əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
sözaltı etiraf
-
sözaltı günlük
-
azərbaycan üçün darıxmaq
-
yazarların paylaşmaq istədikləri şeirlər
-
qatar
-
əsgərlik
-
yalnızlıq
-
günü ifadə edən tək kəlmə
-
allahın qiyamətdən sonra edəcəkləri
dostlarının yazdıqları:
3. bir banka badımcan şorabası, iki tikə keçi qozzağı, bir butulka araqdır darıxmaq. bunları götürüb qışın ortasında soyuq bir şəhərdə, soyuq insanların yaşadığı bir şəhərdə, qapısında pişiklərin zibil qutusundan tapdıqları bir tikə yem üçün qırışdıqları bir binada, sərxoşların və unudabilməyən unudulmuşların yaşadığı binanın unudulmuş bir mənzilində, şüşəsi qırıq pəncərəyə külək vurmasın deyə karton vurulmuş bir mənzildə, bütün hər tərəf leş kimi izmarit iylənən bir mənzildə, köhnə bir dostla, hansı ki "köhnə dostun" köhnəlmiş dost mənasına gəlmədiyini bilən bir dostla, dostların heç vaxt köhnəlmədiyini bilən bir dostla, köhnə dostun köhnədən bəri olan dost olduğunu bilən bir dostla, köhnə dostun uşaqlıq illərində ilk sirrini açdığın, yanında susmağın belə səni rahatlatdığı insana deyildiyini bilən biriylə şorabanı, arağını, qızardılmış keçi qozzağını qabağına qoyub, əlli əlli süzüb, bütün insani hisslərdən uzaqlaşmış formada, yarımçıq söndürülmüş siqareti yandırıb iki nəfərə çəkib, içkiylə qızınmaq və günü yola vermək üçün 'sikim bu dünyanın etibarını, milçək tutub göydə sikir arını' deyib tost qaldırmağa olan həsrətdir darıxmaq.
62. nə üçün darıxdığını bilməyəndə lap pis olur. gecələr tək otururam. yay olanda pəncərələr açıq olur. küçədən keçən adamların səsi gəlir. ara bir itlər hürür. hamsının səsi kəsiləndə üst mərtəbədəki qonşunun uşağı ağlayır. qonşunun ayaq səsləri gəlir. payız ya da qışda pəncələr bağlı olur. ara bir pəncərələri açıram. səs gəlsin deyə az qala ağlayım. uzaqdan bir it hürür. elə bilirəm qubadayam. bir yandan bərk soyuq olur. yeri gəlmişkən qubada olduğumu hiss edəndə rahatlıq gəlir. uşaqlığımın ən düzəməlli vaxtları orda keçib deyə yəqin ki. sonra itin səsi kəsilir. yay vaxtı heç olmasa avtoşluq edən 07 lər olur. indi onlarda yoxdu. səsləri gəlmir. hamı yatıb. üzbəüz binada saat biri keçən kimi tək tək işıqlar sönür. qonşunun uşağıda ağlamır. yayda yaşadığım evdən köçmüşəm deyə. darıxıram. boğazıma qədər boğuluram elə bil. sonra balaca, sarı rəngdə olan dərmanlardan ikisini qəbul edirəm. ürək dərmanıdı. keçmir. beş dəqiqə sonra sözlükdə yatır. heç kim yazmır. sizə bir şey deyim. mən sözlükdə entry belə yazmasam onlayn olanlara həmişə baxıram. onlayn olan birini görəndə darıxmıram. biraz keçmir gözlərim dolur. ən pisi bütün bunların səbəbi yoxdur. yəni elə ciddi problemim, ölümcül xəstəliyim və s. yoxdur. niyə belə oluram ala mən? sonra intihar düşüncələri beynimdə gah gəlir, gah gedir. niyə beləyəm nə özüm nə də iki saylı psixiatriya xəsstəxanası bilir. bir resept antidepresant yazırlar məsəlçün. mən darıxıram bunlarsa dərman yazır.
63. günün bu saatında məni hönkür hönkür ağlatmış hissdir...
kendimi esir aldım
çalmadı yine telefonlar
alışırım sanmıştım
yüreğimde sancım var
gel etme nazlı güneş
sensin gönlüme eş
beni biraz anlasana
78. ölməyin ən ağrılı növüdür. gözlərinin tez-tez zillənməsidir darıxmağınla əlaqəsi olmayan nöqtələrə. getmək istəyərkən gedəcək yerinin olmasıdır.
hamısını göstər
