a bronx tale

uşaqlıq filmlərimdən biridi bronks əhvalatı. 3 dəfədən çoxdur baxmışam, tvdə təsadüfən qarşıma da çıxsa filmə laqeyd qala bilmirəm. yenə baxıram. yenə baxaram. bir tərəfdən də mənə bizimkilərin Matteo Falkone filmini xatırladır. a bronx tale isə bir şey anımsadır ki, elə bil başqa bir həyatda mən yaşamışam həmən anları. uşaqlıqda baxdığın filmlərin dadı bir başqa cür olur axı. o zaman daha çox görüntüyə fokuslanmışam bəlkə də, çünki hər səhnəyə dəfələrlə başqa vaxtlarda baxdıqda ayrı-ayrı düşündürür. o vaxt necə anlayırdım filmi, indi necə. çox tez yekəldik ama böyüyə bilmədik.

(youtube: )

silahla şəkil çəkdirmək

üstünə düşülsə başınıza böyük problemlər yaradacaq şəkillərdəndi silahla şəkil şəkdirmək. xidmət elədiyiniz yerdə nə vaxta hər hansısa hadisənin ucu sizə toxunub başınızı ağrıda bilər. ən yaxşısı ilki çəkdirməməkdi, çünki 18 aylıq xidmətdən sonra bir şəkilə görə problemlər yaşamağı heç kəs istəməz. ama başını ağrıtmaqdan və əsgərlik bir dəfə olur, bir daha silahla şəkil nə vaxt çəkdirəcəm deyib çəkdirənlərə, həmin şəkilləri evinin bir küncündə albomunda saxlamağı daha yaxşıdı. belə bir şey yadımdadı ki, keçən il naxçıvanda postda xidmət eləmiş və 4 il idi ki, təxris olub getmiş əsgərin silahla şəkillləri onu həbsə qədər apardı. bu hamının başına gəlməyə də bilər, gəlməsində. gərək ehtiyatı əldən vermiyəsən. mən çəkdirmədim. ama yenə də hərdən mənim silahla şəkilim heç yoxdu ala deyirəm, silahı qucaqlayıb yatdığım vaxtları xatırlayarağ, kimsə fırlatmasın ya da nəsə olar deyə. olanlarda itdi batdı.

əsgərlik xatirələri

keçən il qışda fevral ayının axırları idi. bəxtimizdən ən pis soyuq ayda post böyüyünü müvəqqəti əvəz edici kimi bölük komandirimiz post böyüyü kimi qalxmışdı posta. istəsəydi başqa birini göndərərdi ama hərbi hissədə soyuqda sırada mıx kimi duranacan, odun peçiylə qızan postun pişmiş çörəyindən yeyib, 6 aylıq qış ərzağından da ürəyi istəyən kimi faydalanıb postda şeyinə xurma yedizdirdi də niyə başqa birini göndərsin ki. fürsət bu fürsətdi deyib özü qaçıb gəlib. 8-10 postundan qayıdandan sonra gələn kimi yatmadıq. hərəyə bir çay içib fırlandıq ki, yataq bölük komandirimiz yatmağa qoymadı. onsuz da gələn kimi yerimizə yıxılıb yata bilməzdik həmən ərəfədə. çox gözünə batardı bölük komandirin, səhərəcən qoymazdı yatağ. mən ayığamsa siz niyə yatırsız deyə borclu da çıxardardı bizi. kompdan eşələnib komandirə yaraşar kinoları göstərirdi maxelərə ki, ala bulara baxunee, yapışmısuz türk seriallarına. əvvəlcə anadolu kartallarından bir iki səhnəni göstərdi. sonra ipmanı qoydu rus dilində bilənlərə-bilməyənlərə. düzü postda ondan başqa rus dilini bilən yox idi həmən vaxtda. bilən iki nəfərdən biri post böyüyü, o biri də əsgər idi perevod getdilər başqa posta. bir sözlə həm baxıb, həm də tərcümə eləyirdi manıs. axıracan baxdıq bitdi. sonra ölkələrin paradların qoyurdu bir-bir. saat olmuşdu 12. posta bir də çıxacağdım 2 də. yavaş-yavaş yatmaq üçün aradan cırırdım. deyirəm sözüm odu əsgər adamın yatmaqdan ən şirin arzusu olmadığına görə həmən anın və ya bir çox şeyin dadın ala bilməmişik. normal həyatda da belədi. həmişə nəyinsə əskikliyindən deyinib, illər sonra həmin anları yaşaya bilmədiyimizə görə əfsuslanlanırıq.

shrink

4 ildi buralardadı, elə mən də ta o vaxtdan buralardayam. * amma bir yaralı barmağa işəyə bilməmişəm yazdıqlarını həmişə doğmalığla oxumuşam. yazanda elə yazır ki, oxuyursan elə bil səni tanıyır. ona görə danışır. elə bil səninlə üzbəüz, əhmədlinin ən ucuz çay verən çayxanasında * indi guya babat yerdi də oturmusuz. çayı soyudub, səni sənə heç kəsin, nə qardaşın, nə dostun, nə də illərlə tanıdığın insanların göstərmədiyi başqa yerdən, anlada bilməyəcəyi incəliklərinə qədər anladır. var da belələri. 1 aydı entry yazmırdım lələ. yazdırdın da axırı.

