337. Meeeeeeeeooooow-* Həyatımın ən dinc günlərini yaşayıram, deyəsən. Qəribədir. Mən Həmişə ona çatım, buna yetişim, hər şey yolunda olsun qaçaqaçında olmuşam, indi-indi anlamışam ki, hər şey mənim əlimdə ola bilməzmiş, hər şeyi mən həll edə bilməzmişəm, hamıya çata bilməzmişəm, sevdiyim hər kəslə çevrələnə bilməzmişəm, o itkilər olmalıymış, o hadisələr yaşanmalıymış.

Əslinə qalsa, 1 aydır heç işləmədiyim qədər Ağır rejimdə işləyirəm, gələcək planlarım üçün çabalamağı, ailəmlə, dostlarımla vaxt keçirməyi yadırğamamağı da işə qatarkən günüm uçub gedir, həqiqətən, uçur, bir də gözümü açıram ki, yerimdəyəm, gözümü ovuşdura-ovuşdura qalmışam, həddən ziyadə yoruluram, ancaq illərdir bu qədər rahat, fikirsiz, mum kimi yatdığımı xatırlamıram. Həmişə çox tənə etdiyim, qınadığım "robot insan" anlayışım, qərəzim vardı, artıq qınadığım o robot insana çevrildiyimi düşünürəm bəzi situasiyalarda yeni tanıdığım insanlara qarşı. Açığı, az-maz da qansızlaşmışam, heç nəyə təəccüb etməməyə başlamışam, Bir yandan Gözləntilərimi minimuma endirmişəm, ailəm, dostlarım daxil heç kimdən nəsə ummamağa səy göstərirəm.
Münasibətlərimi idarə etməyə çalışmaq əvəzinə, azad buraxmışam, dəyişdirə bilməyəcəyim şeyləri dəyişdirmək üçün çabalamıram, bəlkə də, bu səbəbdən ilk dəfədir həyatdan bu qədər zövq alıram, ala bilirəm, arxa fonda azərbaycanda daimi streslə yaşamaq, bərbad bir sistemlə başa çıxa bilmək cəhdləri, cəmiyyətlə "öz aləmində" mübarizə, boğaza qədər yığan ədalətsizlik və məişət problemləri olsa belə, anı yaşaya bilirəm, bəzi günlərdə gülməkdən ağzım ağrıyır, gözümdən yaş gəlir, hər şey gülümsədir, güldürür məni, dayanmadan danışıram. bəzi günlərdə ağzımı açmağa heyim olmur, elə əlimi çənəmə qoyub nəyisə, kimisə dinləyirəm, ancaq əvvəlki kimi paralamıram özümü, problemsiz keçirdiyim hər ana görə içim tərifsiz bir rahatlıq duyğusu ilə dolur.-*


Bir dəfə fizika müəllimim yaxın dostunun ölümü haqqında danışanda 58 yaşında ölən dostunun baş daşında sadəcə 2 il yaşadığını * məsələn- 1946-1948 yazmağını və dostunun yalnız o 2 ildə, həqiqətən, yaşadığını, nəfəs aldığını, həyatdan zövq aldığını hiss etdiyi üçün belə vəsiyyət etdiyini demişdi, çox təsirlənmişdim, hədsiz məntiqli gəlmişdi, "görəsən, mənim də elə günlərim olacaq?" Deyə elə hey düşünürdüm 7-8 ildir. indi isə Hardasa, hardasa o günləri yaşamağa başlamışam. -*
Bir az da danışsam, nil karaibrahimgilə dönəcəmdfggg. dingişləşmişəm, amma sözün poetik forması ilə desək, yaşamağı öyrənmişəm-*