134. bu gün oyananda , gördüm ki, dizlərimi qucaqlamışam . xatırlamağa başladım

məktəbə təzə başlayacaqdım demək olarki ya da 2ci sinifə . xatırlamıram .yay idi ,xalamgildə qalırdım. indi ,həyət evlərinin çox sıx olduğu yer o vaxt barmaqla sayılacaq qədər evi birləşdirirdi özündə .hamı bir-birini tanıyırdı ,hamı kasıb idi , əslində onlara necə yük olduğumu dərk etmirdim .
hər gün səhər xalam çörək almaq üçün mağazaya gedirdi ,mənə də bakuş almağı yadından çıxmırdı heç vaxt .axşamüstü isə, bu vəzifə mənə düşürdü ,mərkəzdə balaca mağaza var idi ,lazım ola biləcək hər şey mərkəzdə idi . mağazaya gedib- gəlmək 40 dəqiqəyə başa gəlirdi. sadəcə tikanların olduğu ,hələ ağac əkəcək insanların belə olmadığı yol (tikanların arasında yeriyərək yaradılan cığır) aparırdı mərkəzə.
evdən çıxdım ,günün batmağına bir az qalmışdı ,qaranlıq olmadan dönəcəyimi bilirdim .yolun yarısında qulağıma it səsi gəldi , zəngildəyirdi ,çox uzaqda deyildi . qulaq ardına vurub davam elədim yola .bir az da qorxmuşdum . nəhayət gedib çata bildim ,geri qayıdanda yenə itin səsini eşidirdim. ətrafı axtarmağa çalışdım .artıq ,cığır məndən çox uzaqda qalmışdı . hava qaralmağa başladı .ürəyim daha tez-tez çarpırdı ,ancaq , iti də tapmaq istəyirdim.

gördüm onu .quyruğunu bulamağa başlaması daha da yaxınlaşdırdı məni ona . bir gözü tamamilə bağlanmışdı ,tüklərinin çoxu tökülmüş ,arıq olduğundan qabırğaları aşkara çıxmışdı .nəfəs aldıqca gələn xışıltı qarışıq zəngilti eşidirdim ,deyəsən, ağlayırdı .itə qoşulub oturub ağladım orda ,geri qayıtmaq ağlıma belə gəlmirdi . ancaq yenə də qorxdum ,qəsəbənin başqa itlərinin ulaşması məni vahimələndirdi .çörəkdən biraz qırıb onun yanına qoydum sonra da qaçmağa başladım ,heç bir işıq yanmırdı . ayaqlarıma batan tikanlar da vecimə deyildi ,qaçırdım sadəcə. evə yaxınlaşanda xalamın digər qonşularla məni axtarnağa çıxdıqlarını gördüm . hamı narahat idi .yalan danışdım .dedim ki ,yolda it qarşımı kəsdi ,mən də gözlədim uzaqlaşsın .

bütün gecə ərzində itin siması gözümün qabağına gəlir ,səsini düşündükcə ordan getməməli olduğumu xatırladırdım özümə . onu görməliydim ,orda o biri itlər parçalaya bilərdilər .
səhər xalamdan da tez oyanmışdım . soyuducunu ehtiyatla açdım ,tomat var idi bir də pendir . konserv qabını götürüb içində çörəyi islatdım ,pendir də qatdım ,sevincək evdən çıxdım . necə qaçıram ,təsəvvür etməzsiniz .qabı qucaqlayıb davam eliyirəm yola ,arada yorulub otururam yerdə. necə oldusa ayağım ilişdi , yıxıldım ,özü də tikanların üstünə . bir müddət hərəkətsiz qaldım ,çox ani oldu .dizlərimi qan aparmışdı , ovuclarımın dərisi soyulmuş ,bədənim əsirdi . birdən ayıldım ,qabı axtarmağa başladım .çuxura yuvarlanmış , içindəkinin də yarısı tökülmüşdü. yığa bildiyimi geri yığdım . bir az əvvəl isti olan yaralarım get-gedə ağrımağa başlayırdı , qan davam eliyirdi ,əllərimi hiss etmirdim . hamısını unutmağa hazır idim iti görsəydim , amma , səsini eşidə bilmirdim .

nəhayət ,gördüm , elə dünənki yerdə uzanmışdı ,quyruğunu bulamadı onu çağıranda ,daha sürətlə yaxınlaşdım . nəfəs almırdı ,dünən ona verdiyim çörək də yanında idi. ona belə toxunmamışdı ,yeyəcək halı yox imiş yəqin . dünən toxunmağa qorxduğum iti sığallamağa başladım ,əllərimin titrəməsi ,həyəcanım azalırdı yavaş-yavaş .ağlamağa başlayırdım .həmişəki kimi ,səssiz . özümü unutmuşdum . dizləriminin qanı laxtalanmış , əllərimin tozu ,çirki daha da artmışdı . ayağından tutub çəkmək istəyəndə , uzandığı yerin qırmızı olduğunu gördüm , yaralı imiş .yarasının uzərinə uzanıb can vermək üzərə imiş dünən .

yemək gətirdiyim qabı sıxdım sinəmə geri- geri addımlamağa başladım .sonra da qaçmağa ,o qədər hirsli idim ki, heçnəyin məni yıxacaq gücü olmadığını düşünərək qaçırdım . heç dayanmamışam sən demə, evə qədər .
darvazadan içəri girdim ,ordaca çökdüm ,yenə ağlamaq tutdu məni ,çətin nəfəs alaraq,hıçqıraraq ağlayırdım bu dəfə . orda yatıb qalmışam .
oyandığımda dizlərim ,əllərim təmizlənmiş ,sarınmışdı .dizlərimi qucaqlayıb yatırmışam gecələr ,xalam elə deyirdi.