266. hazırlıq vaxtı bir qız var idi. aygün. çox xoşum gəlirdi, bəlkə də tarix fənnini sevməyimə, qəbulda 24 yazmağıma əsas səbəblərdən biri idi, aygünün gözünə yaxşı görünəcəm deyə oxuyurdum fənni elə, testlərimizi həmişə bir yoxlayırdıq, hazırlıqdan çıxıb facebook-da danışırdıq, lakin utancaq kimliyimdən dolayı heç bir vəchlə aygünə ondan xoşum gəldiyini deyə bilmirdim. yəqin ki, bilirdi o da. gözləyirdi, amma mən bacarıqsız bir ergen idim və bu işi elə hey uzadırdım. universitetə girdik, bütün gözəl qızlar kimi o da dillər universitetinə qəbul olmuşdu, mənim üçün bdu maraqsız idi, aygün idi maraqlı olan, yenə yazırdım bütün gün, könlüm də rahat idi ki, dillərdə oğlan zad elə çox deyil, aygün mənim olaraq qalacaq, indi yazacaqlarım baş verməsə bəlkə də mən hələ də sevgi elanı etməmiş aygünə yazmağa davam edirdim. tez-tez görüşürdük də aygünlə. təzə açılmış park bulvar idi sevimli məkanımız da, ona ali-ninoda kitablardan danışırdım, həmişə də bir kitab verirdim, oxuyub qaytarırdı. bir gün aygünün artıq mənə gec cavab yazmağa başladığını gördüm, özümü sındırmırdım, amma bu həyatda da ən qəbul etmədiyim şeylərdən biri kiminsə mənlə etinasız danışmasıdı, sadəcə mevzü bahis aygün idi deyə bir təhər vicdanımı susdurur, bütün bu laqeydliyə baxmayaraq aygünə yazmağa davam edirdim, və bir gün aygün mənə ümumiyyətlə yazmadı. 2 dəfə yazdım ayrı vaxtlarda, amma cavab gəlmədi. mən isə hər həftə olduğu kimi yenə getdim park bulvara. yox idi aygün, gəlməmişdi, depressiv modlara köklənib aygünü və ona verdiyim kitabı düşünürdüm, kitab mövzusunda dəhşət həssasam. günün müxtəlif vaxtlarında gah aygünə, gah da kitaba görə kədərlənirdim. növbəti həftə yenə getdim park bulvara. birdən onun səsini eşitdim. yadımdadı, mc-da sifariş verirdim nəsə, bütün səs-küy kəsildi park bulvarda, bircə aygün oldu eşidilən. döndüm, baxdım, eyni gözəllikdə idi. bəlkə də daha gözəl. özü də fərqli bir gülümsəmə var idi üzündə. nəsə deyəsən əlavə bir şey var idi ona xoşbəxtlik verən. mənə "gəl mənimlə, sənə sürprizim var" dedi. kitab da əlində idi üstəlik. nə sürprizi ola bilərdi ki. beynimdə min sual var idi, amma əsas aygün yanımda idi. bəlkə də bu 10 gün ərzində yalnız qalıb, ona sətiraltı göndərdiyim sevgi ipucularını tutub filan deyə xəyallar edir, sürprizini də bununla əlaqələndirirdim.
sürprizi nəydi? stolda bir qaqaş oturmuşdu. ibrahim. tarixdən bizimlə bir yerdə hazırlığa gələn ibrahim, mənim kimi avtobusla yox, öz maşını ilə gələn ibrahim. öz maşına ilə. ( qeyd: mətndə məntiqi vurğu bu cümlədədi) aygünlə sevgili olmuşdular. çaşdım birinci, çox xoşbəxt olun filan dedim, ibrahiminsə gözünün içi gülürdü, həmişə hazırlıqda dərsə zəif cavab verəndə o mənim gözümün içində olurdu bu gülümsəmə. ibrahim amma son zərbəni daha pis endirmişdi. aygün onun idi. mən yenə öz 346 nömrəli avtobusuma minib getdim, onlar da yəqin ki mersedeslə gedəcəkdilər.
5 il keçib bu hadisənin üstündən. bayaq evdə həmin kitabı tapdım. vərəqlədim, hələ də aygünün qoxusu qalır vərəqlərdə. ibrahim başqası ilə evlənib. facebook-da görmüşəm bu yaxında. aygün? o vaxtdan xəbərim yoxdur.
260. 9 cu sinif şagirdi olsan, yeni il yığıncağına "ailəmlə olacam" deyib getməyəsən, və yeni il günü sinif yoldaşların ofsiant işlədiyin restoranda toplaşa.
(baxma: həyat tərəfindən trollanmaq)
304. 2006 -ci il olardı təqribən 10 yada 11-ci sinifdə oxuyardım. məktəbə getməyi xoşlamırdım. bakıda restoranlardan birində garson işləyirdim çünki atam 3 yaşımda dünyasını dəyişmişdi anam ilə mən ailəyə baxırdıq. məktəbdə sinifimiz iki hissəyə bölünmüş kimi idi. imkanlı ailənin uşaqları və rus sektorundan olan ailənin uşaqları birlikdə vaxt keçirərdilər. kasıb ailədən olanlar və digərləri isə ayrı birləşərdilər. mən də təbiki bu təbəqə aid idim. çox vaxt bu qrupa aid olanlar ya mənim kimi işləyənlər yada kafelərdə avaraçılıq edənlər idi. aramızda 1-2 nəfər çətində olsa təhsili seçmişdi. bunlardan biri də asif idi. anası dayə işləyərək evi idarə edirdi. atası həbsdə idi. asif bizə baxmayaraq çox yaxşı oxuyurdu bütün günü kitablardan ayrılmırdı. məktəbin axır illərində artıq əsas imtahana hazırlaşırmaq vaxtı gəlmişdi. müəllimlər imtahana hazırlıq üçün bir neçə kitabı almağımızı istəyirdi. imkanlı ailələrin uşaqları bu kitabları alır amma bizim aramızdan o kitabın nə olduğu sadəcə asifi və 1-2 nəfəri maraqlandırırdı.bir gün riyaziyyat müəllimiz o vaxtı tam yadımda deyil bir alimin təzə çıxan kitabını almağı məsləhət görmüşdü. təzə olduğu üçün bunu bizim ölkədə tapmaq olmurdu ancaq 1-2 kitabçılarda var idi baha qiymətə. ancaq sifarişlə gətirmək olurdu. imkanlı ailənin uşaqlardan 3-4 ü artıq bu kitabı almışdı amma asifin imkanı çatmırdı. bir gün mən idman dərsində özümü xəstəliyə vurdum. o kitabları alan uşaqlarda hamıya göstəemək üçün kitabı məktəbə gətirirdilər. mən idman dərsinə girmədim amma uşaqların sumkasının birindən kitabı oğurladım və dərsdən qaçdım. oğurluğa görə çox səs küy qalxmışdı məktəbdə amma bu 1 həftə çəkdi. mən getdim o kitabı kserks eletdirdim və kopyalanmış şəkildə çıxartdırdım. bir həftə sonra həmin gün kitabı oğurladığım çantaya geriq qoydum. dərsdən çıxanda isə kopyaladığım kserksləri asifə verdim. bunu hardan tapdığımı soruşanda, "mənim yaxın dostum var proqramistdi o internetden yükləyir kitabları o verdi mənə" dedim. asif çox sevinmişdi bir neçə dəfə də bir neçə kitabı oğurluyub geri qaytarıb asifə kitab düzəldirdimki oxusun universitete girsin. asif çox saf idi heç kəsnən əlaqəsi olmazdı. varlı təbəqədən aysu adlı qızı sevirdi amma təbiki bunu ona deyə bilməmişdi. bəlkə deməməsi daha yaxşı idi çünki "onlar" "bizi" qəbul etməzdi. qızın ad günü yaxınlaşırdı bizdə son sinifdə idik. yəni asifin son şansları idi qıza yazınlaşmağa. qıza hədiyyə almaq istədi amma imkanı yox idi artıq hər şeydən əlini üzmüşdü. yadıma gəlir aprelin ilk həftəsi idi maaşımı təzə almışdım. asifin anası işə gedəndə asif üçün açarı binanin padezinde bir neçə daşın altına qoyurdu. bunu bildiyimi asif bilmirdi. maaşımı aldım məktəbə getmədim o gün və demək olar maaşın hamısını daşın altına qoydum asifdən xəbərsiz. sabahsı gün asif məni qırağa çəkdi dedi böyük miqdarda pul tapmışam anamın da xəbəri yoxdu. bu necə ola bilər deyə məndən soruşurdu. o vaxtıda saf dini inanclara söyləntilərə inanırdıq. mən də asifə dedimkini bunu allah mələkləri vasistəsiylə sənə göndərib axı sən hədiyyə alacaqdın. o da buna inanmışdı nəysə getdi qıza hədiyyə sep aldı. sabahsı gün tənəffüsdə qıza verdi. qız çox sevinmişdi bizim içimizdə biraz ona yaxşı yanaşırdı o təbəqə asif oxuyan olduğu üçün onlara təhsildə kömək edə bildiyi üçün. bu hədiyyədən sonra asifnən qızın arası yaxın oldu. birlikdə dərsə gəlir, universitetə hazırlaşırdılar. mən isə bunları görüb sevinirdim amma evdə də maaşımı itirdiyimi demişdim və o ayı çox sıxıntılı keçirmişdim. universitet imtahanı gəldi asif çox yüksək balla moskvada bir texnologiya universitetinə təqaüdlə qəbul oldu. qız da eyni yerə sadəcə ailəsi büdcəsiylə qəbul oldu. mən isə təbiki məktəb diplomunu falan alıb işimə davam etdim. asif moskvaya gedəndən sonra artıq arada heç əlaqə qalmadı. 10 il keçdi. sinif yoldaşlarımızdan birinin toy mərasiminə dəvət aldım. mən də hazırlaşıb getdim. orda asifi görəcəyimi inanmırdım. toya gəldim sinif yoldaşlarına iki stol ayırmışdılar birində məktəb vaxtı kasıb təbəqədən olan dost yaxınlar ,digərində işə ruski sektor, imkanlı ailə uşaqları. biraz keçdi dedik güldük sonra digər masaya asifin yaxınlaşdığını gördüm. qolunda həyat yoldaşı aysu həmin qız və arxasıyca "ata.. ata.." deyə gülə gülə gələn qız övladı.bilmirəm bu yazını niyə bu başlığa yazdım. asif üçün çox sevinirdim. amma tək insana pis gələn tərəfi olan o olduki illər keçmişdi məktəbdə bizim qrupla dostluq edən varlıların davranışına görə onlara nifrət edən asif toy məclisində bizim masada deyil digər masada bir vaxtlar nifrət etdiyi insanlara masaya oturdu və sanki heçnə olmamış kimi illərin dostuymuş kini deyib gülürdülər. ən pis tərəfi köhnə kasıb təbəqədən olan qrupu yəni bizim orda olduğumuzu arxa masalarda oturduğumuzu bilirdi bizi gördü amma sadəcə uzaqdan əl sallamaqla kifayətləndi. heçnə.. onum üçün etdiklərimə peşman deyiləm təki istədiyi kimi ailəsiylə yaşasın.
