oyanmaq üçün heç bir səbəb yoxdur yenə, yatmaq üçün də. bugün yuxuda yenə həbs olunmuşdun, səbəbini unutmusan, yaşlı görünürdün. heç vaxt yiyə durmadığın təsadüfi analardan doğulmuş uşaqlarını görməyə getmişdin, üzünə gülüb yola verirdilər səni, qınamadın. "arada məni görməyə gəlin, həbsxana təsadüfən sizin yan küçədədir" dedin yaşlı əyyaş ədasıyla. -"hə hə əlbətdə!"
həyat yenə həmişə etdiyi şeyi edir, reallıqdan qaçıb yuxuda gizlənmək istəyirsən, oranı daha da betər edir, qınamırsan. yoxsa qaydaları pozmağa nə var idi. hər şey çox arxeotipik görünür. metaforan başına dəysin deyə qışqırmaq istəyirsən buludlara, ama nə fayda.
hər dəfə özünə çeki düzen verib hər şey yaxşıymış kimi davranmağa başladıqdan bəzən iki bəzən üç həftə sonra hər şey yerlə bir olur. makiyajı dağılmış sirk oyunçusu kimi arxa otağa qaçıb hisslərini cilovlamağa çalışırsan. onlar yenə öz bildiklərini edir. boynuna kəmər taxıb arxalarıyca sürüyürlər, biz nə desək odur. səni görməməzlikdən gəlirlər.
arada qaçıb dünyanın başqa bir küncündə yox olmaq istəyirsən. tanıdığın heç kəsi artıq həyatında istəmirsən. ya sən onlar üçün kifayət qədər yaxşı deyildin ya da onlar sənin üçün.
ətrafındakı heç kimlə bənzər problemlərin yoxdur. heç kim bir birini başa düşmür. düşsə nə fayda. danışmaq yerinə birlikdə içməyi seçirsən, hara qədər.
bütün pis vərdişlərini tərgitdiyini düşünürdün ki, sevinməyə vaxt tapmamış özünü daha betər vərdişlərin içində tapırsan. eyni musiqi təkrar və təkrar oxuyur. yeni heç bir melodiya eşitmək istəmirsən.
telefonun artıq laldır. səni itirib axtaranları istəmədin. istədiklərinsə səni itirib axtarmadı.
zənginə cavab verdiyin tək adam iki aydan bir şərti azadlıq gedişatını yoxlayan polis ofiseridir. hər dəfə "problemlərdən uzaq qalırsanmı" deyə soruşur, sən də "hə" deyib yalanlayırsan.
özündən ya həyatından iyrəndiyin üçün hər dəfə yandıra-yandıra o biri başından qısaltmağa çalışırsan ömrünü siqaretlərlə.
beynindəki səsləri susdurmaq üçün üstünə tökmədiyin zəhər qalmır, keçmişdəki səhvlər, gələcəkdə olacaqlar. görə bilirsən sabahı, bəlkə də lənətin bu idi, təmiz görə bildiyin tək şey bədbinliklərdir, gerisi bulanıq.
plan qurmaqla heç vaxt aran yox idi, ya da istəmirdin. hələ də bilmirsən, oynaya bilmədiyin üçünmü uduzursan yoxsa oynamağı istəmədiyin üçünmü.
bütün qış baharı gözləyib, günlər uzanmağa başlayanda pərdələri bağlayıb daha da gərginləşirsən. günəşdən qaçırsan ya insanlardan? özündən bəlkə də, müşahidəçinin gözündən uzaqsansa yoxsanmış kimi davranmağa çalışırsan. şördingerin pişiyi kimi qutuya girib yox olmağa çabalayırsan.
artıq xəyalların da yoxdur, təkksən, belə daha rahatdır. otağında oturub günün keçməsini gözləyirsən. səhərlər daha gərginsən, gecələr bədbin.
(youtube: 
)
)