87. hər şey üçün darıxıram. xəstəlik kimidi. 1 saat əvvəl yaşadığım bir şey üçün belə pis oluram keçib getdi deyə. əsas da insanlar. bir tanışımız var idi. leyla. sarı saçlı yaşlı rus qadındı. heç kimi yoxdu. köhnə qonşumuz olub. 7-8 il əvvəl bizə gəldi 10 gün filan qaldı. salatlar düzəldirdi qəşəng. maraqlı söbətləri var idi. sora getdi. çıxdım balkondan arxasıyca baxdım metroya girənə kimi. nə yaşıdımdı nə ciddi ortaq tərəflərimiz maraqlarımız var niyə bilmirəm çox pis olmuşdum. gəldi elə bil bir iz qoydu təsir etdi getdi.
sonra x adlı bir qız dostum. çox böyük dostluğumuz olmuyub ama tez-tez görüşmüşük. yaxşı qız idi çox ağıllı idi. yaxşı söbətlər eliyirdi. birdəfə eyyub yaqubovdan dedi bir mahnı(heç eşitmədiyim) açım bilirdi çox xoşladığımı. və elə həmin gündən mənim ən sevdiyim eyyub yaqubov - əlvida cəmilə mahnısını qoşdu. və başladı ağlamağa. mahnı bitənə kimi ağladı. hal hazırda buralarda da deyil. bir şey də etmək olmur.
bu insanları tapıb keçib önünə belə qucaqlamaq gəlir adamın içində səbəbsiz yerə. hər balkondan baxanda sarı saçlı yaşlı qadın gəzir gözlərim, hər eyyub dinləyəndə o qız dostumu.
sevirəm insanların həyatıma təsir eliyib iz qoyub getməyini. düzdü o anda o qədər yaxşı gəlmir təbii. ama soradan çaxır kimi dəyərlənir. deyirsən bax budu yaşanmışlıq bu hissi sevirəm. məncə pis insan deyiləm, hələ vecsiz heç(nə qədər istəsəm də, nə qədər trend olsa da). həyatımda pis yaxşı zərrə qədər belə iz qoyan insanlar hamınız yadımdasız. hər növbə gözləyəndə, hər yaxşı mahnı eşidəndə, hər məcbur oturduğum ortamlarda sizi fikirləşirəm. hamınız bağrıma basıram. sağolun ki, məni incitmisiz, məni sevindirmisiz, mənə tərif etmisiz, mənlə məzələnmisiz, mənim xətrimə dəymisiz, məni öyrətmisiz, məni böyütmüsüz, mənə təsir etmisiz.
3. bir banka badımcan şorabası, iki tikə keçi qozzağı, bir butulka araqdır darıxmaq. bunları götürüb qışın ortasında soyuq bir şəhərdə, soyuq insanların yaşadığı bir şəhərdə, qapısında pişiklərin zibil qutusundan tapdıqları bir tikə yem üçün qırışdıqları bir binada, sərxoşların və unudabilməyən unudulmuşların yaşadığı binanın unudulmuş bir mənzilində, şüşəsi qırıq pəncərəyə külək vurmasın deyə karton vurulmuş bir mənzildə, bütün hər tərəf leş kimi izmarit iylənən bir mənzildə, köhnə bir dostla, hansı ki "köhnə dostun" köhnəlmiş dost mənasına gəlmədiyini bilən bir dostla, dostların heç vaxt köhnəlmədiyini bilən bir dostla, köhnə dostun köhnədən bəri olan dost olduğunu bilən bir dostla, köhnə dostun uşaqlıq illərində ilk sirrini açdığın, yanında susmağın belə səni rahatlatdığı insana deyildiyini bilən biriylə şorabanı, arağını, qızardılmış keçi qozzağını qabağına qoyub, əlli əlli süzüb, bütün insani hisslərdən uzaqlaşmış formada, yarımçıq söndürülmüş siqareti yandırıb iki nəfərə çəkib, içkiylə qızınmaq və günü yola vermək üçün 'sikim bu dünyanın etibarını, milçək tutub göydə sikir arını' deyib tost qaldırmağa olan həsrətdir darıxmaq.
97. insana çox çarəsiz hiss etdirən duyğudur.