346. bir müddətdir ki, işdə problem var idi. müdürümüz ehtiyac olmadığı halda qız işə götürmürşdü. halbu ki, biz maaşımızın artmasını gözlüyürdük. qız mənimlə eyni maaşı almasına baxmayaraq əlini ağdan-qaraya vurmurdu, müdürümüz isə buna göz yumurdu. pandemiya dövründə biz evdən işlədik, qız isə heç nə etmədi. qıza görə maaşları gec və hissə-hissə aldıq. qızdan şikayət etdik. müdür "iki oğlan qızı sıxışdırmayın, öyrənəcək" filan dedi. iki iş yoldaş həm əməkhaqqının az olmasından həm də bu qız bağlı ədalətsizliyə görə işdən çıxdıq. müdürümüz üzünü çevirib problemin nə olduğunu soruşmadı. "maaşınızı artırım, qalın" belə demədi.
bir neçə dəqiqə əvvəl gördüm. facebookda elan verib iki işçi axtarır. mənim aldığım maaşın iki qatı maaşla... mənim və iş yoldaşımın hələ may və iyun ayında olan maaşını vermiyib...
bəzi insanlar cındır sözünə belə layiq deyillər.
196. özümü lazımsız əşya kimi hiss elədim bu gün . deməli mənim qardaşım yeni işə düzəlib və bu gün səhər saat 06:15 - də işdə olmalı idi . məndən xahiş elədi ki , səhər məni apararsan sonra özün gedərsən . razılaşdım amma mən bu təklifi ona eləsəydim yeri-göyü dağıdardı , yuxunu məndən çox istəyir . səhər açıldı getdik . işin qabağına çatanda gördü ki , onun müdiri qapının qarşısında maşında oturub , biraz arxada saxlatdırdı :
-sən get daha
+yox mən burda gözləyəcəm , sən içəri gir sonra gedərəm
sözün düzü qorxdum ki , birdən bu müdir gec açar qapını yazıq uşaq soyuqdan üşüyər .
-get dedim sənə
+gedəcəm narahat olma amma birdən qapını gec açar soyuqdan üşüyərsən , üşüyəndə gəl otur maşında
onun üz mimikası dəyişdi , biraz sərt , biraz da yalvarıcı tərz aldı :
-sən allah get , get , xahiş eləyirəm get , biyabır eləmə məni
biyabır eləmə məni ? bax elə həmin an həyatın nə qədər cındır olduğunun anlaşıldığı anlar oldu mənim üçün , sanki onun müdiri məni görüb :
-sənin qardaşındı o ? nə gündədi ? qovuram səni işdən - deyəcəkdi . yenə də sevirəm səni qardaşım .
414. "diplom oğlan uşaqlarının kariyeralarını davam etməsi üçün vacibdir. Mən qız uşağının aldığı diploma cehizin üstündəki əlavə kimi baxıram." Deyən müəllimdən dərs almaq.
401. Yoldaşımın bir nənəsi var 84 yaşında, baş yaxşı işləyir amma bədən çöküb artıq. Tək yaşayır (1 oğlu və 1 qızı var, arada kömək edirlər). bu gün onu görməyə getmişdik. qapını açdı gördük evdən yanıq qoxusu gəlir. Dedi kartof bişirirdim yadımdan çıxıb qalıb ocaq üstə, yandı. Dedim nə istəyirsənsə de mən bişirim sənə tez. Dedi yox sağ ol elə o yanıq kartofu yedim daha ac deyiləm.
Ən cındır anlardan biri qocaldığını və köməyə möhtac olduğunu anladığın anlardır. Daha cındırı isə, bir zamanlar böyütdüyün övladlarının indi sən köməyə möhtac olduğunda səni tək qoyduğunu görmək və bunu qəbullanmaqdır. Bilmirəm sözlük, ümid edirəm ki heç kim qocalıqda tənha qalmaz.
288. an etibariyla gece saat on ikide eve catarken acarin cibimde olmadigini gorub acarla eyni halqada olan icinde vacib senedler olan flashcard ucun tesvise dusduyum, yarim saat masinin icini axtarib tapa bilmeyib bir umud en son oturdugum kafeye geri donub orda da unutmadigimi oyrenib stollarin altina kimi axtardigim, tapa bilmeyib daha evvel yemek yediyim restorana gedib qapinin bagli oldugunu gorduyum, bir az onunde gozleyib suseden icerde kiminse oldugunu gorub texmini on deqiqe cagirdigim, sonunda meni gore bilen restoranin iscisiyle bir yerde on deqiqe stollarin altinda acari axtardigim, orda da tapa bilmeyib texminen bir saat tarqovuda daha evvel gezdiyim butun treaktoriyalar uzre gece vaxti acar axtardigim ve yene de tapa bilmeyib sahil baginda daha evvel oturmus oldugum skamyani axtardigim amma hansi skamya oldugunu xatirlamadigim ucun parkdaki butun skamyalarin ustunu ve altini gece qaranliginda axtardigim, orda da olmadigi ucun gece 3de kor pesman eve qayitdigim, eve qalxmamis on deqiqe daha masinin icini axtardigim, qapini doyub o saatda butun aileni oyadib, otaga girib yatmaga hazirlasarken stolun ustunde acari gorduyum andir. soymeye soyuslerin kifayetsiz qaldigi andir eyni zamanda.
441. il 2013. ölkənin qərbində, yalanların olmadığı bir kənddən bakıya gəlmiş, "o mənim qardaşım kimidi" temalı otvallar ilə depresiya immuniteti qazanmış ürkək bir birinci kurs tələbəsiydim. bir gün əmioğlum qlamurka flörtü ilə birlikdə bağ evinə gedirdi. dirəşdi ki, sən də gəl biznən, deyib gülərik. getdik. yeyib-içdik, dedik-güldük, yatdıq. onlar yatdılar yəni mən tək yatdım. səhər qəşəng bir zavtrak stolu açdım. oturub yeyəndə, qız iki dənə dürmək düzəldib birini verdi əmioğluya, birini də özü yedi. gözlədim ki, birini də mənə düzəldə, düzəltmədi. içimdə ben köyümü özledim mahnısı oxumağa başlamışdı.
qancığın əli qopacaqdı axı birini də mənə düzəltsəydi.
