yalnızlıq zamanı insanın əlindən tutan, gizlənməyə çalışmadığımız məkan. yaxşı qaqaşlarnan saatlarla oturmalıq yer. keçən səfər bir qaqaş mənə baş qatmaq üçün nə edə bilərəm demişdi. "artıq antin kuntin entel şeylər canımı sıxır, nə qədər olar?" o sırada ilk ağlıma çayxanalar gəldi. ən çox burda vaxtın necə keçdiyini hiss eləmirəm. insan yaşlandıqcamı çayxanalara gedir yoxsa çayxanalardamı yaşlanır? bir çox işdən imtina edib getdiyim yerlərdir. boşluğa dəyər qatmayan qırğın söhbətlərin getdiyi yerlərdi. mənə görə bu lazımdı elə. bəzən danışmaq istəyidi, bəzən də danışmağa susamaqdı. 5 nəfər yığılıb damnoya gedəndə beşinci olub qulaqcıqla mahnıya qulaq asmağın kayfını keçən səfər dadmışdım. elə həmin anda biraz aydınlandım. sağıma soluma baxdım, heç kim məni qınamırdı, təkid edərək nəyisə başa salmırdı. ortada bir fikir var idi, amma, sənin üçün əhəmiyyəti sadəcə 10 saniyədən artıq deyildi. qarşıdakı da bunu yaxşı dərk edirdi əlindəki qoşa öləndən sonra, səssizcə.
suriyada doğulmuş kürt sənətçi. bir sıra problemlərdən dolayı xaricə köçmüş və geri qalan həyatını hələ də qürbəttə davam etdirir. sənət sevərlər tərəfindən tanınıb hələ də dinlənilir. mən də 2 il bundan qabaq kürt dostum tərəfindən tanıyıb sevmişdim. gözəl, dinləniləsi parçaları var. musiqiləri bir çox şairə ilham mənbəyi olmuş, yaradıcılıqlarını özünəməxsus rənglərlə boyatmışdır.
əslinə baxanda barcelonaya olan nifrəti və kini normaldı. 2017/2018 sezonunda kluba transfer olur və böyük bir istedad. bu adam 26 yaşına kimi sadəcə barcelonalı olduğu üçün danışılır. kariyerasının son illərini sadəcə xəstəxanalarda keçirir. bu da oyunçunun öz performansını göstərməsinə açıq maneə. barça səhiyyəsinin də göt günündə olduğunun sübutudur dembele. hospitallarda məhv olan gənclik. həm də barça azarkeşi olduqca emosionaldır. oyunçunun davamlı 10 matç aşağı performansı səbəbdir ki, onlar söyüş söysün. açığı mən bəyənirdim dembeleni. yamaldan da üstün performans göstərirdi o vaxtı. yamalla uduzduğu tək vs bitiriciliyi ola bilər. uzun sözün qısası dembeleyə hörmət etmədik, ondan hörmət gözləmək mənasızdır.
maraqlı fikirlərindən biri də sağalmaz xəstəlikdən və ya problemdən əziyyət çəkən insanları öldürməyin tərəfdarı olması idi. buna səbəb olaraq təbii ehtiyatların boş yerə istfadə olunmamasını göstərirdi. onun fikrincə sosial məşğuliyyəti olmayan insan kütləsinin azalması ilə sosial problemlərin həllinə daha tez çatmaq mümkün olardı.
bəlkə də gileylərinin tək səbəbi hər şey haqqında məlumatlı olma istəyidi. mənim də sevmədiyim insan tipidir. (bax: mənasız suallar)
fikirləşəndə sualın niyə istqamətləndiyi maraqlıdır. həqiqətən can yandırdığına inana bilmirsən. bəzən yox çox vaxt gizlədilməli olan şeylər vardır. onsuz da xəbər tutmalı olsaydım tutardım da, qardaşım. çox vaxt belə sualların altında bir eyham hiss eliyirəm. qarşıdakını çətin vəziyyətə qoymaqdan başqa heç nədi. adi qohumlar belə suallar verəndə baş qarışıqdı deyirəm, xırdalamıram. ya həqiqətən baş qarışıqdı ya da mən səni vecə saymıram. mənə qalsa heç xəbər tutmaq lazım deyil. o qədər yadlaşmışıq ki, birinin səmimi qəlbdən "salam, necəsən" yazmağını qəribələşdiririk. azərbaycanda biri ilə sosial bağ qurmaq çox çətindi. çox yazsan özün yaxın hiss eləyir, az yazsan peysər kimi tanıyır səni. insanlarla maraq dairələrinə görə yox, danışmaq üçün danışırıq. buna görə də ancaq sən danışmaq istəyəndə, birinin söhbəti sənə ləzzət eləmir. tak şto xəbər tutmuramsa deməli mənə ləzzət eləmirsən, ya da ki xəbər tutulacaq bir şey yoxdur. sifarişi verən: arrowhead
bəlkə də belə adamlar problemli insan sayını çoxaldır. yersiz mübahisələrin sayı çoxalır. cümləyə "mən belə "düşünürəm, "hərkəsin fərqli fikri var ancaq.." deyə başlayanlar. qınayırıq!