Səhər oyanıb yuxulu halda həyəcanla telefona baxırsan, amma gözlədiyin bildiriş yoxdur. sanki sinənə bıçaq saplanıb, boğazında qışqırıq düyümlənib, amma heç nə edə bilmirsən. nə ağlamaq olur, nə də fikrini başqa şeyə yönəltmək. çarəsizlik. yuxuda darıxdığın insanı görürsən, oyananda reallıqla üzləşərkən gələn məyusluq, xəyal qırıqlığı... yemək yeyəndə sanki nəsə çeynəyib udursan, ləzzəti yoxdur. əylənirsən, gülürsən, amma bütöv deyilsən. nəyinsə çatışmadığı hər daim hiss olunur darıxarkən. xatirəsi olan mahnılar ürəyini sancır, tez keçmək istəyirsən, amma keçməyə də əlin gəlmir qəti.
darıxıram, çox darıxıram...
*cigarettes after sex* - heavenly
93. Bu, başlığa yazdığım ikinci entri olacaq, amma tamamilə fərqli ruh halı ilə.
Hər şeyin daha bəsit olduğu vaxtlar üçün darıxmışam, məsuliyyətimin heç ya da minimal olduğu vaxtlar üçün. Hal-hazırda oxumaq, iş görmək, danışmaq, münasibət qurmaq, dostluqlar, qısaca, hər şey məsuliyyət kimi görünür gözümə. Uşaqlığımın necə qayğısız keçdiyi barəsində düşünürəm neçə vaxtdır, 7-8 yaşımda məndən gözlənilənlərin necə minimal olduğunun fərqinə varıram. 1-2 ilə uşaq ikən böyük, yaşlı birisi olaraq gördüyüm insanların sırasına qatılacam, o yaşın da gətirəcəyi məsuliyyətləri indidən düşünürəm və ya təxmin edirəm, daha çox narahat oluram. Ən əsas da insanlara qarşı yaranan məsuliyyətlər qorxudur məni, iş, dostluqlar, sevgi və s. Yeniyetmə ikən bunların bu qədər yorucu olduğunu düşünmürdüm, indi isə düşünmək belə yorucudu bunları. Kaş ki, heç nə qəlizləşməsə, hər şeyi bəsit səviyyədə saxlaya bilsək.
5. boğazında düyünlənməkdir darıxmaq. udqunursan getmir, orda kök salıb sanki. ağlayırsan getmir. nabədə həzin bir musiqi çalsın lap dəli kimi olmaqdır darıxmaq. gözünün önündə kino kimi keçir hər şey. yadına düşməyən məqamları mahnı gətirir dilə. sanki səni oxuyur bu mahnı. xatirələrdir darıxmaq.
sonra başqa cür darıxmaq da var: lomkaçılıq deyirlər buna el arasında. təsirli deyil birinci tək, amma depressiv olursan, heç nə etmək istəmirsən. bu darıxmaqdan bir kino, bir dost söhbəti, maraqlı bir gəzinti səni qurtara bilir. mahnılar da o qədər acı vermir. bu darıxmağın içindən bir kimsə səni dartıb tez çıxarda bilir, amma birinci darıxmaqda dartılaraq çıxarılsan da o bataqlıqda olursan ruhən.
65. qarşısını ala bilmədiyim bir hissdi.əsasən gecə saatlarında.və darıxdığın anlar saat keçmir eləbil.hani şairin dediyi kimi.
sənsiz günəş gecikər,
aydınlanmaz sabahlar.
əzan səsinə diksinər
bu şəhərdə günahlar.
hər gün hər gün sabahlamaq da bezdirir adamı.bir şeyin ya da bir kəsin dəyərini itirdikdən sonra anlayırsan deyirlər haa.bax həqiqətən o cür olur.sevgiliykən ayrılmaq aşamasına gələndə deyirsən ki,nə var ee ayrıldıqdan sonra da yaşayaram.yaşayammır adam.deyirsən indiki ağlım olsaydı qoymazdım getsin.iki nəfərsiz biri gedir,ikidən bir çıxınca deyirsən bir qalır amma yarım qalır.yarım qalmaq bax bu artıq dəhşətli birşeydi.bir il 7ay 28gündü təcrübə edirəm.rəqəmlər,rənglər,hardansa gələn eyni ətrin qoxusu artıq bunlar ancaq onu yada salmağa çalışır eləbil.normalda belə şeylər çox nadir hallarda yazıram sözlüyə.bugün yazmamın səbəbi.1sentyabr 2011ci ildə cəmilə romanını oxuyurdum.saat 8ə 19dəqiqə işləmiş bir mesaj gəldi.səni sevirəm yazılmışdı eləcə.mesajdan ləzzət almaq,iki cümləylə xəyala dalmaq olurmuş deməli.o yadıma düşdü bugün.hardan?bugün birinin əlində cəmilə romanını gördüm.və bunlar niyə yadımdan çıxmır ki?ilk görüşdə geydiyi geyim,ilk əlindən harda tutmuşam və s. bax bunları unutmaq istəyirəm.bunları unutsam səsini unutsam eləbil bir də darıxmayacam.birşey olsun elə birşey ki,onla bağlı hərşeyi unudum.darıxmaq istəmirəm,amma darıxıram.nə başınızı ağrıdım burdan ona deyirəm ki.
bu səhər də baş ağrısı
soyuq içki,darıxmaq
bircə quru zəngin gələ.
deyəsən ki,darıxma.