247. 8-9 gün önce idi. sahilin çıxışında olan parkda oturmuşdum. gece 2-3 olardı. siqaretimi yandırmağa çalışırdım bir az külekli idi hava ele o an bir elin mene toxunduğunu hiss etdim. bir adam idi 25-30 yaşında. eqli qüsuru olduğu hiss olunurdu. elil arabasından istifade edirdi. adamın üzüne baxdım ne o mene bir şey dedi ne de men ona. 2-3 deqiqe ele qaldıq. sonra mene bir şeyler demeye çalışdığını hiss etdim. önce anlamadım. sonra daha sakit demeye başladı ve ne dediyini başa düşdüyümde yerimde mıxlanıb qaldım. "meni tek buraxma" deyirdi. sadece üzüne baxa qaldım. ne edeceyimi, ne etmeli olduğumu bilmirdim. neye göre o adamın o saatda orada olduğu ve ya ailesinin olub olmadığı heç maraqlandırmadı meni. sadece o cümle beynimde canlanırdı. bir insanı ne vadar eder o cümleni söyletmeye. bilmirem tanrı varmı yoxsa her şeyi idare eden tebietdirmi ancaq heyatda artıq cezalandırılmış bir insanın elave olaraq da yalnız olması meni darmadağın etdi. sehere qeder birlikde oturduq sonra polis maşını gördüm cibimde 3-5 var idi qaqaşa verdim polislerle yola saldım. sonra bilmedim daha ne oldu ve ya bundan sonra ne olacaq. o adamın başına ne gelecek bir daha qarşılaşa bileceyemmi. heç birinin cavabını bilmirem. ancaq bir insan ortalama 65-70 il ve ya daha az yaşayacağı heyatda bu qeder cezalandırılmamalıdır. hemin an bu dünyanın bir tanrıya ehtiyacı olduğuna ele böyük bir gücle inandım ki, ancaq ne deye bilerem?!
415. dayımoğlunun bir neçə aydır flirt etdiyi bir qız var idi. dayımoğlu bir neçə dəfə binalarının qabağına getsə də, anası qızı evdən bayıra tək buraxmadığı üçün heç vaxt görüşə bilməyiblər. ancaq arada whatsapp call-da danışanda görürdülər bir birilərini. demək olar ki, bütün günü danışırdılar; dayımoğlu onun dərslərinə kömək edir, o da dayımoğluna kömək edirdi. 1 ay əvvəl qızın anası telefonu götürüb, dayımoğluyla mesajları görüb və yazıb ki bir də qızıma yazma, unut onu. bir neçə həftə danışa bilməyiblər. bir gün qız gecə twitterda mənə yazdı ki, sizi instagramdan tapa bilmədim, burda hesabınızı tapdım, nolar dayınoğlunu oyat, onunla danışmağım üçün son fürsətdir. mən də zəng etdim bir neçə dəfə, oyanmadı. yenə də danışa bilmədilər. ancaq dayımoğlu hər gecə ona instagramda musiqi atırdı. bir həftə əvvəl qızla aylardır əlaqə saxlaya bilməyən dostu qızın instagramına girib (yaxın dost olduqları üçün parolları vardı). dayımoğluyla mesajlara girib və dayımoğluna yazıb. danışıblar və qərara gəliblər ki dostu qızın məktəbinə getsin, ona mənəvi dəstək olmağa çalışsın. dayımoğlu da deyib ki, "ona deyərsən ki, mən hələ də inanıram". dostu məktəbinə gedib, onunla danışıb. dayımoğlunun adını çəkəndə və deyəndə ki o hələ də inanır, qız divara söykənib ağlanmağa başlayıb. deyib ki, mən onu çox sevirəm.
dostuyla dayımoğlu isə qız haqqında hər gün danışırdılar. dostu dayana bilməyib və qızın bir sirrini açıb: qıza təcavüz ediblər.
qız gecə telefonu götürüb dayımoğluyla danışır. yazdıqlarından nə qədər güclü olduğu, dayımoğluna güc verdiyi anlaşılır. dayımoğlu kimin etdiyini soruşanda isə cavab vermədi.
dayımoğlu bunu biləndən sonra dözə bilmir, tab gətirə bilmir artıq. məktəbdə anidən gözləri dolur, müəllimləri və sinif yoldaşları hər dəfə soruşsalar da heç nə deyə bilmir. evdə anası bu halına dözə bilməyib dünən psixoterapistə göndərib dayım oğlunu. əvvəl danışmaq istəməsə də, bəlkə kömək olar deyə danışıb. hələ də elmi zehnə sahib olmayan, mentalitet limitlərindən kənara çıxa bilməyən psixoterapist isə dayımoğluna ondan uzaq durmasını, onların saxtakar və fırıldaqçı olduğunu deyib. dayımoğlu isə qışqıraraq çıxıb oradan.
244. hədiyyəvin poxa döndüyü vaxtdı.
8-9 yaşımda 8 martda mamaya hədiyyə almaq istədim.özüm yığıcı adamam, uşaq olsamda öz büdcəm var idi, hədiyyə almaqçun mamadan pul almamışdım. -* məktəbin yanında market var idi, adi ərzaq marketi.girdim bura, şkafın ən yuxarısında hədiyyəlik zirt-zibillər var idi.o vaxtı hazır ətir, dezodarant, makiyaj qutusu filan satırdılar.bir qutunun içində 4-5 şey.9-10 manatlıq olardı.bunu aldım, bağlatdım, gətirdim evə.mamaya verdim təbrik elədim.papam da hədiyyə verən, ad günü, 8 mart, il dönümü yada salan adam deyil.əslinə qalanda mən düşünürdüm ki, mama ağlamalıdı sevincindən.mama hədiyyəni açdı, gördü ki saxta filan mallardan yığılıb.içindəkilərdən hansısa da dağılmışdı.mama belə bir şey dedi; gic oğlu gic aparıb pulu bu cır cındıra vermisən?
uşaqlıq travmalarımdandı.hələ də bunu keçə bilmirəm.mamaya ondan sonra heç vaxt hədiyyə almamışam.ad günündə, 8 martda maksimum gül almışam.bəlkə də kiməsə sadə bir şey kimi gəlir, amma bu o qədər böyük bir səhv idiki mamam tərəfindən.mən olsam, o hədiyyəni bu günə qədər saxlayardım.
deyəcəksiz, bunun həyatın cındır olmağına dəxli nədi?mamamın adı hədiyyədi. -*
228. bunu hansı başlıqda yazacağımı bilmədim. ancaq ən uyğununu bura bildim.
bu gün ali məhkəmənin yanında 49 nömrəli avtobusa minib yenə fəlsəfi-fəlsəfi (yəni gij-gij) şeylər fikirləşirdim. hər şey eyni monotonluqda davam edərkən bir anda arxada bir adam saxla mənasında 20 qəpiyi qapıya 4 dəfə taqqıldatdı. dayanacaqdan kənarda, yol ortasında olduğumuza görə sürücü bir az qabağa sürməyə çalışdı. bu an o adam yenə də 20 qəpiyi tıqqıllatdı. bu vaxt sürücü "eşitdik də, eşitdik" dedi. 1 dəqiqə keçmədi ki, saxladı. bura kimi qəribə heç nə yoxdu. qəribəlik bundan sonra başladı.
arxadaki adam sürücüyə yaxınlaşıb şillə vurdu ("sillə" sözünü o qədər də düzgün saymıram). "sən kimə küçük deyirsən? küçük sənsən" deyib hay-həşir saldı. yazıq sürücü nə olduğunu anlamayıb mal-mal adama baxır. adam dözmüyüb birini də vurmaq istəyəndə onun əlini saxladıq. aşağı düşürtdük. söyə-söyə getdi.
nə dediyini anlamamış gəlib başqasını vuran adam kimi 10-larcası içimizdə bizim kimi gəzir, səsvermə hüququna malikdir... və təəssüf ki, bunun kimi gündə 10-larla hadisə baş verir. bax, bu həyatın namusuyla pul qazanan sürücülər üçün nə qədər cındır olduğunun anlaşıldığı andır. unutmadan baxımızı da verək.
