1988-ci il sumqayıt hadisələri

sumqayıt hadisələri haqqında fikir bildirməmişdən qabaq aşağıdakı meyarları bilməkdə fayda var:

-1986-1987-ci illərdə, o cümlədən 1988-ci il 25 yanvar, 18 və 23 fevral tarixlərində ermənistanın qafan və mehri rayonlarından qaçqın düşmüş 4000 azərbaycanlının əksəriyyəti sumqayıt şəhərində yerləşdirilmişdi
-1988-ci il 20 fevral tarixində dağlıq qarabağ muxtar vilayətinin parlamenti vilayətin azərbaycan ssr-in tərkibindən çıxarılaraq ermənistan ssr-in tərkibinə keçirilməsi barədə vəsatət qaldırmışdı. bundan 2 gün sonra əsgəran rayonunda hacıyev əli və quliyev bəxtiyar adlı iki azərbaycanlı kəndçi erməni milliyətçiləri tərəfindən öldürülmüşdü
-sumqayıtda milliyətcə erməni olan məsul işçilərə, orqan əməkdaşlarına, şəxsi sex sahiblərinə məxsus mənzillərin heç biri talan edilməmişdi
-israildə yaşayan pyotr lyukimson özünün "sumqayıt yəhudinin gözü ilə" adlı kitabında yazır: "...sumqayıt hadisələrini, talanların ilk dəqiqələrindən başlayaraq soyuqqanlılıqla lentə çəkmiş operatorların kimlikləri elə gizli də qaldı. hadisələrdən bir neçə gün sonra avropanın bütün telekanalları həmin lent yazılarını göstərirdi."
- hadisələrin ayın 27-də başlamasına baxmayaraq ordu şəhərə yalnız ayın 29-u gəlir. xatırladım ki, nasosnıdakı h/h sumqayıtdan 5, biləcəridəki h/h isə 20 dəq aralıda yerləşir
-hadisələr baş verən müddətdə şəhər başsız qoyulmuşdu: milis rəisi işdən çıxarılıb, dtk(mtn) sədrinin iş yeri dəyişdirilib, şəhər rəhbərliyi və partiyanın birinci katibi isə moskvaya ezamiyyətə çağırılmışdı

bütün bunları sadalamağım heç də insanların öldürülməsinə haqq qazandırmaq məqsədi güdmür. sadəcə olaraq, hadisələrin arxasında dayanmış və bütün olanları idarə edən birilərinin varlığı barədə məlumat vermək üçündür.

(baxma: eduard robertoviç qriqoryan)
(bax: aslan ismayılov)

ana tijoux

tam adı anamaria merino tijoux olan, 1977-ci il doğumlu yarı fransız, yarı çilili hip-hop müğənnisi. latın amerikasında 90lardan bəri məşhur olsa da, ağ adamlar onu fifa 11 və breaking bad sayəsində tanıdı

(youtube: )

remi gaillard

cəsarəti, yaradıcılığı və gijdıllaqlığı ilə qəlbimi fəth etmiş fransız yumorist

(youtube: )

(youtube: )

bütün yollar romaya aparır

zamanın tələblərinə cavab verməyən qədim atalar sözü.
irəli sürülən son dəyişiklik təklifinin fonunda bu deyimin də dəyişdirilib bütün yollar h.əliyevə aparır olmasını məqsədəuyğun hesab edirəm. beləliklə həm ulu öndərimizə olan dərin hörmət və ehtiramımızı, həm də günümüzün reallığını bir deyimlə əks elətdirmiş olarıq. həqiqətən də bütün yollar h.əliyev parkına/sarayına/mərkəzinə/prospektinə/küçəsinə/fonduna/zavoduna/hava limanına/muzeyinə/abidəsinə/idman kompleksinə/siyasi kursuna aparır

(bax: ayların adlarının dəyişdirilməsi təklifi)

21 oktyabr 2013 apu tələbələrinin etiraz aksiyası

izlərkən dəyişik duyğulara qapıldığım hadisədir. etirazın müsbət və mənfi çalarlarının cəmiyyətimiz baxımından çox önəmli olduğu fikrindəyəm.