98. Fransızcada "tu me manques" deyə səsləndirilən, "məndə sən əskiksən" kimi məna verən söz. Deməli, fransızlar "darıxmaq"ın subyektini qarşı tərəfə yükləyirlər: mən darıxmıram, sadəcə sən əskiksən.
31. həyatda mövcud olan ən çətin hisslərdən biridir. çünki neynirsən elə keçmir. qırsaqqız kimi yapışır adamın canına. hərlənib fırlanıb kürkçü dükanına qayıtmaq kimi bir hissdir. içəridən ürəyin divarına yapışır. ən xoşbəxt olduğun anlarda da, ən dibdə hiss elədiyin anlarda da orda olur. onsuz unutmaq deyə bir şey yoxdur, barışmaq və öyrəşmək var. insan sikilmiş elə varlıqdır ki, hər poxa öyrəşir. ən betəri də budur. keçmişlərini, yaxşı ya da pis, unuda, yadından çıxara bilən insanlara heyrət duyuram ancaq. keçmişdəki heç nəyi unuda bilmirəm. həyatımda ən xırda izi olan adamların hamısı mənlə bir yerdə yaşayır. hamısı üçün sıraynan (qramatika deyib, adamın ömrünü çeynəmiyin, ayda ildə bir dəfə bir şey danışırıq, qoy necə deyirəm, elə də yazılsın. onsuz başımıza nə gəlibsə bu göründüyü kimi yazılmayan sözlərdən gəlib) darıxıram. nəbilim, balaca olanda yayda rayonda 2 aylıq dost olduğum qaqaş, 6 il bir partanı bölüşdüyüm qız, iki üç günlüy tripdə bir yerdə olduğum uşaqlar. hamısı mənnən yaşıyır. və bu qədər də asan deyil. elə bil hər gün tək nəfərliy stolda iyirmi nəfər oturub yemək yeyirsən. hamısı başının üstündə durur. danışmır. ancaq sənə baxırlar.
ən oğraşı da onunçün darıxmaqdır. çoxdandır olmamağı, həyatımın artıq tamam başqa məcrada axması və s. də dəyişdirmir bunu. şam yanır, səni də yandırır, əriyir, sonra yapışır ürəyinə. inanmıram həyatımın sonuna qədər dəyişə bilə bu. həyatımda ona ehtiyac olub olmaması məsələsi də dəyişmir vəziyyəti. heç vaxt ata bilmədiyin şeylər olur. min dəfə də yaşadığın evi dəyişsən o əşyalar həmişə sənlə qalır. onlardandır. amma bir şey də var ki onunçün darıxdıqca, onların hamısı üçün darıxdıqca, insan olduğumu hiss edirəm. necə ki marquez el amor en los tiempos del cólera'da deyir ki, nə qədər ki, bacarırsan, acı çək, çünki bu hisslər ömür böyu davam etmir.
6. darıxdığın insanın adını tez-tez təkrarlamaqdı darıxmaq.bəlkə tez-tez deyərsən,mənasızlaşar ümidi ilə.filankəs filankəs filankəs filankəs filankəs...olmur ama,mənasızlaşmır.getdikcə üz cizgilərini unudursan,sonra səsini.xatırlamağa çalışırsan,darıxırsan axı.sonra özünü günahlandırırsan.bir kinoya bilet alırsan 2 nəfərlik,tək baxırsan,bir puba girirsən,oturursan,2 nəfərin yerinə içirsən.qeyd dəftərin tez dolur.səhifələr bəs eləmir artıq.ətrafdakılar itirir mənasını.elə bil ki,əlini kəsmisən,üstünə spirt dağılıb,elə göynüyür için.ama onun kimi tez keçmir heyf ki.darıxmaq.darıxmaq bir gün səbəbkarını bərk-bərk sinənə basıb,"it kimi darıxmışam " deyə biləcəksənsə içini yandırsa da gözəl hiss,ama heç bir çıxış yolun olmadığını,darıxmağın sonu olmadığını bildiyində çox oğraş hissdi.