348. Məktəbdən tanıdığım bir oğlan var idi,bir zamanlar ona qarşı platonik eşq yaşadığım,gözümdə ideal elədiyim biri idi. Məktəbdə məndən 1 sinif yuxarı idi,amma belə yaşıd idik. Bu oğlan məktəbi qurtarana yaxın biz danışırdıq,tez-tez görüşürdük. Son zənginə getməmişdim amma axşam yenə görüşmüşdük,məni evə ötürəndə demişdi ki əlaqəni kəsmiyəy də istəsən yenə görüşəriy falan. Elə alındı ki bunun dostuynan mənim padruqam sevgili idi onlar görüşəndə onları bəhanə edib biz də görüşürdük. 17 yaşımız var idi. Bir gün Evə qayıdanda padruqamla onun dostunu qırdıq,məktəbin həyəti qaranlıq olurdu həmişə. Nəsə mən getdim məktəbin həyətinə,oğlan da dediki narkamanlar olur orda getmiyey ora. Bilirdim ki narkaman falan yoxdu da məni qorxutmaq üçün deyir. Dedim olsun da. Nəsə oğlan da gəldi mən tərəfə. Zülmət qaranlıqdı biz də zombi kimi durmuşuğ. Qaqaşın boyu da maşallah uzundu 1.88 falan var da. Qaqaş məktəbin divarlarına yazılan şeyləri oxuyur bekarçılığdan. Mən də duyğusal boşluğamı düşdüm nə oldu bilmirəm durduğ yerdə qaqaşı qucağladım. Demişdim axı boyu uzundu bir də gördüm qaqaşın ürəyi xarab olduye dıpdıpdıpdıpdıp. Sora birdən ayıldım ki qaqaşı qucağlamışam da o da məni qucağlamışdı. Nəysə aralanıb gedirdim iç səsim deyirdi ki "aptal niye bele eledin aptal" qaqaş tutdu saxladı. oturmağa skameka da yox idi xaraba məktəbin həyətində. Qaz turbasının üstünde oturduq. Qaqaşın dünyaynan svyazı qopmuşdu da. Mən də sakit durmuşdum. Nə deyim durduq yerə camaatın oğlunu qucağlamışam. Axırda qayıtdı dediki,sən məni qucağladın amma biz sevgili olmuyacıyığ. Dedim ki səni hər qucağlıyannan sevgili olursan bəyəm ? Dostca qucaqlamaq deyilən bir şey yoxdu ? Dediki biz dostca deyiliy. Dedim onu hardan çıxartdın ? Deyir nəbilim qəribə hiss eləyirəm bu dəqiqə. Qaqaş hallı idi elə bil,aşağıda vəziyyət yaxşı deyildi deyəsən. Mən də artisdiy eləyirəm indi amma it kimi də xoşum gelirdi də o qaqaşdan,maması kimi aparırdım özümü. Nəsə başımı söykədim çiyninə,o da əlini belimə doladı. Ay tutulması kankret görünürdü səma peçat kimi ulduzluydu sakit durub baxırdığ,saçını sığallıyırdım. (Adamın allahı var saçı çox peçat idi,ipək kimi yumşaq və uzun) pişik balası kimi yuxuluyurdu. Nəysə telefonumu əlimə almasam saatdan xəbərim olmayacaqdı 11-ə qalırdı saat. Biz də yavaş-yavaş durduğ məni evə ötürdü. Ondan sora bir müddət nə yazmadım nə də görüşmək istəmədim. Bir gün yenə padruqamgil görüşürdü padruqam məcbur çağırdı yenə,sevgilisi də dostunu çağırmışdı. Nəysə yenə bu qaqaşla bir yerdə fırlanırdığ. O axşamı yadıma salmamağa çalışırdım,heç bilmirdim də nə məntiqlə elə elədim. Yaxşıdı qaqaş da temanı açmırdı. Padruqamgil getmişdi,mən də qaqaşa dedim ki sən gedirsən get mən evə getmirəm hələ. Dediki ele şey olar yiooo zad. Axır dediki yaxşı gel biraz bele gezey sora evə ötürəcəm ama falan. Dedim yaxşı. Yenə lənətə gəlmiş məktəbin həyətinə gedirdik. Gördüm qaqaş danışmır,qayıtdım dedim ki qorxma bu dəfə qucaqlamıyacam,güldü. Yenə qaz turbasında oturmuşduq. Qaqaşın adikolonu axuyet eleyirdi de,köpeyoğlu qəsdən eləyir elebil. Lənətə gəlmiş koftamın da çiyinləri açıq idi düşə düşə dururdu əlim qalmışdı koftamda ele koftanı düzəldirdim. Yenə necə oldusa qaqaş bu dəfə qucağladı,başını qoydu çiynimə. Sora da körpücüyümden öpdü. Başımı söykəmişdim sinəsinə qaqaşın ürəyi yene dıpdıpdıpdıdıp atır. Dedim nə tez-tez döyünür ürəyin dediki həə bizdə nəsilliycə elədi bibilərimdə falan da elədi. Az öncə baş tutan hadisələrdən sora bibiləri bura qatmağın yeri yox idi amma nəysə. Dediki qulaq asmaq istiyirsən ürəyimin səsinə ? Dedim okay. Qulağ asdım falan filan. O arada adikolonun da adını öyrəndim. Sora yenə evə ötürdü məni sağollaşdıq. Sonra bir dəfə də görüşmüşdük onda soruşdu ki şampunuvun adı nədi,dedim. Onun da mənim saçımdan xoşu gəlirdi. Eyni nauşnikdən mahnıya qulaq asdıq.
(youtube: )
(youtube: )
(youtube: )
(youtube: )
sonra da qaqaşa deyirdim ki yəni ilk defedi de hansısa qaqaşnan bele yaxınçılığım olur falan,o da deyirdiki elə həmişə tək mən olum falan. Sora yenə sükut çökdü qaqaşın boynuna baxırdım. Qaqaş da buludlara baxırdı. Dedim başı qarışıb qoy öpüm. Yaxınnaşdım 2 dəfə yavaşca öpdüm boynundan. Gördüm baxır dedim nədi yanağıva boyum çatmır da ajajajaka
Sora durduğ,məktəbin həyətində hündür piləkan var idi,hava biraz işıqlı idi həm də adamlar keçirdi deyə qaqaş pilekanın altına salıb qucaqladı məni,sora başdadı tozsoran kimi boğazımı öpməyə yaxşı ki telefonuma zəng gəldi həmin mament. Sora qaqaş özünü yığışdırdı,dediki parfumuvun adı nədi çox peçatdıye, dedim good girl
Nəysə bu temalardan sonra öyrəndim ki qaqaş uje sevgilidi bir tükəzbanla. Bir dostumla görüşmüşdüm evə ötürürdü məni yolda o qaqaşla düz üz-üzə gəldik. Uje tam yaxınlaşanda yanımdakı oğlana baxdı,mənə baxdı iç çəkdi. Qaqaş elə nəfəs aldı kii yəqin parfümümü hiss eləmək istəyib yenə falan elə düşündüm. Yanımdakı oğlan qaqaş heç uzaqlaşmamış panyatkasızlıq etməyə başladı. aaa o flankəs deyiiil o oğlan flankəsdi də. Oğlanı vurdum dedim ki bilirəm flankəsdi sus. Oğlan olacaq lom da dostumdu haaa. Dediki niye ele tekere düşdün ki ? Deyirem ay gozel insan bu gün bütün günü qruzuna düşdüyüm qaqaş kim idi bəs,sənə danışdığım. Heç fikirleşmedin ? Oğlan dedi aaaa o oduuuu? Dedim həəəəə o odu. Nəsə söhbət açıldı biz də məhlədə oturduq telefonumdan qaqaşın ad gününə yazdığım mesajı göstərdim dostuma. Oxudu falan. Dedim sevgilisi var eşitmisen ? Dedi o siçovula oxşuyan qız ? Dedim nəbilim. Dedi həə görmüşəm. Nəysə dostumla sağollaşdım getdi. Evə çatanda dostum mənə yazdı ki o oğlanı yenə gördüm evə qayıdanda mənə tərs-tərs baxırdı. Bu tema avqust ayında baş vermişdi
Sentyabr ayı idi,məktəblər açılmışdı 11 idim. Padruqam telefonunu verdi mənə. Dedi bu yazışmanı oxu. Dedi əslində göstərmiyəcəkdim amma istədim ki gör necə oğraşdı o. Dedim nə danışırsane nolub ? Padruqamda sevgilisinin insta parolu var idi,oğlan mənlə dostumu görən günün axşamı dostuna səsli mesaj atıb. Qulaq asdım səsə. Oğlanın öz səsi olmasa inanmazdıme amma o idi. Cındırın biri idi. Səsdə belə deyirdi: Braaat bu gün axşam qızı gördüm yanında flankəs var idi. Saat 9da üz üzə gəldiy,saat 11ə işdəmiş qaqaş qayıdırdı. Yüz faiz çaldırıb
telefon elə qaldı əlimdə,bir damcı yaş düşdü gözümdən. Adama deyərlər ay oğraş durduq yerə uzaqlaşıb tükəzbanın biri ilə sevgili olan sənsən. indi də mənim qeyrətimi çəkirsən ? Sözə baxe çaldırıb. Elə bil buna sakso falan çəkmişəm. Şeyim olsa idi ağzıva verərdim sənin. Sənin kimilərin ağzına vermək lazımdı elə. Üstünden neçe il keçib bu temanın amma nə vaxt yadıma düşsə bütün bədənim qızır,əsəbləşirəm. Bu tema mənə həyatın necə cındır olduğunu başa saldı.
