1. 1878-ci ildə Ingiltərənin təkidi ilə imzalanmış müqavilə.

(bax: san-stefano müqaviləsi)'nin şərtlərinin Ingiltərəni panikaya salmasından sonra Ingiltərə höküməti tezliklə Berlində bir konfransda Osmanlı-Rus muharibəsinin həll edilməsini istədi. Ikinci bir (baxma: Kırım muharibəsi) yaşamaq istəməyən Rusiya məcburən bu istəyi qəbul etdi. Konfransda danışılanlar əsasında tərtib edilən müqaviləyə əsasən;
Osmanlı dövləti Serbiya, Rumuniya və Qaradağın müstəqilliyini tanıyır, Bolqarıstanın şimalı Osmanlıdan ayrılır, cənubuna muxtariyət verilir. Kritin muxtariyətinə yenidən baxılır, Albaniya və ermənilərə muxtariyət verilir, Osmanlı dövləti təzminat ödəməyə məcbur olur, Batum, Qars, Ərdəhan Rusiyaya verilir, Bosniya və Sancaq vilayəti Avstriya-Macarıstana "müvəqqəti" təhvil verilir (1908-ci ildə Avstriya buranı ilhaq edir.)
Müqavilənin təzminat hissəsi Osmanlı dövlətinin iflası səbəbindən sonradan azaldılır.

Bu müqavilə Osmanlı tarixinin ən böyük fəlakəti, Imperiyanın məhvi idi. Sultan Abdülhəmid muharibə dövründəki hadisələrdən ölkədə istibdad rejimi qurmuş və bu rejim Ənvər paşanın çevrilişinə qədər davam etmişdir.