3. bəzən mən ola bilirəm. adətən, *acı uşaqlıq xatirələri*, *yalnızlıq*, *ata*, *ana* və bu kimi başlıqlarda olan, çoxdan yazılmış entry mənə çox təsir edir, amma əjdaha və favori butonuna basmağa əlim gəlmir. çünki o bildirişlə yaşadığı şeyləri təzədən yazara xatırlatmaq istəmirəm. bəlkə, bu gün xoşbəxtdir? lazımdır ki, itirdiyi yaxınını və ya yaşadığı acı günləri ona yenidən xatırladıb qanını qaraldım? bu kimi düşüncələr gəlir keçir beynimdən. hərdən tanımasam da, az qalıram yazarı tapıb qucaqlayım, həyatdı da deyim. amma oxuyub kədərlənməklə qalıram ancaq.
nəysə, belə. sözümün canı, kimisə mühakimə etməmişdən əvvəl iki dəfə düşünün.