230. yolunu getdiyin yerdә qaqaşın birinin gәlib düz qarşında durmağı. bәlkә bu başlığa tam uyğun deyil amma o an tam belә hiss eliyirsәn ki, nә cındır hәyatdı, yolumu gedirәm dә mәn sәndәn fiziki cәhәtdәn zәifәm deyә sәn mәnim yolumu kәsib özümü zәif hiss etdirmәyә çalışmalısan? yaradılışım belәdi, düzdü, fiziki cәhәtdәn zәifәm, o an sәnә heç nә edә bilmәrәm amma bu kimәsә mәnim yolumu kәsmәk hüququ vermir, sözün var adam kimi gәlib deyib gedә bilәrsәn. bu yol kәsmәk tәzә temadımı yoxsa mәnimmi tәzә xәbәrim var bilmirәm amma insana özünü dәyәrsiz hiss etdirir vә o an özünә ilk fürsәtdә rәdd olub gedәcәm dedizdirir. bilmirәm, sözlük, bәlkә bu söz atmaq, yol kәsmәk kiminsә xoşuna gәlir amma az qala mәni ağlamaq hәddinә çatdırır *
çatdırıb
, özümü dәyәrsiz hiss edirәm. mәncә, bu qaqaşların özünü tәsdiq problemi var vә özlәrini özlәrindәn zәif insanlar üzәrindәn tәsdiq etmәk istәyirlәr. nә deyirlәr öz-özlәrinә bilmirәm.
qaqaş, gördün qızın yolunu necә kәsdim haha zadmı, yәni onsuz da hamı bilir ki orta statistik oğlan orta statistik qızın yolunu kәsә bilәr, lap hәr şey eliyә dә bilәr. yәni fiziki gücü buna imkan verir, onu nәzәrdә tuturam, yoxsa belә bir hüququ yoxdu, әlbәttә. bu cür hәyat fәlsәfәsi mәnә çox uzaqdı, nә cür düşündüklәrini, nә etmәyә çalışdıqlarını kәsdirә bilmәmişәm, hәlәki. yәni bununla nәyә nail olunur, mәqsәd nәdi, birinin yolunu kәsmәkdәn necә zövq alına bilinәr ki.
5.kim milyoner ister verlişine oğlunun müalicesi üçün gelen atanın ilk sualı bilmeyib sıfır mebleğ qazanıb gedenden sonra ardından gelen liseli ergenin bexte bext 120min tl udub getdiyi an.
409.#304690 #322894
yenə eyni başlıq, yenə eyni insanın cındırlığı. yuxarıdakı iki entrymi oxusanız nə demək istədiyimi başa düşəcəksiniz.
insanların dəyişə biləcəyinə inanıb, o insanı bağışlamışdım. Və dəyişdiyinə inanırdım, ümid edirdim. Amma doğurdan da insanlar dəyişmirmiş. Bu insanla normal münasibətimiz var idi və hər şeyə rəğmən xətrini çox istəyirdim. Bir gün wpdan mənə mesaj atdı, avariya etdiyini dedi. Çox pis olmuşdum xəsarət alıb almadığını soruşdum. Maşını vurmuşdu evdəkilərin də xəbəri yox idi. Maşını düzəltdirmək üçün dostlarından pul almışdı amma 100-200 manat çatmırdı. Utana sıxıla ona maddi köməklik edib etməyə biləcəyimi soruşdu. Üstündən 1-2 saat keçməmiş görüşdük, kanvertin içində pulu verdim ona. Sağollaşıb evə qayıdanda mənə zəng elədi və bu pulun çox olduğunu yarısını qaytarmaq istədiyini dedi. Mən də qəbul eləmədim təbii ki və artıq evə çatdığımı dedim. O da haqq-hesab edəcəyik dedi, qaytaracam falan dedi. Bu söhbətin üstündən 2-3 gün keçdi, gördüm ki instada storylerini məndən gizlədib. Ortaq dostumdan xahiş etdim ki nə paylaşırsa storydə ss edib mənə atsın. Ahahaha nə görsəm yaxşıdı ? Kişinin oğlu klublardaaa, kafelərdəə, risofkalanııır. O an nələr hiss etdiyimi təsəvvür edə bilmirəm həqiqətən.
Məndə ara-sıra vəziyyətin nə yerdə olduğunu soruşurdum oğlandan amma heçnədən xəbərim yoxmuş kimi aparırdım özümü. Mən nə vaxt necəsən falan desəm ağlayırdı üstümə amma storyləri atırlar axı mənə, xəbərim var da şelləndiyindən. Hər gün mənə yazan adam, pulu alandan sonra heç itirib axtarmadı məni. Storyler də qurtarmıreee, bir də gördüm story qoyub yeyib-içməydi 4-5 dənə də qəhbə var. (Storyni məndən gizlədib mənim gördüyümü bilmir, ortaq dostumuz sayəsində görürəm )
Üstündən 2-3 ay keçdi utana utana borcumu nə vaxt qaytaracağını soruşdum. Öz pulumu istəməyə utanırdım aq kül mənim də başıma elə. Nəysə soruşdum, o saat başladı ağlamağa üstümə, başqa vaxt istəsəydin verərdim nəm nə. Dedi ki 1 həftəyə qaytaracam. Dedim tamam 1 həftə bir təhər gözləyərəm amma 1 həftəni keçməsin də sroçnu lazımdı yoxsa tələsdirmərəm. Dedi arxayın ol qaytaracam. Üstündən 1 həftə də keçdi. Oğlandan səs çıxmır. Mən də gözləyirəm ki özü desin də hər dəfə hər dəfə yazmağa utanıram. Bundan səs çıxmadı mən də bir müddət sonra bir səs atdım ki bəs " 1 həftə demişdin 1 ay oldu, hər dəfə bu məsələyə görə yazmağa utanıram"
Qulaq asdı heçççnə yazmadı.
Bu borc məsələsinə görə məsləhətxanada da başlıq açmışdım həmin ərəfə. Hətta məni umbaylamışdılar ki nə simic adamsan ver borc zad. Verdim cavabımı da aldııım. ilk dəfə idi borc verirdim, ilk və son oldu.
hə o oğlan da tamamilə öldü mənim üçün.
Ağıllanmağım zaman aldı.
283. bir tanışının sənə " sənin sevgilin olub indiyə qədər sən bilərsən. insanın sevgilisi olanda nə hisslər keçirir? " dediyi an. 3 gündür ki ürəyim ağrayır hər dəfə yadıma düşəndə.
389. həm insani, həm də peşəkar keyfiyyətləri çox aşağı səviyyədə olan bir müdirin rəhbərliyi altında işləməyə məcbur olmaq.
çox cındır müdürüm var sözlük, çox.
343. Dünən axşam anam ilə yazışıram whatsappda, söhbət təbii ki virusdan gedirdi. yazdım ki, evə heç kim gəlməsin qonaq-zad, sən də çölə çıxıb eləmə. yazdı heç kim gəlmir onsuz bizə, kim gələcək.. pis oldum sözlük. həyat cındırdı doğrudan da.
446. Artıq əvvəlki adam ola bilməyəcəyini başa düşdüyün andır. Məsələn, illər əvvəl baxdığın filmə yenidən baxırsan. Filmdəki obrazda özünü görürsən. Obrazın keçirdiyi hissləri iliklərinə qədər hiss edirsən. ilk dəfə baxanda belə olmamışdı. Onda da bu film çox əla çəkilmişdi, amma indi hər şey çox fərqlidi. O vaxtdan sonra yaşadığın şeylərin bu qədər dərin izlər qoyduğunu, səni bu qədər dəyişdiyini bilmirdin. indi isə filmin sonunda elə ürəyin sıxılır ki.. Bu anda heç nə etmək istəmirsən. Sadəcə beynini söküb çıxarmağa, hər şeyi silməyə həyati ehtiyac hiss edirsən.
Uşaqlıqda qəribə bir narahatlığım var idi. Elə bilirdim ki, hər gecə yatıb səhər oyananda başqa adam oluram. Məsələn, sabah edəcəyim şeyləri düşünəndə sabahkı adam o qədər yad gəlirdi ki mənə. Ən çox da bayramlardan, səyahətlərdən bir gün əvvəl gecə yatmağa hazırlaşanda sabahkı adam mən olmayacam deyə sıxılırdım. Özümə möhkəmcə tapşırırdım ki, səhər oyanan kimi bu anda olduğum adamı xatırlamalıyam. Çox vaxt da unudurdum.
Onu deyirəm e... Keçən gün illər öncə baxdığım bir filmə təkrar baxdım. ilk dəfə baxan adamla aramda tonlarla yük, təəssürat, travma, yalanlar, ikiüzlülüklər, dost xəyanəti, hər cür əclaflıq var idi.
Elə yeni il ərəfəsi ikən deyim, adamların hər il sonu keçən ildən dərs çıxarması barədə fərəhlə yazılar yazması nə acıdır. Dərs çıxarmaq necə ağır ifadədir. Kaş ki, bu qədər dərs olmazdı.
Yenə həyatdayıq, yenə bacarırıq, yenə düzəlirik, sağalırıq. Ya da sağalmırıq.. Ölürük, başqası olaraq qayıdırıq.
