blok başlıqlarını gizlət
son həftə yazdığı ən əjdaha entrylər:
Notice: Undefined variable: vday3 in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 27
Notice: Undefined variable: vday4 in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 27
Notice: Undefined variable: vday5 in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 27
Notice: Undefined variable: vday6 in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 27
Notice: Undefined variable: vday7 in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 27
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
"Həyat düşünüləndən qısadır, sabah nə olacağını, harada olacağını təxmin belə edə bilməzsən". Bu və ya buna bənzər cümlələri hər kəs eşidib. Nə qədər insan diqqətə alıb bilmirəm, amma mən bunu ən dərinliyi ilə yaşayana qədər anlamamışdım. Başlayaq ən başdan. Bu gün atamın ölümündən təxminən 8 ay keçir. Heç gözləmədiyim bir zamanda, gözləmədiyim şəkildə vəfat elədi. Təəssüf ki, möhtəşəm ata-qız münasibətinə sahib idik deyə bilmirəm. Həyatımdakı əksər bərbad xatirələr, hadisələr onun adı ilə bağlıdır. Sevgisini, duyğularını göstərə bilməyən, bəlkə də göstərmək belə istəməyən birisi idi. Bu gün bir çox insan məni qəddar, duyğusuz adlandırırsa, yenə də səbəbi atamdır. Güzgüdə artıq onun surətini görürəm. Qorxduğun, çəkindiyin birinə bənzəmək istəmək paradoksal olsa da, balacalıqda ona bənzəmək istəyirdim. Onu yenilməz biri olaraq görürdüm. Əgər onun kimi olardımsa, insanlar mənə bata bilməzdilər, məni qıra bilməzdilər, üzülməzdim. Uşaq vaxtlarımda (nəyin nə olduğunu dərk etmədiyim zamanlarda) atam mənim üçün əvəzedilməz, ən əziz insan idi. Bu ta ki bir az böyüyüb hadisələri dərk etməyə başlayana qədər davam elədi. Onunla bağlı xatirələrim yalnız mənfi deyil, xatırlayanda üzümdə az da olsa, gülümsəmə yaradan xatirələr də var. "Səni tam olaraq silə bilməməyimə, səndən tam qopa bilməməyimə səbəb olan şey eyni anda üzümdə təbəssüm və qəlbimdə kiçik sızıltı yaradan bəzi xoş xatirələrdir, ata. Sənə qarşı nə hiss etdiyimi tam olaraq bilmirəm. Nifrət mi, kədər mi, üzüntü mü.. Bilmirəm" (bax: ataya demək istənilənlər) . Son zamanlarda tez-tez halı pisləşdiyi üçün həkimə getdikdə həkim qaraciyər serrozu diaqnozu qoymuşdu. Bir dönəm müalicə ilə keçecək deyilmişdi. Amma sən demə irəliləmişdi. Qaraciyər transplantasiyası lazım olduğu deyildi. Amma ölümü kimi ehtimal nə mənim, nə də kiminsə ağlından keçməzdi. Atam vaxtilə ixtisas seçimindən sonra ikinci dəfə o ərəfələrdə ən böyük digər xəyalıma dəstək verməyə başlamışdı (heç gözləmədiyim şəkildə). Bunu nə qədər istədiyimi bilirdi, "mən istəməsəm də, təki istədiyin olsun" demişdi. Necə deyərlər, yerə göyə sığmırdım sevincdən. 1 dəstəyinə qarşılıq yaşanılan bütün mənfi xatirələri zamanla silməyə belə razı idim. Aramız günü-gündən daha çox yaxşılaşmağa doğru gedirdi. Bu xoş günlər qısa çəkdi.Ölümündən bir gün əvvəl axşam evə gələndə evdəkilər qırağa çəkib dedilər ki, atan qavramasını itirir, bu gün heç kimi tanımayıb, hərəkətlərini idarə edə bilmir. Amma deyirlər çox təhlükəli hal yoxdur. Yanına gedəndə həyat bəlkə də bizə son dəfə sağollaşmaq, danışmaq üçün şans verdi. Necə oldusa, məni tanıdı, adımla səsləndi. Ayaqüstü söhbətləşdim. Uşaqlıqdan bəri təkrarladığım adətim var idi. Saat neçə olursa olsun atamla görüşməmiş, onu öpməmiş yatmazdım. Son dəfə onu təkrarladım, son dəfə olduğunu bilmədən. "Gedim otağıma, yorğunam səhər ətraflı söhbətləşərik" dedim. O səhər açılacaqdı, ondan sonra daha neçə səhərlər açılacaqdı, amma onunla danışmaq şansım bir daha olmayacaqdı. Üstündən bir neçə saat keçmişdi. Halı anidən çox pisləşdiyi üçün təcili yardım maşını ilə xəstəxanaya qaldırılmalı oldu. Daha bir neçə saat əvvəl gülüb-danışdığın, bundan sonra nələri birgə edəcəyinizə dair xəyallar qurduğunuz insanın ölüm xəbərini almaq nə qədər ağır olardısa, atamın ölüm xəbərini telefonda eşidəndə qəlbimə çökən ağırlıq o qədər oldu. Doğrusu ilə, səhvi ilə qəbul etməyə, bağışlamağa başladığım adamı artıq itirmiş və sonrakı 8 ayda, bəlkə də sonrakı illərdə doldura bilməyəcəyim boşluq yaranmışdı həyatımda.