bir ara babat siyasətdən yazırdı, efirlərə çıxırdı. danışırdı. yenə də bəyənirdim. ama kaş siyasətə qarışmasaydı. bu siyasət nətər şeydi ala kütləyə oynayanları pazdıyırsan, özün kütləyə oynayıb kayf alırsan. mağaza zad açandan zarafatları da düzəlib, hər dəfə bir siyasi məhbus tutulanda onun haqqında yazılmasını absurd hesab eliyirdim. belə baxanda o yazmasın sən yazmıyasan kim yazsın. bilmirəm kəramətin siyasət haqqında yazılarını fikirlərini oxuya bilmirəm. bayağılaşıb, eyni şeylər.
düşünməzdim ki, bir serial musiqisi məni bu qədər xatirələrə itələsin. anlıq qarşıma çıxdı, qulaq asdım. xatırladım ki, bir vaxtlar da tez-tez qulaq asırdım. bu seriala keçən ilin yaz aylarında baxmağa başlamışdım. serialın əfsanəliyindən deyil də məndə qoyduğu təsirdən danışıram. həmin yaz fəsili boyunca nə yaşamışam, nəyə kədərlənib, nəyə sevinib ağlamışam hamısı gözlərimin önündən keçib gedir musiqi ilə. bir daha başıma gəlməyəcək olan hadisələrin nə qədər əlçatan olmadığını təsvir edir. serialı xüsusi edən də bu parça idi. hər dramatik hadisə sonunda səslənən şah əsəri.
hazırda işini ən yaxşı görən dayaq yarımmüdafiəçilərdən. bir baxıma mənə busquetsi xatırladır. ispaniya millisi etibarlı əllərdədir. topla rəftarı və təmkinli oyun tərzi xoşuma gəlir. klassikadır, hər komandaya lazım.
özü özlüyündə bir mədəniyyətdir. bəlkə də qaydaları, şərtləri, çıxarları vardır, amma, mənə görə tamamilə qəlbən istənilən/verilən bir şeydir.
dünyanın ən pis şeyidir istəksizcə verilən qonaqlıq. əgər məclisin arxasıycan söyəcəksənsə heç girişmə bu sulara. o deyirləre.. "əsl dostlarımı tapdım" həmin dostlara gözü yumulu veriləcək şeydir. çünki, qəlbiniz/istəkləriniz kəsişir.
son zamanlarda da dəbə düşüb. insanlar bir-birinə qonaqlıq vəd edir. bəzən elə tələyə salırlar ki, səni özün öz dilinlə qonaqlıq verməyə məcbur olursan. hərdən utancaqlıqdan bəzən də özünü sındırmamaq üçün.bəzən də elə olur ki, deyirsən; ay brat, mən pul söhbəti eləməmişəm axı birdən ikiyə. ama olur da çətin zamanlar. bu yaxınlarda köhnə sinif yoldaşlarımla oturmuşduq, söhbət düşdü stipündiyadan zaddan mən də dedim düşmüşəm, alıram. cəmi 98 manatcıq, orda söhbəti fırlatdılar mənim dilimdən qismən də olsa qonaqlıq istədilər. mən də dedim hələ alım zad baxarıq. blya söhbətdən bəlkə 2 ay keçib zəng vurub ki, sənin bizə qonaqlıq sözün… konkret gijdıllaq oldum. açığı 100 manat borcum var, stiplərin ikisi gələndə 50 50 qaytarmaq istəyirəm. onu sıxmışdım elə ki, bunların sözü bir tərəfdən sıxdı məni. day bilmədim nətər fırladım, dedim sənin də maaşı alandan sonra mənə sözün var idi. belə burdum söhbəti, dedim stip kartın almamışam hələ alım danışarıq. bu gün yenidən yığmışdı. blyat deyir aldın stip kartın :d. ala var yoxsun sikim çoxdandı kreditə komputer götürməy fikrim var onun hayındayam belə şeylər də adamın içini sıxır. çətin vəziyyətə salırlar. belə stipdən qırağa 30-40 qalıre onunla da qonaqlıq versəm əlimdə bir şey qalmır. hər axşam 1 manatnan 20-30 kapsentə hədəflənmişəm onda da sıçıram bir neçə gündü. nəysə mq ən zoru maddi vəziyyətinizi nəzarətdə saxlayıb arada sırada yaxın dostlara vermək olar qonaqlıq. onsuz da onlar sizin sevincinizdir, boş-bekar vaxtlarınızın gülüşləridirlər.
o vaxtlar nənəm deyərdi bunu bizə tez-tez. nənəm gildə qalanda ən çox bir-birimizə danışdığımız nağıl idi. indi fikirləşəndə işiq gələn tərəf yoxsa it hürən tərəf? hazırda tək istəyim nənəm gilin çarpyısında yuxuya getmək. köhnə evləri. yundan yorğanları kimisin hələ də tapmamışam. qəribə iyi var idi, xeyli isti tuturdu.
)