397. sən öz əzab-əziyyətinlə, imtahandan 24 saat öncə ərzində 10 dəqiqə yuxu yataraq gedib 1400 yığarsan, ancaq ana-ata pulu ilə imtahanın suallarını alıb, cavabları əzbərləyən gedər 1550 yığar. bir insan nə qədər şərəfsiz, namussuz *
nə qədər də var olan şərəf, namus anlayışım olmasa da və olmasına inanmasam da həmin insanlara ən pis sözləri lütf edirəm
olar ki, başa düşməsin ki bunun adı imtahandır və imtahan öz təbiəti etibarilə insanların biliyini ölçür, cavabları əzbərləmə gücünü yox. əsas nöqsan sualları əzbərləyən tələbələrdə deyil, əsas nöqsan sualları satan məktəb nümayəndəlikləri və kurs müəllimləridir.
ingilis dili dil və ədəbiyyatı fakültəsində oxuyan ingiltərəli bir qız *
demək istəyirəm ki nativedir
imtahandan 1340 bal yığıb:
(youtube: )
. Ancaq bu ilin təkcə may ayında 20-ə yaxın 1570, 30-a yaxın 1550, 50-60 arası isə ümumilikdə 1500 yığan tələbə var. how the fuck is this thing real?
mən imtahan verdiyim ay cavablar satılmadı və 1450dən yuxarı yığan çox az şagird oldu. ancaq may ayında ingilis dilində "however" sözünün mənasını bilməyənlər gəldi 1550 yığdı.
imtahanın biliyin nə qədər az göstəricisi olduğunu, universitet diplomunun biliyə ticari dəyər qazandırmaqdan başqa bir işə yaramadığını bilirəm. zatən istədiyim ixtisasa düşürəm. (əlavə math level 1 və math level 2 scorelarım var). ancaq anamı qane edə bilmirəm, onu çox üzürəm. o da fərqindədir ki, mən 1570 yığanlardan qat-qat çox bilirəm və bunu haqq etmirəm və haqq etmirlər.
kaş ki, mən də #320671-dakı dostum ilə birlikdə imtahana girməmişdən öncə ölərdim, life is pain and unfair.
(youtube: )
edit: bu gün bu qədər aqressiv olmağımın səbəbi odtu applicationun başlaması və keçid ballarında dəhşətli artışı müşahidə eləməyimdir.
323. "toppuş bacı" xərçəngdi və pulu müalicəyə gedir deyə ev ipotekasının pulu üçün tvdən verilişlər vasitəsilə pul dilənərkən(və külli miqdarda pul yığmağa da nail olur) 15 yaşındaki ayşən adlı dostumun xərçəngdən ailəsinin qucağında can verməsidir. nə dövlət orqanları, nə bu matışka "xeyriyyəçilər" kömək etməmişdilər.
ayşənə 2000 manatı çox görən dövlət və xalqım şoumenlər üçün milyonlar tökməyə hazırdır.
p.s: heç kəsə, habelə şoumenlərə belə bu amansız xəstəliyi arzulamıram. sadəcə dövlət və tv verlişlərinin üzdə 2-3 adama kömək edib, qalanlarını ölümə tərk etməsi çox dəhşətli haldır.
406. Universitetdə oxuyarkən 3-cü kursun atam maddi olaraq iflas etmişdi. iş yeri bağlandığından mənəvi çöküş yaşamış, yeni bir addım atmağa cəsarət etməyəcək qədər qorxaqlaşaraq içinə qapanmışdı. Bir müddət sonra pis günlər üçün yığdığı pulları öz cərrahi əməliyyatına xərclədikdən sonra tamamilə yaşından tez qocalmış, bir növ, məhvə doğru əmin addımlarla irəliləmişdi.
O zamanlar qohum-əqraba gücü çatan qədər müvəqqəti olaraq bizə yardım edirdi. Mən də dərsdən çıxıb part-time çalışırdım. Universitetin illik ödənişini ödəməli olduğumu öyrəndiyim gün vücudumda qəribə titrəmə yaşamışdım. Alnımdan süzülən tər ürəyimdəki aritmik pozuntunun şiddətlənməsinə rəvac vermiş, içimdə mənəvi tsunami dalğalarının yaranmasına səbəb olmuşdu. Hər dəfə bu pulu necə ödəyəcəyimi, habelə bunu evə hansı şəkildə deyəcəyimi düşündüyümdə özümü dünyanın ən alçaq, ən namussuz insanı kimi kirli hiss edirdim. Universitetdə ödənişli əsaslarla oxuduğuma görə özümü bağışlaya bilmirdim.
Bir təhər özümdə güc taparaq bu qara xəbəri evdəkilərə bildirmişdim ki, bəlkə "pullu qohumlar"ımın ömürlərində bircə dəfə də olsa xeyri dəyər. Nəhayət ki, üstündən həftələr keçdikdən sonra illik ödənişin heç olmasa yarısını ödəmək lüksünü mənə tanıyaraq azca da olsa həyat barədə ümidlərimi artıra bilmişdilər. Lakin məbləğ yenə də çox idi və 2 gün ərzində bunu ödəməliydim.
O gün gəlib çatmışdı və o məbləği ödəməyə müvəffəq olmuşdum. Evdən poçt vasitəsi ilə həmin məbləği artıqlamasıyla göndərmişdilər. Evdəkilərdən bu pulu necə tapdıqlarını soruşduqda dayımın Rusiyadan göndərdiyini bildirsələr də, niyəsə içimdə şübhə tumurcuqları cücərməyə başlamışdı. Yalnız..Yalnız bayramda rayona gedərkən öyrənmişdim ki, anam əlindəki son qızılları da dəyər-dəyməzə sataraq həmin məbləği mənə göndərmişdi. işin ən oğraş tərəfi, həyatın ən cındır anı da o idi ki, mənə görə qadın ağzındakı qızıl dişləri belə çıxarıb satmışdı....
413. sentyabr ayının 29-u idi,daha öncəki 2 günü cəmləşmə rayonundakı sığınacaqlarda keçirmişdik,elə həmin vaxtlarda daha yaxından tanımağa başladığım bir əsgər var idi,sülh dövründə kifayət qədər cəsarətli biri olaraq tanımışdım onu,indi isə sığınacaqda belə kaska-bronjiletdə otururdu,əsgər yoldaşları buna görə onu lağa qoyurdu,ama mən bilirdim ki,onun təxris vaxtı gəlib keçib və atasının tərk edib getdiyi ailəsinə,daha dəqiq desək təkcə qalan anasının yanına getməyi düşünürdü.sığınacaqda belə oturmasının səbəbi qorxaqlığı deyildi,evə getmək və yaşamaq istəyi idi.nəhayət sentyabrın 29-u ilk keçidimiz olmalı idi,bölmələr taktiki-qruplara ayrılıb hücuma keçdi,qarşımızdakı yüksəkliklərdən bizə artilleriya və snayperlərlə atəş açılmağa başladı,nəyin ortasına düşdüyümüzü bilmirdik,hərə bir yerdə qaçıb gizlənməyə çalışırdı,birdən hansısa əsgərin yaralandığını barədə qışqırıqlar gəldi,hamı həkim axtarırdı,ora çatanda gördüm ki,əsgər sursat yeşiklərinin arxasında gizlənərkən minatan mərmisi yeşiklərin yanına düşüb,birinci dəfə idi yaralı görürdüm,sinəsində böyük bir yarıq var idi,üzü barıtın tüstüsündən tanımaz halda idi,mənə "komandir öldür məni" deyə yalvarırdı,səsindən tanıdım,axı 2 gün öncə ölmək istəməyən həmin o uşaq idi,soyuqqanlılığımı saxlayırdım ətrafda olanlara diqqət etməməyə çalışırdım,xüsusilə yalvarışlara,başa düşürdüm ki,həyatda qalması mümkün deyil,amma nədənsə ümidlə sarğı qoymağa,qanı saxlamağa çalışırdım,sarğını bitirməmiş əsgər öldü,artıq 2 dəqiqə əvvəlki soyuqqanlılıqdan əsər əlamət qalmamışdı,əlim-ayağım soyumuşdu,özümü bu qədər fərsiz hiss etməmişdim,əsgərin yalvarışları gözümün qabağına gəlirdi,müharibə başlayan andan necə yaşamaq üçün can atmağı,hər addımda özünü qorumağı ağlımdan keçirdi.Günlər keçdikcə bu barədə daha çox düşünürəm,elə bir gün olmur ki,bu haqqda fikirləşməyim,bununla yanaşı hər gün getdikcə bu hadisənin dəhşəti mənə daha çox əzab verir.
