+18 əjdaha
1. daha çox uşaq vaxtı yaşadığımız, qorxu və stressin həndəsi silsilə ilə artdığı anlardır. tapa bilmədikcə stress artır, stress artdıqca əlin ayağın bir birinə qarışır, nə axtardığını belə unudursan. və birdən o səs gəlir: 'n'ooldu, tapa bilmədinmi poxu? götürdüyünüzü yerinə qoysanız'. artıq bütün bədən boşalıb, amma son bir ümidlə axtarmağa davam edirsən. eyni zamanda dilindən qırıq qırıq, zorla eşidilə biləcək bir səslə bunu deyirsən: bur...da ...lm...lıyd.... ata gəlir və səhərdən bəri eşələndiyin yerdən özünə lazım olanı götürüb deyir: ' bədbaxtın balası elə bil kordu. sizin axırınız nə olacaq, bilmirəm'. wtf üz ifadəsi ilə baxa baxa qalırsan.atanın istədiyini tapana qədər keçən hər saniyə
əjdaha lazımdı
izlə
dostlar
mən
googlla
başlıqdakı ən bəyənilən yazılar:
+3 əjdaha
2. ata (papa) heç bir zaman özünə lazım olan şeyləri axtarmağa və ya gətirməyə göndərməzdi bizi. öz işini özü görərdi. indi də adamın 70ə yaxın yaşı var, o xasiyyətindən əl çəkmir. lakin, mən və qardaşım daimi olaraq papanın bəzi lazımlı sənədləri və mənəvi dəyəri yüksək olan xırda əşyalarını yığdığı qutunu dağıdıb, dəfələrlə gördüyümüz və bizə dəyərləri aşılanan o əşyalara yenidən həsədlə baxardıq. krassvordlarını, qəzetlərini, oxuduğu səhifəsi qatlı kitabını biz yoxa çıxardardıq, amma yenə də özü axtarıb tapardı.p.s and gələcəyə msj: minnətdaram, papa! bizə əsla #278208 nömrəli entridəki stressləri yaşatmadığınçün. bu səhifənin oxucusu olmasanda, eynilə bu minnətdarlığı görməyinçün tanış edəcəm səni *soz6.com*la. mükəmməlsən -*
hamısını göstər