66. darıxıram amma bilmirəm kim üçün, nə üçün darıxıram. sumqayıtdayam amma sumqayıt üçün darıxıram. bəlkə də uşaqlığım üçün darıxıram? bu deyil. bəlkə də ani baş verib bitən hadisələri geri qaytara bilmirəm deyə darıxıram. elə bil ki, insan cism və ruh deyə iki yerə bölünür. cismim indiki zamandı, ruhum keçmiş zaman. istəyirəmki, bütün bu inkişaflar baş versin, razıyam amma məni əhatə edən dünyama toxunmasın, yan keçsin. bircə bilirəmki, darıxdığım insanlar deyil, əşyalardı, küçələrdi, şəhərlərdi, xatirələrdi. bu darıxmaqlar insanı geri atır, amma tərgidə bilmirəm bu vəridişimi.
83. bu hiss o qədər aldadıcıdır ki.birdən gəlir,bütün hisslərivi yıxıb yerini daha coşğulularıyla əvəzləyir.xatirələri gətirir gözüvün qabağına,simaları,səsləri,elə bil hər şey məhz indi baş verirmişcəsinə canlı.əslində bunların keçmişdə qaldığını bilməksə səni dibsiz boşluğa çəkir.bax,budur darıxmaq.fərqində olmaq ki,artıq o insanlar yoxdur,o məkanlar uzaqdır və o hisslər əlçatmazdır.bütün varlığıva bir düşüncə hakim kəsilir: get tap o insanı,yaz ona,danış onunla,get baş çək o yerlərə.boş cəhdlər.o insanlar artıq həminki deyil,o hisslər eynilə təkrar oluna bilməz.darıxmaq çox güclü hissdir və bununla kifayətlənmək lazımdır.xatirələri yada salıb,həyata davam etmək.qaytarmağa çalışmaq,o insanların indi başqa olduğunu görmək daha çox əzab verməkdən başqa işə yaramır.bəzən belə lazımdır,xatırla,darıx,vəssəlam.
107. hissizləşmənin azdırdığı yerlərdə, arada bir gəlib yolunu göstərən hiss. sevginin bir yansımasıdır, "əskikliyini duyuram"dır, ürəyini isidən, həmçinin kədərləndirəndir.
"mən onu günəşdən təmiz saxladım
canımdan gözümdən əziz saxladım" *
həsən əbluc
məktəb vaxtı sinif yoldaşım ingilis klaviaturası ilə canim sikiliyor yazardı.
ürəyim sikilir
11. darıxmaq sevməkdir ilk olaraq. çünki sevməsən darıxmazsan dəlicəsinə. darıxmaq ağlamaqdır, axan göz yaşında xatirələri anımsamaq. darıxmaq uzaqlarda bir yerə baxmaqdır,çox uzaqlarda. darıxmaq ümid etməkdir, xəyalını qurub bacarmağın yarısıdır darıxmaq. darıxmaq gizlətməkdir, bəzən yalnızlığından bəzən isə ətrafındaki lazımsız kütlədən. darıxmaq bağırmaqdır,səsin qısılırcasına darıxdım deyə bağırmaq. darıxmaq yanılmaqdır,gecə yarısı oyanıb hər şeyin yuxu olduğunu anlamaq. darıxmaq səbr etməkdir, usanmadan gözləmək illəri,ayları,həftələri,günləri,saatları hətta dəqiqələri belə. *
çok mu kastım?
62. nə üçün darıxdığını bilməyəndə lap pis olur. gecələr tək otururam. yay olanda pəncərələr açıq olur. küçədən keçən adamların səsi gəlir. ara bir itlər hürür. hamsının səsi kəsiləndə üst mərtəbədəki qonşunun uşağı ağlayır. qonşunun ayaq səsləri gəlir. payız ya da qışda pəncələr bağlı olur. ara bir pəncərələri açıram. səs gəlsin deyə az qala ağlayım. uzaqdan bir it hürür. elə bilirəm qubadayam. bir yandan bərk soyuq olur. yeri gəlmişkən qubada olduğumu hiss edəndə rahatlıq gəlir. uşaqlığımın ən düzəməlli vaxtları orda keçib deyə yəqin ki. sonra itin səsi kəsilir. yay vaxtı heç olmasa avtoşluq edən 07 lər olur. indi onlarda yoxdu. səsləri gəlmir. hamı yatıb. üzbəüz binada saat biri keçən kimi tək tək işıqlar sönür. qonşunun uşağıda ağlamır. yayda yaşadığım evdən köçmüşəm deyə. darıxıram. boğazıma qədər boğuluram elə bil. sonra balaca, sarı rəngdə olan dərmanlardan ikisini qəbul edirəm. ürək dərmanıdı. keçmir. beş dəqiqə sonra sözlükdə yatır. heç kim yazmır. sizə bir şey deyim. mən sözlükdə entry belə yazmasam onlayn olanlara həmişə baxıram. onlayn olan birini görəndə darıxmıram. biraz keçmir gözlərim dolur. ən pisi bütün bunların səbəbi yoxdur. yəni elə ciddi problemim, ölümcül xəstəliyim və s. yoxdur. niyə belə oluram ala mən? sonra intihar düşüncələri beynimdə gah gəlir, gah gedir. niyə beləyəm nə özüm nə də iki saylı psixiatriya xəsstəxanası bilir. bir resept antidepresant yazırlar məsəlçün. mən darıxıram bunlarsa dərman yazır.