275. həyat hər baxıma cındırdır onsuzda. bəzən olur ki başına yaxşı şey gəlir və həyat müstəsna hallarda sənə qarşı cındırlıq eləmir. amma istisnalar qaydanı pozmur. yəni həyat ümumi olaraq cındırdır. buna nümunə çox şeyi göstərmək olar. gözəl bir insanın sürünməsi qancığ xasiyyətli birinin yüksəklərdə olması həyatın qəhbə olduğunu anlamağa kifayət eləyir. pis birini pis kimi görmür insanlar və yaxşılar hər zaman sındırılır. bir uşaq dondurma yeyə bilmədiyinə görə dodaqlarını yalayır, bu için sikdiyim həyatın yaxşı olduğunu kim deyə bilər ? sən rahat gəzirsən, əylənirsən, yeyirsən, geyinirsən deyə həyat gözəldir ? hazırda yaşadığımız dünya elə bir vəziyyətdədir ki bir insan üçün hərşey mükəmməl olsa belə insan olan varlıq həyata gözəl deyə bilməz. çünki sırf inancına görə qadınları zorlayırlar bu dünyada, sırf 3-cü dünya ölkəsində doğulub deyə uşaqlar acından ölür və pul ataları daha çox pul qazansınlar deyə müharibələr yaradırlar və bir gijdıllağ istədiyi insanla sikişə bilib istədiyi şeyləri eləyə bilir deyə həyata gözəl deyir. uşaqlar kimyəvi silahla yandırılır, bir insan əlaqəsi olmadığı bir savaşın ortasında qalır, biri işin dalıyca gedəndə hansısa beyni yuyulmuş şərəfsiz fikri müdafiəsi üçün terrorist olmuş biri tərəfindən parça-parça edilir bütün bunlara baxmayaraq biri çıxır green cardla amerikaya gedir və american dream`ə iman gətirdiyinə görə həyat buna gözəl olur. ifadəmə görə bağışlayın amma durun sikdirin cəhənnəmə.
361. Bir tanış var idi.Həyatda bəlkə də "ən son ölməli" dediyimiz kateqoriyaya girərdi.Həddindən artıq mədəni,saf ürəkli,təmkinli,mehriban insan idi.Türkiyəlilərin "efendi" dedikləri tipdən biri,yəni.deməli,illərdir tanıdığım bu adamın öldüyünü əsgərlik fotosu ilə birlikdə görəndə sözün əsl mənasında başımdan aşağı qaynar su töküldü.Ölüm deyəndə çoxumuz soyuqqanlı yanaşmağa çalışırıq,amma inanın,sizinlə məsafəsi azalanda şok vəziyyətinə düşürsünüz.Heç gözləmirdim,heç layiq deyildi.Heç yeri də deyildi.Çoxunun "hələ uşaqdır" dediyi gənc yaşda idi.Bura qədər hər şey bəsit olaraq "şəhid oldu,allah ailəsinə səbr versin" kimi görünür.amma başlığa uyğun anın öyrənildiyi nüans var.Bu oğlanı sırf imkansızlıq ucbatından universitetdən qovacaqdılar, artıq möhlət istəmələr,"yaxşı oxuyan uşaqdır,güzəşt edin" söhbəti təbii ki,bizim ölkəmizdə sadəcə biz vızıltıdır rəhbərlər üçün.Dostumuz pulun dərdindən universiteti dondurub getmişdi əsgərliyə. Bəxtinin qara günə qalmasından da başladı bu müharibə.Normalda "imkansız vətəndaş" olaraq təhsil üçün pul "güzəşti", daha doğrusu aradan qaldırılması lazım olan imkansızlıq,edilməsi gərəkən maddi yardım görməyən uşaqdan canını aldılar.Eyni müharibədə qardaşı da ağır yaralandı.Və nə anasına nə atasına heç bir Allahın qulu köməklik göstərmədi.Bu hadisəni öyrəndiyim an mənim üçün başlıqda yazılan kimi hiss etməyimə səbəb olan an idi.
335. yeyib içib, deyib gülüb, kefi kök hansısa pubdan, kafedən, restorandan, qonaqlıqdan, kinodan çıxırsan, görürsən gecənin bu vaxtı arıq, çəlimsiz bir uşaq büzüşüb salfetka satır.
274. universitetə gəlmişəm indi. qızların hamsı ciy-ciy səslərlə "uu canmciciasdfg" tərzində nəsə deyib görüşüllər bir-birlərilə. mənim salam verməyə adamım yoxdu ama *
asdfg
. oturmuşam dərsin başlamasın gözlüyürəm, birazdan məlimə salam verəcəm.
(baxma: why r u like this?) *
aha biri də gözmün qabağında belə salamlaşdı
345. ibtidai sinifdə idim o vaxtlar (3-ya 4-cü sinif).
Sinifdə 3 cərgə parta var idi və müəllim cərgələrin hər birinə tapşırıq olaraq bir heyvan vermişdi ki, gedək evdə o heyvanla bağlı araşdırma edək, sinifdə danışaq. Bizim cərgəyə ayı düşmüşdü. Bizdə də həmin vaxtlar internet yox idi, ev telefonu ilə zəng etmişdim biboğluma, o da mənə internetdən oxumuşdu ayılarla bağlı məlumatları. ibtidai sinif uşağına görə diqqətə layiq bir zəhmət çəkmişdim. 4-5 səhifəlik bir şey yazmışdım, ayının ağından bozuna qədər(özüm də solaxayam əlim təmiz mürəkkəb olmuşdu). Gəl gör ki, həmin gün həmin dərsə məktəbdə müəllim işləyən bir valideyn gəldi. Valideyni gələn Uşaqda tərslikdən fillər düşən cərgədə otururdu. Müəllim də ancaq o cərgə ilə, əsas da həmin uşaqla maraqlandı sonra da başı qarışdı valideynlə söhbətə. Neçə dəfə əl qaldırdım heç qozuna olmadı müəllimin. Heç düz əməlli də bir şey etməmişdilər ha. Amma mən çox pis oldum, bir neçə saata yazdığım maraqlı mətnim - əziyyətim 45 dəqiqəlik əsəb seansında yerə vurulmuşdu. (Bəlkə də elə həmin gün təhtəlşüuruma zəhmətlə bağlı mənfi şeylər yerləşdi deyə belə tənbələm)
213. həyatın ən cındır anını nejat işlər aşk üstündən belə ifadə edib
darıxırsan amma gəlsin istəmirsən, mesaj atsın istəyirsən amma danışmaq istəmirsən.dəlilər kimi səsini eşitmək istəyirsən amma zəng etmək istəmirsən, umrunda deyil amma ağlına gəldikdə ürəyindəki o sızlamağı yox edəbilmirsən, sevməkdir bu? yoxsa unutmaq yavaş-yavaş?
291. məclisin birində kasıbın birinə 5 min dollarlıq konyakdan süzüblər. bu da yalvar yaxar deyib ki 50 qr əvəzinə pul versəydiz daha yaxşı olardı.arvad-uşağa nəsə alardım bari.
14. demek dersden gelende 1001 eziyyetle 200 ml qramlıq qazlı su almışam. bildiyin balaca heçnesiz qazlı su. 45 kuruşa yeni 20 qepiye. buna göre maqazine girmişem. ve gecenin bir alemi bu qazlı suyun kefini yaşamaq istedim. baxdim ki butulka ağzı açmağa heçne yoxdu. biraz oturdum suyu içmek isteyimin keçmeyini gözledim amma keçecek tipden deyildi. dedim iş başa düşüb durum bunu stolla, stulla, bıçaqla açım. evin 4 bir terefinde gözüm gören her şeyle açmağa çalışdım. 40 deqiqe elleşdim butulkayla. çox eziyyetle butulkanın ağzını açıb suyu stekana tökdüm, metbexde içmeyib bu eziyyete deysin deye yuxarı başa keçmekçün metbexden çıxdım. ve suyumdan bir qurtum almamış yuxarıya doğru irelileyende ayağımın altında qalan kabelle yere yıxılmağım bir oldu. 22 yaşıma qeder heç bir eziyyetim yerde qalmamışdı. bu su yerle bir oldu. ve men bu cümleleri yazarken ağlamamaq üçün özümü gücle tuturam, sözlük. beli men bu deqiqe özümü yetim hiss edirem. *
yalanım varsa bir de qazlı su içmek qismet olmasın
371. bildiyiniz kimi, azərbaycanda keçirilən abş-ın keçirdiyi imtahan olan satın sualları və cavabları təhsil nazirliyi vasitəsilə kurs müəllimlərinə, oradan da tələbələrə satılır. 2019 dekabrda mənə sinif yoldaşım tərəfimdən cavablar pulsuz təklif edildi, mən isə haqq-ədalət ideyalarımla bunu qəbul etmədim, özüm yazdım, 1300 bal topladım. Pandemiyaya görə mart, may,sentyabr imtahanlarım ləğv olundu, və sonunda türkiyədə dekabrda imtahan verə bildim. imtahandan 3 gün öncə, 8 fərqli insan mənə pulsuz cavab və sualları atacağını dedi. indiyə kimi dekabr imtahanlarının sualları da həmişə satılıb. mən də sevindim. suallar imtahandan 8 saat öncə gəlməli idi. imtahandan 2 saat öncəyə qədər gözlədim, hərbiri "mənə gəlmədi" dedi, sonra isə 20-30 dəqiqə mürgüləyib imtahana yola düşmək üçün oyandım. 24 saat içində 30 dəqiqə yatan birisinin beyninin işləyə biləcəyi qədər yazdım. 1400 bal topladım. pis bal olmasa da, özümdən daha çox gözləyirdim. Həm də, cavablar satılmadığına görə prestijli universitetlər üçün keçid balı azalacaqdı. əgər mart və may imtahanlarında da cavablar satılmasa balım 1500 kimi sayılacaqdı və istədiyim universitetlərə full scholarshiplə düşürdüm. mart imtahanına isə 7 gün qalıb və mən də "zatən dekabrda satılmadı cavablar, bundan sonra heç gəlməz" düşüncəsi ilə rahat idim. bayaq 2019-da mənə cavabları təklif edən uşağın instagram storysində gördüm, yazıb "sat cavabları almaq istəyən dm". yazdım ki, dəqiqdi? dedi, hə, 4 ölkədən gəlir. indi əziyyətlə yazan uşaqların balı, hazırlaşmayıb pul ilə cavabları alanlara görə aşağı düşəcək və yerləri tutulacaq. mən də daxil.