əvvəla deyə bilərəm ki, etiraz hər bir insanın mənəvi və hüquqi haqqıdır. bizim bunu dərk etməyə başlamağımız artıq ictimai fikrin və ictimai qınağın formalaşmasından xəbər verir. xüsusilə də, gənc tələbələrin bunu etməsi - daha da dərinə getsək, gələcək pedaqoqların etiraz aksiyası təşkil etməsi önümüzdəki onillikdə sağlam toplumun formalaşmasına doğru atılan önəmli addımdır.
digər xoş bir məqam artıq çoxdan şahid olmadığımız bir hadisə ilə üzləşməyimiz oldu. nəhayət ki, məsul bir şəxs camaatın qabağına çıxıb insanların tələblərini dinlədi. çox acınacaqlıdır, deyilmi - bütün məsuliyyəti çiyinlərində daşıyan birinin etirazçılara səslənməsi artıq bizə sevinc bəxş edir.
varan 3. kütlənin içindən seçilmiş birinin çıxıb nəyə etiraz etdikləri, tələblərinin məzmunu barədə açıqlama verməməsi diqqətimi cəlb edən digər bir xüsusiyyət oldu. ora toplaşanlar ya həqiqətən də haqsız olduqlarını, etirazlarını əsaslandıracaq dayaq nöqtələrinin olmamasını dərk edirlər, ya da hadisələr sakitləşəndən sonra rəhbərliyin atacağı iyrənc addımlar fonunda qaralama kağızı olmaqdan çəkinirlər.

indi isə gələk ən axırıncı və zənnimcə ən ürəkağrıdıcı məsələyə. təsəvvür edin ki, bütün çətinliklərə, haqsızlıqlara, oğraşlıqlara dözən/boyun əyən/göz yuman bir toplumun quyruğu qapı arasında nə qədər sıxışmalıdır ki, onlar etiraz etməyə cürət etsinlər. danılmaz faktdır ki, yaşadığımız cəmiyyətdə etiraz sonuncu çıxış yolu, stəkandakı suyun daşmasına səbəbiyyət verən sonuncu damladır - və o damla pedaqoji universitetdə yazılı imtahana keçid oldu. əminəm ki, etirazçılar içindən ən səmimisini bura çağırıb nədən şikayətçi olduğunu soruşsaq deyəcək ki: indiyə kimi oxumamışıq, innən belə də oxumaq istəmirik.
vəziyyət bu qədər zimbabwesayağıdır yəni. əcnəbi qara qüvvələr şikayət edirlər ki, universitetlərdə mütailəyə kifayət qədər vaxt ayrılmır, biz isə deyirik ki, mənim məsələyə baxış açımdan sənə nə, sual ver - cavab al. sevmişəm yazılı imtahanınızı.

beşiktaş

indiyədək stadionda izlədiyim heç bir oyunda qalib gəlməyən komandadır. əvvəllər bunun sadəcə bir təsadüf olduğunu düşünürdüm, günahın məndə yox, komandada olduğuna inanırdım - ta ki, sırf qələbəsini görüm deyə basa-basa boluya gedib ziraat türkiyə kupası maçını izləyənə qədər. səhər saat 5də formamı geyinib, atkımı boynuma atıb otogara getməyim, yol boyu içmək üçün aldığım pivələri hələ avtobus yola çıxmadan bitirməyim, tanımadığım şəhərdə stadionu axtarmağım, kara borsadan bilet almağım, quaresmanın sağa-sola harcadığı pozisyonlar, ferhatın qolu, çarşının bolunun altını üstünə gətirməsi - hamısı bir şizofrenin həqiqətlə üzləşdiyi anda keçirdiyi beyin amcıqlaması kimi qoydu mənə. reallığı qəbul etməmək, özümün qurduğum xəyal dünyamdakı rahatçılıqdan əl çəkməmək üçün nələri desən verərdim... amma ki, olmadı. marcee'nin böyümədiyini görmüşdüm və geri dönüşü olmayan cığıra ayaq basmışdım.

tam əminliklə deyə bilərəm ki, əgər mən stadionda olmasaydım fənər oyununda cenk barajı düzgün quracaqdı... olcay trabzon oyununda o son saniyə şansını qaçırmayacaqdı... ilk yarısını 2-0 öndə bitirdiyimiz gənclərbirliyi oyununda ikinci yarıda 4 qol buraxmayacaqdıq... graffitinin qırmızı kart aldığı oyunda wolfsburg'a qol vuracaqdıq...


(baxma: abi beni sev)

rugby

ingiltərədə yaranmış idmandır. rugby union, rugby league, və rugby sevens deyə növləri var. azərbaycanda bir qrup həvəskarı tərəfindən qurulmuş komandası yetəri qədər qayğı görmədiyindən beynəlxalq arenada uğurlarına nadir rastlanır.