köhnə sevgilim deyirdi ki, "darıx da, nolsun ki? hamı darıxır onsuz da. başını sal, işinlә mәşğul ol". başını salıb işini görürsәn, keçib gedir; 5-6 aydı tәtbiq edib xeyrini görürәm.
91. Qəribə bir hissdir. Bu hissi yaşayanların əvvəl gözləri dolur, sonra da bir az üşüməyə başlayırlar. Ya da ki "tükləri biz biz olur". Darıxan insanları gözlərindən oxumaq mümkündür. Nəsə bir soyuqluq olur onlarda həmişə. Gülürlər, amma gözləri elə demir. Kimisi uşaqlığı üçün darıxır bir neçə saniyəlik, kimisi isə ilərlədir ki, eyni ləzzəti almadığı köhnə həyatı üçün darıxır, bir başqası da kimsə üçün darıxır . Darıxanlar çoxdur, bəs Vüsal? O barədə məlumatımız yoxdur. Nə deyək, darıxanlar üçün Vüsal yaxın olsun.
92. Boğazında bir şeylərin düyümlənib qalması kimidir darıxmaq. Boğulmaq kimi. Nəfəs almaq çətindir o anlar, bir şeylər danışmaq istəyirsən amma, danışa bilmirsən.
60. darıxmaq sevgidir. shakespearein "ölçülə bilən sevgi bədbəxt bir sevgidir" teoriyasına baxmayaraq, sevgi ölçülür: anaya sevgi, ataya sevgi, dosta sevgi, sevgiliyə sevgi və s. şəxsə görə sevgi miqdarı azalıb artır. ancaq darıxmaq hissi şəxsə görə azalıb artmır. darıxmaq hiss daim qabırğalarınızın arasına batmış bıçaq kimi oyur içinizi. sözlərin boğazınıza yığılıb ancaq ağzınızdan çıxa bilməməsinə səbəb olan hisdir bu hiss. darıxmaq insan ürəyini 6ay regl ola bilməyən qadının yumurtalıqlarının şişib ağrı verməsi kimi edir. azmış kimi bir yandan da qabırğalarınızın bir neçəsi tar simi kimi qırılıb o şişib ağrayan ürəyinizə batır. darıxmaq hissi ən oğraş hisdir.
81. 1 saat içində artıq bilmirəm neçənci dəfədir ki, son görülmənə baxıram, təxmin edirəm ki, yatmısan, sən yatanda nədənsə narahat oluram, sanki online olsan, danışmasaq belə daha rahat olacam, bilirəm bu yazdığım çox axmaqcadı amma nə etmək olar, darıxmışam.
23 ay sonra gələn edit: o vaxtlar yaman duyğusal olmuşam -*, hamını unutmaq olurmuş -*
89. Mən də ən yaxın dostumçün darıxıram. 5 gün sonra 1 il olacaq ki qara torpaq altında yatır. Ancaq nə çarə ki nə qədər darıxıb pis olsam da onu qaytarmağın bir yolu yoxdu və adətim olmasa da ümid edirəm ki etdiyi seçimlə orda, hardasa bir yerlərdə xoşbəxtdir. Həmçinin mənə xəyanət etmiş olsa da köhnə sevgilimçün də bəzən darıxıram, ən azından hər yatmağa cəhd edəndə. Nə qədər ki özünə, mənə və bir sıra insana olmazın pisliyini etmiş olsa da, onunçün darıxdığımı gizlətməyəcəm. Dəfələrlə peşman olduğunu bildirsə də, cəhd eləsə də bilirəm ki artıq hər şeyçün çox gecdi və mənası yoxdu. Darıxmaqdan başqa nə sənin, nə də mənim əlimdən bir şey gəlmir artıq.
99. elə qəribə hissdir ki. Sevgi hissinə bənzəyir. Sevəndə də bütün dünyaya car çəkmək istəyir ki, sevirəm. eynilə darıxmaq kimi. o qədər aciz hiss etdirir ki, adamı. o qədər zəifliyini çırpır ki, üzünə bu hiss. adam artıq darıxmaqdan da utanır. Kim qarşıma çıxır hamıya demək istəyirəm darıxıram. an olur hönkür-hönkür ağlayıram. heç cür özümü idarə edə bilmirəm Sumqayıt üçün çox darıxıram, hədsiz çoxxx. heç kim üçün, heçnə üçün yox tək Sumqayıt üçün darıxıram.