sözaltı etiraf

bakının vertolyotlar üzrə hərəkəti əsasən hansı uçuş yolu üzərindədi bilmirəm, ama vaxtı ikən hövsanda qalanda hər dəfə eşidirdim bu səsi. adətən əhmədlidən uçmasalarda, dünən səsini eşitdim. qışıqırıb ` yeğeqnadzor telestudiya` dedim istəmsizcə.* uçuş var lyan xəbər eləyin keçdilər. gəldilər. uşaqlardan birindən bir cavab gələcək deyə arxaya belə baxdım ama. cavab gəlmədi. təklik başıma vurur sözlük nədi.

(bax: yalnızlıq)

birinci nəsil yazar

2012. ilin avqust ayında keçmişdim qeydiyyatdan. hardasa 4 il yarım. gör neçə il keçib ala. gələn kimi də timidus başlığıma yazdığı entryləri ilə sevindirmişdir. #20693
sözlük fəaliyyətim elə uğurlu olmasa da bir vaxtlar (bax: sözaltı sözlük)

doğum gününü yalnız qeyd etmək

başqa vaxtlarda deyilde doğum gününündeki tekliyin biraz daha ağır qoyur adama. yaşının üstüne bir yaşın daha gelmesi ile get gede qocalığa doğru addım atdığını daha qabarıq hiss eleyirsen. keçmiş doğum günlerini fikirleşirsen ailenden başqa yanında heç kes yox idi. anam idi meni doğduğu günü günler önce xatırlayıb nese etmeye özünü borclu hiss eden varlıq. allah ne verdiyse, gücü neye çatdıysa alıb pişirib süfreye qoyan. indi ise evden kilometrelerce uzaqda hansısa dağın kellesinde ad gününü tek keçirende ele de ferqi olmur adi günlerden, fikirleşirsen neye göre idi bu uzun iller, sorğulamağa başlayırsan ne elde etdim ki, men? ne yaşadım? ne etdim heyatdan, kimi qazandım. heç kesi, heç neyi. netice elde var sıfır. keçen ili fevral ayının axırlarında, dizden qar eşiyinde gece 2den 4de posta çıxmaqla kifayetlenmişdim. sabaha göz açıb a bugün men doğuldum gün abu havası yox idi. doğum günlerinin adi günlerden ferqlendiren tek şey yalnızlığını daha da pis hiss edib efkarlanırsan. ama tek keçirilmesini meslehet görmediyim gündür ki, heç olmasa yola getdiyin bir insanla arağ butulkasının dibin göresen. çünki bilirem herden insan qarşı-qarşıya siqaret çekmeye bele birini axtarır.

yoxlama

her gün seher sübh çağından gözümüzü açmamış eşitdiyimiz sözdü yoxlama. yoxlama gelir, ordunun yoxlaması, idare heyyetinin yoxlaması, taborun yoxlaması. bir ildi eyni sözü eşitmekden, yoldan her an uaz-ın keçmesi ile şexsiyyetin hal hazırdakı veziyyetini 180 derece deyişmesinden bezmişem. uaz sözünü eşitdikde texris olmaq üçün böyük ümidler besleyen, amma min bir defe ümidleri qırılan texris olub getmiş, xatalı bir esgerimizin sözü yadıma düşür. men texris olaram gederem siz yene her defe uaz görende qaçıb gizlenersiz. bu sözü baha gelmişdi ona. 1 heftesi qala dava edib burnunu qırdırmışdı. bütün prizivleri evinde olarken bu briqada, post, prokratura get gelinde idi. 3aydı texris olub gedib şahid kimi mehkemesinde sülenirdim. gelib mülkü formada herbiye heç bir aidiyyeti yox, mehkeme texire saındığından meslehetçi idi kim idi, fılan vaxta gele bilersen deye sual verdi. o zaman anladım ki, ne qeder bu forma eynimdedi men esger fılankesov herbinin en axırıncı adamıyam.

əsgərlik

gələcəksənsə vaxtında gəlinməsini məsləhət bildiyim bir yer. nə qədər gecikdin bir o qədər dala düşürsən. yaşıdlarının vaxtında gəlib getməsinin insanda yaratdığı peşmançılıq hissi. vaxtında gəlsəydim indi evdəydim deyə gileylənmək. ali təhsilli olsan dərd yarı. ilk 3 ayın gənc əsgərlik, onada gəldiyin ayın axırında gəlsən, 5-6 dəfə buraxılışa, 2 dəfə məzuniyətə getsən həm də yerli ola-ola (sözüm naxçıvan muxtar respublikasından olanlardan gedir) ki belələri var, 1illik xidmətinin 2-3 ayı gedir, hələ çoxunun kiçik çavuş liçkası almağın demirəm. ən azından gördüklərimi deyim istisnalar var yəni, geriyə qalan postda olmuş ali təhsillilərə də postda çəkdikləri əziyyətlər qalır.