçır. bunlar 4 ayaq, mən də 2. bir də mükəmməl homo sapiensmişəm deyə dolanıram ortalarda. hah! an söhbəti oldu ki qurtuldum qapı arxasına keçdim.
vaxtımı saxloram.
+3 əjdaha
4. əslində hücum edən hər şeydən qorxar adam. it də ətrafımızda görə biləcəyimiz heyvanlar arasında hücuma ən çox meylli olan heyvandır. pişikdən qorxmaram deyərsən amma sabah pişiyin üzü çönüb dırnaqlarıyla üstüvə hoppansa sıçarsan altıva.
bir də belə bir şey var. kimnən soruşsan deyər ki, "ən qorxduğum heyvan itdir". hə xuy itdi. ged yaşa afrikada şirin, pələngin içində görüm o kəliməni bir də quraşdıra bilirsən, ya yox. ala, onsuz da sənin yaşadığın mühitdə neçə heyvan var ki? itdi, pişiydi bir də milçək zaddı da.
+2 əjdaha
2. əvvəllər məndə də olan qorxu idi. həm də elə belə yox, pox boyda itdən də qorxurdum. ta ki bir itlə bir evdə yaşayana qədər. ilk öncələr ondan da qorxsam da, zamanla çıxış yolum qalmadığından birtəhər keçinməyə başladım və hətta getdikcə sevdim. indi amına da qoyuram.
+2 əjdaha
5. uşaq vaxtımdan sahib olduğum qorxudur. dәrsә gedәndә yolumu dәyişmә, zibil atmağa gedәndә isә, sürәtli qaça bilim deyә ket giymә sәbәb idi. yayda gedib kәnddә qalanda, itirdi qorxu. öyrәşirdim. ancaq qışı yenә burda keçirirdim vә tәzәdәn öz yerini tutmağa başlayırdı. indi qorxuram demәzdim, *
uşaq döölük ki
ancaq ehtiyat elәmәyә çalışıram. sadәcә, o vaxt cumsa qaçardım, indi vururam. yazığım da gәlir vurmağa amq. zatәn yüngülvari tәpik atanda, qorxub qaçır. müdafiә olunmağa bәs eliyir, sadist kimi var gücünlә vurmağa ehtiyac yoxdu.
+2 əjdaha
13. Kiçiyindən böyüyünə, şirinindən vahiməlisinə qədər yaşadığım qorxu.Bəlkə də, uşaq vaxtı heyranlıqla izlədiyim şirin bir itin anidən üstümə cumması nəticəsində yaranmış bir travmadı . 10 metr aralı olanda belə yenə də uzaqlaşmaq istəyirəm. Hər an məni qapıb bütün bədənimi parçalayacağını hiss edirəm.
Qorxu isə Kinofobiya kimi heyvan fobiyalarında sinifləndirilmişdir
+2 əjdaha
11. (bax: it təqibinə məruz qalanlara məsləhətlər)
+2 əjdaha
12. ulan hani evcildilər, hani adam balası kimi yaşayırdılar öz aləmlərində? hələ də davam etmə səbəbini tapa bilmədiyim qorxu.
#138102 deyərəkdən sanki beynəlxalq itlər lojasını hərəkətə keçirmişəm kimi yenə bunlar məni tapdı ay qardaş.
bəndəniz, tənhalıqdan öləcəkmişcəsinə asta-asta sinema salonundan yuvasına həzin addımlarla, qulaqcıqla beynini məşğul edən şeylərdən uzaq olmaq istərmişcəsinə gəzinti edir. gedir, gedir, gedir, gedir, gedir, gedir, gedir.
(ahan 50 metrdə itlər! yolumu dəyişdirim.)
dönür, yavaş-yavaş gedir, gedir, gedir. yolu keçir. yenə gedir, gedir, gedir.
(itlərdən, need for speed oyunundakı *
özüm də babat gamerəm axı
maşınların sizi təspit edərmişcəsinə baxış atmasına bənzər baxış gəlir.)
gedir, itlərə baxır, gedir, baxır, gedir, baxır. itləri sayır. bir. iki. alaaa. üç. sıçdık. dört. ahan yarr.
itlərdən biri qalxır. sürət alır, və mənə doğru qaçır.
ikincisi sağından elə bir şövqlə gəlir ki, bolt qaçış cizgisinə elə qaçmır!
üçüncüsü almeydanın qoluna sevindiyi kimi məni sosisqa olaraq görərək hərəkətlənir birinci itin arxasından.
dördüncüsü isə solundan, ən yekəpəri, valuyevtəhər hərəkətlərlə isinbayeva tullanışları ilə üstüm cumur.
qorxumdan altıma batırmaq üzərəyəm və dərhal maksimum sürətə çatıram. qaçıram, qaçıram, qaçıram, qaçıram.
bir maşın yolunu da keçirəm.
itlər isə əvvəl sola, sonra sağa baxıb-baxmayacaqlarına məhəl belə qoymadan maşınları görməzdən gələrək üstümə şığımaqdadırlar.
bir maşın yolunu daha keçdim.
itlər yaxınlaşırlar. bayaq keçdiyim maşın yolunu parkın yaxınlığından ötərək son həmlələrini edəcəkdirlər.
ətrafa bir xavi baxışı atıram. tapdım! mağaza! hədəf nöqtəmi müəyyən edərək var gücümlə həyatın bu acınacaqlı sınağına sinə gərməyə çalışıram.
bütün təlatümlü hadisələr çox məqbul zamanda başıma gəlmək üçün sıraya düzülüblər. pəh!
itlərdən ikisi digər yolda geridə qalırlar.
ancaq yekəpər və ilk olan davam edirlər.
mağaza çatıram, tənginəfəsəm.
itlərə "adam olun çoğaltırım" havası ilə hərəkət çəkirəm.
satıcının müəmmalı baxışları altında bir kola istəyirəm.
itlərin yetərincə uzaqlaşdığından əmin olaraq yoluma qoyuluram.
igid ölər, adı qalar! *
nə əlaqə ala?
*
bir sonluq məqsədi ilə yazdım yəqin.
+2 əjdaha
8. iki ayaqlı və dörd ayaqlı kimi növlərə bölünən qorxudur.
+1 əjdaha
9. 2006 cı ilin dekabr ayının 14-ü idi,babamı həcc ziyarətinə yola salmağçün kürdəmirdə yerləşən padarçöl (padarqışlaq)adlanan yerə getmişdik.o zonaya yaxın olannar tanıyar oraları.nə isə ikarusun gəlməsinə bir az var idi.baş qarışdırmağçün yanımdakı oğlannan tum almağa qərar verdik.ordakı restorannan irəlidəki marketin arası hardasa 200 metr olardı.saat da ki gecə 23:30 fason bir şey idi.rahat getdik.tum da aldıq.qayıdanda bir qazel mərdiməzarın fara işığı üstümüzə düşdü."padar iti"adlanan vəhşilər bizi gördülər.normal şəraitdə itin insannan daha sürətli qaçması hamıya bəllidi.amma bu dəfə məsafə uzaq idi.qaçmağa nəyi var şans da var idi.amma tərslikdən ayağım tikannığa ilişdi yıxıldım.bular da arxamca hürə-hürə gəlirlər.3 cəhddə güclə ayağa durdum.hardasa 30 saniyə gec dursaydım yem olmuşdum.amma rahat canım qurtardı.o günnən fobiya yarandı məndə.amma o qədər də güclü fobiya deyil.yəni baxır itə də.yol iti quduz olmasa adama cummur məsələn.
hamısını göstər