109. Üzünü belə görmək istəmirəm. Amma necə it kimi darıxmışam təsəvvür edə bilməzsən. Bütün günah səndə də olsa. Mənə elədiyin hər şeyə rəğmən indi gəlsən qapını döysən, üzr belə istəmənə ehtiyac yoxdur, elə darıxmışam. Sənə son toxunuşumun üstündən 3 il keçib miladi təqvimi ilə, son görməyimin, aramızda deyilən son kəlimənin üstündən 2. Ama bu pox keçmir ki keçmir. Yerinə birini qoymaq nədi, sevməyə, toxunmağa çalışdığımın hamısını bir yerə yığsan böyük bir evə ancaq sığar da düymə boyda adamsan, bir səni niyə əvəz eliyə bilmir axı. Nifrət edirəm buna görə özümü. Məni sevməyə çalışanların da ağzına pox qoyuram sənim ucbatından. Sən sevə bilmədin, niyə başqa kimsə sevə bilər deyə bu qədər qorxuram mən?
45. bərbad yuxu sistemini düzəltmək adı ilə tez girirsən yatağına, bəlkə bu gün düzəltmək ümidilə. əlbəttə ki yata bilməyib düşüncələrə dalırsan. illər əvvəli xatırlayırsan, saf olduğun, sevməyi bacardığın illəri xatırlayırsan. saf gülüşlərini və həqiqi gözyaşlarını xatırlayırsan, uşaqlığını xatırlayırsan. saf uşaqlıq sevgini xatırlayırsan, hansı ki o insana bədən olaraq fikir verməmişdin heç, yatağında necə olacağını düşünməmişdin, gülüşünü sevmişdin sadəcə. uşaqlıq deyib keçdiyin, əslində isə həmişə qəlbində olan, sənə ağrı verən, yarası sağalmamış sevgini xatırlayırsan. görüşəydik kaş deyirsən, amma minlərlə km uzaqda olur səndən, son dəfə qucaqlayaydım heç olmaya deyirsən, səninlə sağollaşmadan getdiyini xatırlayırsan. ağlamağa çalışırsan, amma alınmır, itirmisən gözyaşlarını, uşaqlığında qalıb onlar da. yatmağa çalışırsan o da alınmır, zəng vurmaq istəyirsən, bilirsən ki açmayacaq. birtəhər yuxuya gedirsən, oyanırsan yeni bir günə, onun olmadığı bir şəhərdə. yanında fərqli insanlar, sevgili və dost etiketləri ilə, yatağında başqa bir adam var amma əslində sevmirsən. fikir vermirsən gündüzlər, davam edirsən həyatına heç olmamış kimi, saxta saxta gülürsən, sevmədiklərinlə öpüşürsən, ehtiyaclarını ödəyirsən. amma həmişə qəlbin küncündə gizli bir otaq olur. sən orda, darıxırsan.
88. Ən yaxın dostum üçün it kimi darıxmışam. Elədiyimiz mənasız mövzularda lakin ətraflı söhbətlər üçün. Partada yanyana uzanıb yatmağımız üçün. Sənə vulqar anekdotlar danışmaq üçün darıxmışam. O mənasız remix qaqa mahnıların belə arada qulaqlarımda çınlayır. Adamın 1 dostu olur deyirlərdi inanmırdım. Kimlə söhbət edirsən yaxınlaşırsan gəzirsən görürsən o deyile. Ən yaxın dost həqiqətən başqa şey imiş. Hər səhər dərsə gəlirdim çantanı atan kimi öz kurtkasının cibini əlləyirdi ki yəni hoşbeşimiz hazırdı. Hələ bəs etmirdi düşüb aşağıdaki qaçqın daydayın bufetindən yenə alırdıq. günə 2-3 paçka hoşbeş qutarırdıq axırda yekə paçkaya keçmişdim ailə boyu hoşbeşlə gəlirdim dərsə. SƏnsiz hoşbeş də əvvəlki dadını vermir. Bəlkə də eti firması şokoladını azaldıb bilmirəm.