367. imtahan sessiyasında həvəslənib dərs oxumaq üçün təqaüdlə alacağım nə qədər şey planlaşdırmışdım. guya rus dili kursuna gedəcəkdim, mənim üçün maraqlı olan xeyli şey-şüy alacaqdım. təqaüdə düşsəm də, pul yetmir planlarımı həyata keçirməyə. Ev, paltar, xərclər, yolpulu, zir-zibil bir də görürsən bitdi təqaüd pulu. Evdən istəməyə də üzüm kəsmir.
Xəyallarımı yerinə yetirmək üçün əziyyət çəkib təqaüdə düşdüm, indi isə xəyallarım suya düşdü.
268. 16 yaşım vardı. çox yaxın dostumun bir italyan dostu var idi, 18 yaşında idi. tanışmışdıq və məni sevdiyini demişdi bir ay sonra, bütün həyatını mənimlə davam etmək istədiyini də əlavə etmişdi. buna inanmamışdım, oğlan yaraşıqlı və seksi idi, və yaxşı insan idi, lakin bir insanla ömrünün sonuna qədər yaşamağın və ya bir insanı illərlə sevməyin mümkün olmadığını düşünürdüm. oğlana yox dedikdən sonra ondan çirkin və çox az ortaq yönümüz olan bir oğlan mənə bu sözləri demişdi. ancaq ona inanmışdım. həmin cənab (italyan) gəlib mənə xoşbəxt olmağımı dilədi və heç kəslə birlikdə olmayacağını dedi. yenə inanmadım ona. o vaxtdan 9 il keçib, çox sevgilim olub. lakin dostumdan bir ay əvvəl onu soruşduğumda o zamandan bəri sevgilisi olmadığını dedi. və 3 gün əvvəl onu yenidən soruşduğumda artıq həyatda olmadığını dedi...
42. sənə "kaşki sevgilim olsan" deyən və özünü şirin satmağa çalışan qızın iki gün sonra ikicə gündə kimlərinn altından keçdiyini öyrənmək.
hərşeyi siktir etdə, senin kuru götüne mi kaldık məsələsidə deyil. ama oturub qaqaşla söhbət edəndə "bu cırığıda iki gecədi sikirəm" deməsi çok koyuyor be abi. məsələ sikmək deyil, məsələ qızların nə qədər etibarsız olduğudur. düzdü bunun üstünə feminist bajılarımız durub "sən başqalarıyla olanda olur, qız olanda yox?" deyəcəkdir. ama mən gerikafalıyam qardaş. hə, müasir dünya görüşlü deyiləm mən. mənə tərsdi bu, bir qızın hər gecə birinin altında yatması, hələ bəzilərinin utanmayıb "mən bir oğlanla ikinci dəfə yata bilmirəm, tək gecəlikdi mənimki ancaq" deməsi iyrəndirir. nə deyirsiz deyin, qıjı deyin, mentalitetbaz deyin, nə olduğum önəmli deyil.
ümumiyətlə mən həmişə cinsi əlaqə baxımından qərb və şərq ayrımında bu fikri dəstəkləmişəm deyəsən. hansı fikri? nerdeyim lan ben?
286. sevdiyin birinin xəstə olduğunu öyrənmək. normalda ciddi xəstəliyi qəfil üzə çıxmış adamlar xəstə olduqlarına inanmırlar. mənim heçnəyim yoxdu deyə beyinləri siqnal göndərir. ama var əzizim. səninçün bundan sonrakı həyatının ağrı içində keçəcəyini hamımız bilirik. çox üzgünəm. 27 yaşında sağalmaz bir xəstəliyə tutulmaq həyatın çox cındır olduğunun ən gözdə sübutudu.
438. Yer filan ölkənin, filan şəhərinin, filan məhkəməsi. Bir nəfərin əməlinə qiymət verilməlidir məhkəmədə. Ya bəraət alacaq, ya da məhkum olunacaq.
Dövlət ittihamçısı çox ciddi, qaraqabaq bir adamdır. Təqsirləndirilən üçün ən ağır cəzanı tələb edir. Hakimlər də dövlət ittihamçısından çəkinirlər, çünki bilirlər ki, əgər onun istədiyi qərar çıxmazsa, işi növbəti instansiyaya aparacaq. Təqsirləndirilənin həyat yoldaşı və oğlu da məhkəmə zalındadır. Oğlunun haradasa 5-6 yaşı olar. Elə yazıq vəziyyətdədilər ki, ikisinə də baxmaq çox çətindi.
ittiham, müdafiə tərəfi, şahidlər dinlənilir, hakimlər qərar qəbul etmək üçün içəri keçirlər. Demək olar ki, artıq hər şey məlumdur: hökm oxunacaq, adam azadlıqdan məhrum olunacaq, aşağısı yeddi il.
Hakimlər geri gəlir, hökm oxunamağa başlanır, nəticə gözlənildiyi kimi - dövlət ittihamçısının tələb etdiyi kimi olur. Şəxs azadlıqdan məhrum olunur. Təqsirləndirilən şəxs başlayır ağlamağa. bu vaxt oğlu aradan qaçaraq gəlir onun olduğu reşotkalanmış hissəyə. Kişi uşağı dəmirlərin arasından qucaqlamağa, öpməyə çalışır. Başlayır uşağı yalamağa, elə bil ki doymaq istəyir uşağına. ikisi də hönkür ağlayırlar. Bütün bədənin tükləri biz-biz olur ora baxanda. Dəhşətli mənzərədir, hamı donub qalıb. Bu vaxt dövlət ittihamçısı başlayır qışqırmağa: “kim buraxıb o uşağı ora, tez götürün uşağı ordan!” Kimi sözlər deyir. Polis gəlir uşağın yanına, sanki əli gəlmir uşağı dartıb ayırmağa. Dövlət ittihamçısı yenə başlayır qışqırmağa. Məcbur qalıb zorla uşağı ayırırlar.
Bu insan bir qram təsirlənməyib qarşısındakı mənzərədən. Yox, təsirlənib, ancaq əsəb hissi duyub. Mərhəmət, empatiya əsla yoxdur. ona yazığım gəlir, şair demiş “daş qəlbli insanlarını neylərdin, ilahi?”.
həyat cındırdısa, ən çox ona qarşı cındırdı. Bu hekayədə qurban, məncə, dövlət ittihamçısıdır. içindəki uşağı, mərhəməti yaşada bilməyib. həyat onun əlindən alıb.
15. sırf birşeylerin xetrine ölümüne susmaqdır. üzüne tüpürselerde, ayaqaltı etselerde, bir köpüklük onurun qalmasada, sırf birşeylerin xetrine, heç olmasa onlar ayaqlanmasın deye susmaqdır.
(baxma: onurdan daha dəyərli şeylər)
(baxma: sikəllər)
12. bir söz var ata oğluna meslehet görür: "oğul cahillerle mübahiseye girme, men heç vaxt qalib gele bilmedim"
bu sözün ne qeder doğru olduğunun anlaşıldığı anlardı heyatın ne qeder cındır olduğunun anlaşıldığı anlar. sizin bilgi sahibi olduğunuz bir mövzuda kor bir cahil sizinle mübahiseye girende en böyük argumentleri onun qarşısına qoymağınıza baxmayaraq heç vaxt heçne elde ede bilmeyeceyinizdir. kor cahillerle mübahiseye girilen andır. quranı oxumayan ve şertlerini bele yerine getirmeyen müselmanla girilen mübahisede onun özünü nece haklı çıxarıb sizi sehv qebul etmesidir. yada diktator destekçileriyle girilen mübahiselerdir. ağzınız açıq qalır deyilenleri eşidende. heledi meseleye "prezident yaxşıdır etrafı pisdir" gözüyle baxanları görende.
bir sözle cahillerle girilen mübahiselerde anlaşılır heyatın ne qeder cındır olduğu.
)