2. (baxma: birnəfəsə oxunan kitablar )
deyilənə görə, əvvəlki adı "melodiya" olan, aytmatovun ən sevdiyim əsəri. cəmi 20 dəqiqənizi alacaq oxumaq, o vaxtkı ədəbi-tənqidi məqalələrdə qeyd olunduğu kimi ailə-məişət qanunlarına zidd, qeyri-etik normaların təbliği dayanmayan, əksinə real məhəbbətin ən gözəl təsviri və təbliği olan əsərdir.
femfatal cəmiləmizin hər hərəkətinə haqq qazandırsam da məktubların sonunda adının çəkilməsinə etirazını anlamadım, axı sən qırğızsan, niyə özünü qərbli kimi aparırsan -*
onsuz həcmi qısa, çox danışıb spoiler vermiyəcəm, mənə görə sevgilərinin kuliminasıyası, pufpuf olduğumuz həmin dialoq:
– sən elə bilirdin ki, mən səni ona dəyişərəm? – deyə cəmilə hərarətlə pıçıldayırdı. – yox hey, yox! o heç vaxt məni sevməmişdir. bircə salam göndərir, o da lap məktubun axırında. onun gecikmiş məhəbbəti mənə lazım deyil! qoy nə deyirlərsə, desinlər! mənim əzizim, kimsəsizim, səni heç kəsə vermərəm! mən səni çoxdan sevirdim, səni tanımadıqda da sevir, səni gözləyirdim və elə bil sən də bilirdin ki, gözləyirəm, gəldin!
mavi şimşəklər bir birinin dalınca çaxaraq sıldırımın altında çaya şığıyırdı. samanın üstünə düşən çəpəki soyuq yağış damcıları xışıldadı.
–cəmiləm, camaltay! – deyə daniyar onu ən incə qazax və qırğız adları ilə pıçıltı ilə çağırırdı. – üzünü mənə çevir, qoy gözlərinə tamaşa edim!..