54. darıxmaq, xroniki xəstəlik kimidir. nizamsız, amma kəskin sancılar yaşadan və müəyyən bir çarəsi olmayan xəstəlik. bəzən ruhun daralır, bəzən sırf onunla danışmaq istəyirsən amma gücün çatmır, yatmaq istəyirsən, gözlərin bağlanmır heç cür. uzun müddətdir ki, içində basdırdığın hər şey, gözlərini yumduğun andan etibarən, beyninin içində təkrarən axmağa başlayır.
darıxmaq, qəribə duyğudur. insanın, içini gəmirir adətən. ağladır, əsəbləşdirir, xəyal qırıqlığı yaşadır. bəzən qovuşmaq üçün gərəkli olan mübarizəni, bəzən də görkəmli bir şəkildə itirməyi öyrədir insana. darıxmaq, bəhanəsi olmayan tək şeydir. astarı üzündən bahalı olan və davamlılığı əsla keçməyən bir duyğudu. amma darıxmaq üçün əvvəlcə sevməlisən.
74. nə qəribə hissdir darıxmaq. ani gəlir bütün hisslərin ötəsinə çıxır. darıxmağın ən pisi sakit olanıdı. biri var darıxırsan ağlayırsan, qışqırırsan keçməsədə yenə için yüngülləşir. uje başqa levelə keçəndə heçnə edə bilmirsən. elə donub qalırsan. sakitcə. güldüyün, xoşbəxt olduğun yerdə hər şeyi alt üst edəcək qədər birdən gələn əclaf hissdir darıxmaq. bir tanış qoxudan, bir tanış musiqidən, bircə kəlmə sözdən gəlib bütün gününü ələ ala biləcək qədər böyük hissdir darıxmaq. dostdan darıxmaq, sevgilidən darıxmaq, ölən birindən darıxmaq, ən çox da keçən günlərdən darıxmaq. açırsan sakit sakit şəkillərə baxırsan. için sızıldayır qıraqdan son dərəcə soyuqqanlı görünürsən. və o keçmiş şəkillərə baxanda başa düşürsən zamanın necə bir şey olduğunu. birdə qayıda bilməməyin əslində necə dəhşətli olduğunu.
13. darıxmaq darıxmaqdır, sözlük, boğazında düyünlənən şeyləri nə içəri nə çölə çıxara bilməməkdir. mən də indi darıxdığıma və çıxara bilmədiyimə görə entrynin də zibili çıxacağına görə səninlə bir gün uzun uzun danışacağıq deməkdir kendine iyi bak
34. deyəsən ən çox entry yazdığım başlıq olmaqla bərabər bitməyən, tükənməyən, azalmayan, dəyişməyən hissdir. arada adamı bezdirir, bir yerdə olsun kəsib atasan deyirsən amma nə çarə. bir yolu olmalıdı bunun. adam nə qədər, nə vaxta qədər darıxar? çox olanda mənə elə gəlir ki, hissdimi duyğudumu olmaqdan çıxır artıq psixoloji vəziyyətə çevrilir. adamı özündən bezdirir. yada düşməklə çox böyük əlaqəsi var.
bu şeiri də atım qalsın burda.
bu nə təhər darıxmaqdı,
axı belə kim darıxır?!
cibimdə əlim darıxır,
ağzımda dilim darıxır.
102. bəzən ölməkdir darıxmaq,
həm üzülməkdir darıxmaq,
nə yaman şeydir darıxmaq...
hər birinizin gəzdiyiniz o küçələr, yaşadığınız o yerlər, rayonlar, kəndlər... oxuduğunuz kitablar, yaşadığınız həyatlar. o qədər darıxmağa sövq edir ki... şəkillər, mesajlar. videolar...
dünyadaki ən melanxolik və melanxoliyada sevinclə kədəri qarışdıran hisdir darıxmaq mənə görə. xoş xatirələr səndə şirin təbəssüm oyadır, amma acı gerçəklər səni ölümün kandarına sürükləyir... xoş xatirələri yaşadanlara daha çox yaxınalaşmaq üçün.
elə çarəsiz hisdir ki... əl uzadırsan səmaya, ona (?), əlin çatmır... harada olduğunu belə sadəcə beyninin oyunu ilə bilirsən... haradadır, necədir... onu belə bilmirsən... yorulursan... usanırsan...
amma əlin elə havada qalır... xoş torpağın qohusunda "varoluşu" hiss edirsən... amma, uzaqlardadır... bilirsən...
elə bilməyin səni öldürür... özü də hər yerindən, hər tərəfindən öldürür...
