yazarların etdiyi umbaylıqlar

Son vaxtlarda əlinə pul keçəndə "quduran" insana çevirilmişəm, əvvəllər azdan-çoxdan yığa bilirdim. Amma indi cibimdə artıq pulla çölə çıxanda gözümə hər şey ehtiyacım olan şey kimi görünür (lazım olmasa belə). Son qəpiyinə qədər xərcləyib sonra dönürəm. Gördüm belə olmayacaq, özümü də cilovlaya bilmirəm, necə deyərlər "qılınc müsəlmanıyam". Nə edim deyə düşünüb guya bir yol tapdım. Tapmaz olaydım. Səhər evdən çıxanda gün ərzində xərcləməli olduğum (yol, yemək) nağd pulu götürüb evdən çıxdım. Kartları falan da evdə qoymuşdum. Evə qayıdana yaxın girdim marketə ki, 1-2 şey alam yolda yeməyə, kassirə 5 m uzatdım, 4.80 çıxmalı idi (cibimdə 20 qəpik qalmışdı, marketdən qalan 20 qəpiyi də üstünə qoyub evə gedərəm deyə düşünmüşdüm). Sən demə kassir 20 qəpiyi qaytarmayıb, mən də çeki götürüb çıxmışam eləcə. Mən fərqinə varanda iş işdən keçmişdi, dayanacaqda idim. Özümü söyə-söyə oturub 1 saat gözləmişəm ki, dostum işdən çıxsın, onla gedim

abituriyentlərə məsləhətlər

Gənclər, bəlkə bu entry kimiləri üçün demotivasiya edən, həvəs qırıcı entry ola bilər. Amma şəxsən təcrübə etmiş, çevrəsindən görmüş biri olaraq yazacam. ixtisas seçərkən ixtisası sevməyinizdən, balınızın çoxluğundan, ixtisasla bağlı uşaqlıq xəyallarınızdan və s. amillərdən daha çox ona olan tələbata diqqət yetirin (əgər yaxşı və ya üstü maddi vəziyyət arzulayır, irəlidə iş tapmamaq kimi halla üzləşmək istəmirsinizsə). Azərbaycanda o ixtisasa olan tələbatı, rəqabət qabiliyyətini nəzərə alın. Ola bilər ki, istədiyiniz ixtisası çox sevirsiniz, lakin onun sizə gəlir gətirməmək (və ya aşağı gəlirlə çalışmaq) ehtimalını da ağlınızın bir kənarında tutun. Azərbaycanda şablon olaraq hər zaman nüfuzlu, prestijli sayılmış 2-3 ixtisasdan birinin məzunu olaraq, şərtləri uyğun olan iş tapmaq demək olar ki, mənim üçün mümkünsüzə çevrilib. Təbii ki, burada digər amillər də var (şəxsin özünü inkişaf etdirməsi, digər bacarıqları və s). Necə deyərlər, ölkədə hələ “özünü tutmamış”, yeni ixtisaslara yönəlin

sözlük yazarlarının səyahət xatirələri

Danışım Polşada olarkən etdiyim bəzi umbaylıqlardan. Deməli, mərkəzə yaxın olan hostellərdən birində qalırdım. Əvvəl qaldığım hostellərdə sosiallıq deyilən şeydən əsər-əlamət yox idi. Bura elə deyildi. Amma qəribə tiplər də az deyildi. Zaman keçirmək üçün ortaq zal kimi yer var idi. Zala girəndə bir qızın Azərbaycanca telefonla danışdığını görüb sonra söhbətə başlamışdıq. Yeni gəlmiş fransız bir oğlanın (əvvəl fransız olduğunu bilmirdim) qəribə, türklər demiş yargılayıcı baxışları var idi (hər dəfə yanından keçəndə elə baxırdı). Başladıq qaqaş haqqında danışmağa. Başlamaz olaydıq. Qaqaşdan tutmuş hostelin rəhbərliyinə qədər azərbaycansayağı qeybət etdik ayaqüstü. Söhbət-söhbəti açdı, bir çox şey haqqında danışdıq. Orta yaşlı, braziliyalı bir kişi var idi hosteldə. Biz söhbəti yekunlaşdırırdıq ki, çönüb yarım-yamalaq tələffüzlə "siz azərbaycanlısınız?" deyə soruşdu. Qızla bir-birimizə təəccüblə baxıb "hə" dedik. Sən demə kişi türkcə bilirmiş (tərcüməçi idi). "Biz bayaqdan danışırıq, bizi başa düşdün mü?" deyə soruşanda çoxunu başa düşdüyünü dedi. Yaxşı ki, onun haqqında danışmamışdıq -*
Digər bir kiçik xatirə isə ilk getdiyim vaxtlarda mallda olarkən başıma gəlmişdi. Carrefour adlı supermarketə girib 1-2 şey aldım. Verilən çeki küncdə zibil qutusu kimi şey var idi, ora atdım. Çıxmaq istəyəndə gördüm turniket açılmır. Sən demə çekin üstündəki barkodu turniketə oxudub çıxmaq lazım imiş (yandakı müştəri dedi). indi kor-peşman qayıtmışam zibil qutusunun yanına. Bir tərəfdən eşələyib axtarmağa da utanıram, amma gecikirəm də. Bəxtimdən çek üstdə idi deyə götürə bilmişdim

möhtəşəm azərbaycan musiqiləri

Şövkət Ələkbərova möhtəşəmliyi deyə bir şey var

(youtube: )

(youtube: )

(youtube: )