Bu şəkildə də olsa həyatdan bir dərs çıxarmışdım. Zaman bizi gözləmir, zaman bəhanələri gözləmir. Axır. "Sabah barışarıq, sabah danışaram, sabah bunu, onu edərəm, daha zamanım var" dediyiniz sabahlar olmaya da bilər. Mümkün qədər həyata, sevdiklərinizə gec qalmamağa çalışın. Həyat düşündüyümüzdən də qısa ola bilər
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
Danışım Polşada olarkən etdiyim bəzi umbaylıqlardan. Deməli, mərkəzə yaxın olan hostellərdən birində qalırdım. Əvvəl qaldığım hostellərdə sosiallıq deyilən şeydən əsər-əlamət yox idi. Bura elə deyildi. Amma qəribə tiplər də az deyildi. Zaman keçirmək üçün ortaq zal kimi yer var idi. Zala girəndə bir qızın Azərbaycanca telefonla danışdığını görüb sonra söhbətə başlamışdıq. Yeni gəlmiş fransız bir oğlanın (əvvəl fransız olduğunu bilmirdim) qəribə, türklər demiş yargılayıcı baxışları var idi (hər dəfə yanından keçəndə elə baxırdı). Başladıq qaqaş haqqında danışmağa. Başlamaz olaydıq. Qaqaşdan tutmuş hostelin rəhbərliyinə qədər azərbaycansayağı qeybət etdik ayaqüstü. Söhbət-söhbəti açdı, bir çox şey haqqında danışdıq. Orta yaşlı, braziliyalı bir kişi var idi hosteldə. Biz söhbəti yekunlaşdırırdıq ki, çönüb yarım-yamalaq tələffüzlə "siz azərbaycanlısınız?" deyə soruşdu. Qızla bir-birimizə təəccüblə baxıb "hə" dedik. Sən demə kişi türkcə bilirmiş (tərcüməçi idi). "Biz bayaqdan danışırıq, bizi başa düşdün mü?" deyə soruşanda çoxunu başa düşdüyünü dedi. Yaxşı ki, onun haqqında danışmamışdıq -*
Digər bir kiçik xatirə isə ilk getdiyim vaxtlarda mallda olarkən başıma gəlmişdi. Carrefour adlı supermarketə girib 1-2 şey aldım. Verilən çeki küncdə zibil qutusu kimi şey var idi, ora atdım. Çıxmaq istəyəndə gördüm turniket açılmır. Sən demə çekin üstündəki barkodu turniketə oxudub çıxmaq lazım imiş (yandakı müştəri dedi). indi kor-peşman qayıtmışam zibil qutusunun yanına. Bir tərəfdən eşələyib axtarmağa da utanıram, amma gecikirəm də. Bəxtimdən çek üstdə idi deyə götürə bilmişdim
Notice: Undefined variable: userQuery in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 84
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 92
Notice: Undefined variable: idvv in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 101
Notice: Trying to access array offset on value of type null in /var/www/soz6/sonhefte.php on line 102
Dünən yeni 2 pirsinq etdirməklə (helix və tragus) an etibarilə sayı 7-ə çatdırdım. Könül istər ki, sayları daha çox artsın. Digər yazarların yazdıqlarına əlavə olaraq deyim ki, ilk vaxtlarda qətiyyən halqa formasında olanlardan taxmayın (bu səhvi mən etdiyim üçün qığırdaqdakı pirsinqim uzun müddət sağalmamışdı). Təxminən 2 ay sonra halqa formasında sırqaya keçə bilərsiniz. Əgər deşdirdikdən sonra kiçik şiş (bump) yaranarsa, levomekol mazı, duzlu sudan istifadə edin. Tragus düşünürsünüzsə, 1 ay qulaqcıq taxmağı gözdən çıxarın
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1336
blok - başlıqlarını gizlət
Notice: Undefined variable: user_id in /var/www/soz6/sds-themes/vengeful-light/profile.php on line 1343