75. heç darıxmış olmadığımdan olsa ki, gərək, bu başlığa heç entry yazmamışam.
bir anda hansı durum ola ki, darıxaram deyə düşünəndə yəqin illər keçər həyatın qanunundan olacaq ki, ev sakinlərimizin bir-bir aramızdan ayrılışını ya evdən ya həyatdan köçəcəyi gündən sonra bu hiss mənə də baş çəkər.
uzun zamandır günümün 2/3i oteldə keçdiyi üçün evdən çox da xəbərim olmur. bu entryni yazmağa başlayanda valideynlərimin küsülü olduğunu bilmirdim. bildikdən sonra biraz sitəm etdim. bizimkilər küsəndə yemək yemirlər. ya da bir-birindən xəbərsiz yeyirlər. arada az-az gəldiyim evə heç gəlmək istəmirəm. mümkün olana oxşamır amma biraz darıxmaq istəyirəm.
52. 4 milyon insan olan şəhərdə 5 mərtəbəli evin 5ci mərtəbəsində tək tənha içib yorğunluqdan yatıb və 2 saat sonra həyətdəki uşaqların səsinə oyanandan sonra gələn bir hiss. əgər nə üçün və kimin üçün darıxdığını bilmirsənsə bu daha pisdi. günəşli yay günlərində divarların səni sıxması,yerə dağılmış siqaretin külü, solub rəngi çıxmış qapının üzərinə qürub edən günəşin parlaq şəfəqlərinin düşməsi və sənin yataqda uzanıb qalmış sərxoş bədənin buları seyr etməsi, heç kimin sənin ucuz telefonuna zəng etməməsidir darıxmaq. bilməmək kimin üçün və nə üçün.
86. Yaşayarkən ölü kimi hiss etməkdir,boğazında udqunduğun zamanki düyün hissi heç zaman keçmir, kədərlə birlikdə yaşamağa alışmaq deməkdir bu lənətə gəlmiş hiss.
9. həqiqi yalnızlığı dadmaqdır.nəm biri var gülləni beynivə yeridələr saniyəsində gəbərəsən.biri də var səni eşşək kimi çırpalar tərpənə bilmiyəsən,əzik olasan.amma ölməyəsən də.ağrıyasan,əzab çəkəsən ama ölməyəsən.ya sadistin əlinə düşmüş kimi.darıxmaq.görmək istəmək ölmək istəməkdir,xilas istəməkdir.kaş görərdim sonuncu dəfə gələndə,ağlımı sikim.
36. darixmaq, pəncərədə durub, bakinin küləkli gecəsində gözlərini yumub, küləyin mehinin üzünə vurduğu anda onun yaninda olmasa belə ətrini duymaq, onu hiss etməkdi bəlkə də.
79. ürəyindəki boşluğun heç vaxt dolmayacağını bilməkdir, hisslərinin bir mənasının qalmadığını anlamaqdır. nəfəsi ilə hüzuru tapdığın insanın yoxluğuna boyun əyməkdir. bir cüt yaşıl gözə, bu günündən xəbərsiz gülümsəyən dodaqlara həsrətlə sadəcə şəkillərdən baxmaqdır. onun yox oluşu ilə yox etdiyin telefonu uzun müddət sonra yenidən hər əlinə aldığında ona zəng edə bilmədiyinçün özünü çarəsiz hiss etməkdir. yox olmağı arzulayacaq qədər ürəyinin yanmasıdır. üzünün gülməsi, içinin qan ağlamasıdır.
80. yemək yeyəndə birdən-birə içinin ağrımasına, yediyin yeməyin dadının yerinə acı dad hiss etmənə səbəb olan hiss. ən pisi də odur ki, ortaq tanışlarınızın həmişə darıxdığın adam haqqında danışmasına bəhanə axtarırsan.
104. ən çox sevindiyin anlarda belə adamın boğazından yapışa bilən hissdir. bəzi duyğular o qədər şiddətlə yaşanır ki, yerində qalan boşluğu doldurmaq olmur. bu kimi üst duğyular insanı kökəldir, çox kökəldir. lazım olandan çox daha artığını yeyirsən. o qədər yeyirsən ki, şişib yüz əlli kilo olursan, paltarların da o nisbətdə genişlənir. sonra yavaş yavaş ya çörəyin qiyməti qalxır, unun qiyməti qalxır, ya yemək əvvəlki qədər dadlı gəlmir, ya yemək bişirənin önlüyünü atıb çıxıb gedir, ya işiq kəsilir, qaz kəsilir. yeməyə bir şey tapmadıqca arıqlayırsan təzdən, əvvləkinnən də çox. əriyib sısqa bir şey qalırsan. sonra baxırsan ki, əynindəki köyəyin, şalvarın içinə bir üç dənə sən yerləşər. amma nə əyninə geyməyə başqa bir şeyin qalır, nə əynindəkiliri doldura bilirsən. köhnə platarların belə gen gəlir. harasından tutsan əlində qalır. o qədər darıxırsan əlində qalanı da atıb qaçmaq istəyirsən sadəcə.
)